به گزارش خبرگزاری بسیج از سمنان، امروز حفظ محیط‌زیست یکی از دغدغه‌های اصلی بشریت است و از آنجا که عوامل طبیعی و انسانی در تخریب تدریجی محیط‌زیست دخیل هستند، محافل بین‌المللی زیادی با دغدغه مشترک حفظ محیط‌زیست برگزار شده و نمایندگان دولت‌ها، معضلات این حوزه را مطرح و در راستای کاهش آن چاره‌جویی‌هایی کرده‌اند.
آیات و روایات متعددی که در راستای حفاظت و حراست از محیط‌زیست و نهی از فساد و تخریب محیط آمده، نشان از آن دارد که دین مبین اسلام نقش حمایت‌کننده از محیط‌زیست دارد و استفاده بی‌حساب از آن که موجب تباهی و فتنه در زمین شود، را به‌شدت نکوهش می‌کند.
امام جعفر صادق (ع) درباره اهمیت حفظ محیط‌زیست از دیدگاه اسلام فرموده‌اند که زندگی بدون داشتن هوای تمیز، آب فراوان و زمین حاصل‌خیز بر انسان گوارا نیست و خداوند متعال با عنایت و مستغنی کردن انسان‌ها از این سه ثروت، نبض حیات را در روح و روان انسان‌ها نهادینه کرد تا خلیفه الهی بودن انسان روی زمین را به اثبات برساند.
صدالبته رواست که امانت‌داران محیط‌زیست تمام مساعی خود را به کار گیرند تا از تخریب آن جلوگیری و این میراث گران‌بها را حفظ کنند و آن را به آیندگان بسپارند.
لزوم جلوگیری از رفتار غلط با محیط‌زیست
در اهمیت حفظ محیط‌زیست از دیدگاه اسلام، همین بس که این دین کامل به انسان‌ها اجازه استفاده از امکانات و داشته‌های شخصی در صورتی که سلامت دیگران را به مخاطره بیندازد، هم نداده است.
مقام معظم رهبری نیز هیچ‌گاه از دغدغه زیست‌محیطی فارغ نبوده‌اند و همواره بر جلوگیری از رفتار غلط با محیط‌زیست تأکیدات فراوانی داشته‌اند.
معظم‌له حفظ منابع طبیعی را مسأله‌ای حیاتی دانسته و فرموده‌اند: مسأله محیط‌زیست یا منابع طبیعی برای ما تجملاتی و درجه دو نیست؛ یک مسأله حیاتی است و در تلاش ما برای توسعه کشور، اولویت باید در این بخش باشد.
امروزه اهمیت حفظ بهداشت محیط‌زیست و تأثیر آن بر سلامت انسان‌ها موضوعی نیست که بر کسی پوشیده باشد و از آنجایی که زباله‌ها و مواد آلاینده کانون پرورش میکروب‌ها و تجمع حشرات ناقل هستند، عدم رعایت بهداشت در این حوزه، تهدیدی جدی برای سلامت محیط‌زیست و انسان‌هاست.
با تکیه‌بر همین استناد می‌توان گفتکه همه ما انسان‌ها در قبال یکدیگر مسؤول هستیم و نسبت به یکدیگر حقوقی داریم که در صورت کوتاهی در ادای این واجب، دچار گناه محرزی می‌شویم که خشم خداوند متعال را به دنبال دارد.
بی‌مهری تلخ به محیط‌زیست
یکی از کوتاهی‌هایی که در این حوزه از سوی مسؤولان صورت گرفته و درواقع خلاف روایات و آیات قرآنی حرکت شده، بی‌مهری تلخ به محیط‌زیست است که منجر به آسیب‌رسانی جدی به طبیعت و انسان‌های زیادی شده است؛ انسان‌هایی که از آنان به‌عنوان قشر زحمتکش یاد می‌شود.
روستاییان، قشر مظلوم و البته تأثیرگذاری که دولتمردان تأکید زیادی بر مهاجرت نکردن آنان به شهرها دارند و مدعی هستند تمام مساعی خود را برای جلوگیری از این پدیده به کار گرفته‌اند، امروز در معرض خطر قرار دارند.
روستاییانی که سال‌های متمادی در آتش بی‌توجهی مسؤولان سوخته‌اند و محیط‌زیست و آب‌های شرب آنان نیز آلوده شده و با گذشت هر سال، آتش این بی‌توجهی گسترده‌تر شده و حیات آنان بیشتر به خطر می‌افتد.
با تعاریف اولیه از ضرورت حفظ محیط‌زیست از دیدگاه اسلام و تلاش انسان‌ها و مسؤولان برای حفظ این گنج عظیم، به بحث دپوی زباله در مرزهای سمنان که باعث از بین رفتن محیط‌زیست انسان‌های زیادی شده است، می‌پردازیم.
دود عدم توانایی مسؤولان مازندرانی به چشم روستاییان مظلوم می‌رود
بیش از 12 سال است که دود عدم توانایی مسؤولان مازندرانی در ساماندهی پسماند زباله‌های شهر ساری به چشم روستاییان مظلوم می‌رود.
سنگینی زباله‌های تر و عفونی بر شانه‌های طبیعت بکر مازندران و البته روستاهای مرزی سمنان ظلمی عظیم است که از نگاه نافذ رسانه‌ها پنهان نیست و هر چند بار بنا به رسالت خویش این بی‌مهری را فریاد می‌زنند تا شاید تلنگری بر مدعیان و حامیان حقوق مردم باشد.
امروز ظلم محرز مسؤولان مازندران از حدومرز تجاوز کرده و رهاسازی غیراصولی انبوهی از زباله در طبیعت، تخریب بخش وسیعی از آن را به دنبال داشته است.
عواقب نحس دپوی بیش از 100 تن زباله در روز، علاوه بر آلوده کردن آب‌های 20 روستای مازندران، حالا دیگر دامن استان کویری سمنان که سال‌ها پناهگاه و مأمن درآمدی برای جوانان مازندرانی بوده است، را هم گرفته و چاه‌های آب چند روستای سمنان نیز شاهد نشت شیرابه به عمق خود هستند.
آلودگی آب‌های روستاهای استان سمنان
امروز کم‌آبی معضلی جدی در استان سمنان است که از مرز هشدار گذشته و مشکلاتی نیز در بحث رونق صنعت، کشاورزی و... ایجاد کرده است تا جایی که بارها زنگ خطر آن توسط کارشناسان حوزه‌های مرتبط به صدا درآمده؛ پس لازم است واکنشی به آلودگی آب‌های روستاهای این استان برابر استانی که بارها عدم رضایت خود را در بحث انتقال آب دریای خزر علنی کرده است، داده شود.
درخواست انتقال آب از دریای خزر از خواسته‌های بزرگی است که بارها مسؤولان سمنانی را وادار کرده اجرایی کردن آن را پیگیر باشند؛ اما در مقابل، پافشاری مدیران مازندرانی و جو دادن آنان درباره عواقب زیان‌بار انتقال آب، نکته ظریفی است که این روزها باید مدنظر مسؤولان سمنانی قرار گیرد.
مطرح کردن متعدد بحث تخریب محیط‌زیست و ... در صورت انتقال آب از مباحثی بود که مسؤولان و رسانه‌های مازندرانی بارها و در سطح گسترده به آن دامن زده و با وجود ملی بودن طرح، مخالفت شدید خود را اعلام کردند.
رسانه‌های مازندران بیکار ننشینند
رسانه‌های مازندران که چون همیشه در ارتباط با رفع مشکلات کنار هم بوده‌اند، این بار نیز بیکار ننشستند و با تیترهای تند، انتقاد خود را در درباره عدم انتقال آب دریای خزر مطرح و حتی شخص استاندار سمنان را مورد نقد و بی‌مهری قرار داده و تا حدودی نیز بحث انتقال آب که توسط استاندار سمنان مطرح شده بود، را بی‌اثر کردند.
نکته قابل توجه نقش رسانه‌ها و مسؤولان مازندرانی است که با تعامل و همکاری، در کند شدن و یا حتی مسکوت ماندن بحث انتقال آب موفقیت نسبی داشتند؛ اما امروز هم نباید ساکت بنشینند.
در مقابل، این سکوت مسؤولان سمنان در قبال ظلم مسؤولان استان همسایه که حیات انسان‌های زیادی را به خطر انداخته، صورت خوشی ندارد.
سوت زدن در زمین حریف
درخواست روستاییان درگیر زباله در استان سمنان که بارها رسانه‌ها و سایت‌های معتبر ازجمله خود خبرگزاری فارس استان سمنان آن را فریاد زده‌اند، ورود مستقیم استاندار سمنان و نماینده مردم سمنان، مهدی‌شهر و سرخه در مجلس برای رفع این معضل بود.
البته شاید هم مسؤولان سمنان نسبت به این خواسته به‌حق بی‌تفاوت نبودند؛ اما غریبه انگاشتن رسانه‌ها چون همیشه نتیجه‌ای جز سوت زدن در زمین حریف ندارد.
در روزهای کش‌وقوس جنگ انتقال آب و در روزهایی که بحران آب در استان سمنان بیداد می‌کند، لازم است مسؤولان سمنانی سکوت خود را برابر دپوی حجم وسیعی از زباله‌های مازندران که آب چند روستای مرزی را آلوده کرده، بشکنند و این اقدام همان صیانت از منابع حیاتی و حفظ حریم خود و جامه عمل پوشاندن به بیانات رهبری در راستای جلوگیری از رفتار غلط با محیط‌زیست است.
معظم‌له فرموده‌اند: مسؤولان کشور باید با برنامه‌ریزی دقیق، مدیریت صحیح و جدیت در کار، این سرزمین را از تضییع خسارت‌بار منابع حیاتی و طبیعی و ضایع شدن درخت، آب و خاک نجات دهند.
از آنجایی که اینجا، ارث همسایه از همسایه، نابودی محیط‌زیست و سرزمین است، لازم است مسؤولان و مؤثران استان سمنان برابر همسایه شمالی سکوت خود را بشکنند که اگر این اتفاق نیفتد، چون همیشه بازنده اصلی مردم هستند.
