به گزارش خبرگزاری بسیج، پيام فضلى نژاد،سردبير سابق مجله عصر انديشه در دومين دوره آموزشى پژوهشى مدرسه علوم انسانىِ اسلامى صدرا كه بحث خود را در اين دوره به ضرورت احيا تفكر انتقادى و رسالت روشنفكران مسئول اختصاص داده بود، اظهار داشت: دانش پژوهان ما بايد به عنوان روشنفكران مسئول، جسارت و قدرت رويارويى با شبهات راديكال و پرسش هاى پرمخاطره را داشته باشند. روشنفكران اصيل، از مواجهه با قضاياى فكرى جديد و اشكالات پيچيده طفره نميروند و به سبب منافع و مصالح موهوم در چرخه محافظه كارى نمى افتند، بلكه هزينه نقد را نقداً مى پردازند و در اولين گام به خودانتقادى و نقد درون گفتمانى روى مى آورند تا پويايى را به تفكر و اجتماع بازگردانند.
اين پژوهشگر علوم انسانى افزود: احيا تفكر انتقادى به ایده بازانديشى نظرى گره خورده است. اين احياگرى كار روشـنفکران مبـارزی اسـت کـه از یـک سـو ماننـد اسـتاد مرتضـی مطهرى بـه عقـل، فطـرت و حقیقـت بـاور دارنـد و از سـوی دیگـر، لـوازم کار روشـنفکری یعنـی کنـش در جامعـه بـاز، عقلانیـت کاربـردی و مباحثـات انتقـادی را می پذیرنـد، و در عیـن حـال از دکتـر علـی شـریعتی آموخته انـد کـه بـرای روشـنفکران «ترجمـه، قـول، تحکـم علمـی، دسـتور فکـری، بخشـنامه و... نبایـد مـلاک قضـاوت باشـد. بایـد بیندیشـیم، فکـر کنیـم و سپس قضـاوت کنیـم.»
فضلى نژاد ادامه داد: روشنفكر مبارز هم مطالعـات اسلـامی دارد و دیـن را میشناسـند و هـم بـر دیگـر منابـع معرفتـی در فرهنگهـا، ادیـان و تمدنهـای زنــده مســلط اســت. او تــلاش میکنــد از منابــع معرفتــی چندگانــه بــرای ارتقــای عملــى فرهنــگ دینــی بهـره گیـرد، بـه جـای آنکـه بـر خطبه هـای بی ثمـر و روشهـای بی اثـر تکیـه کنـد. روشـنفکر مبـارز، هـم بـه نظریـه اعتنـا میکنـد و هـم بـه واقعیـت و بايد به ترکیـب حکیمانـه ای از دوگانـه نظر و عمـل دست يابد كه البته كار دشوارى است.
نويسنده كتاب ارتش سرى روشنفكران گفت: اين روشنفكر اصيل اهل مريد و مراد بازى هاى مرسوم نيست و شيفته قطب هاى فكرى نميشود، بلكه قطب نماى خود را با تفكر اصيل اسلامى تنظيم ميكند. برپايه همين ويژگى هاست كه معتقديم روشنفكر مبـارز اسـت کـه تمدن سـاز اسـت و بـه این جهـت آرمـان تحقـق علـوم انسـانى اسلـامی را در سـر دارد. نمونه اين كار روشنفكرى را ميتوان در آثار چهره هايى مانند استاد رحيم پور ازغدى، دكتر پارسانيا، آيت الله عليدوست، دكتر غلامى، دكتر خسروپناه و چهره هايى از اين سنخ و جنس ديد كه سيره رهبر انقلاب را در عرصه انديشه دنبال ميكنند.
فضلى نژاد تاكيد كرد: انقلابهـاى علمـی و دگرگونی هـاى تمدنـی هیـچ گاه محصول محافظـه کاران چـپ و راسـت يا برآمده از ميتينگ هاى بزرگ سياسى نبـوده اسـت. ایـن انقلابهـا را در غـرب و شـرق، نوابـغ جسـور در محافل كوچك نخبگانى پدیـد آوردنـد کـه جرائت شکسـتن کلیشـه هاى فکـرى و تابوهـاى نظـرى را داشـتند و مرعـوب جـو و جامعـه روزگار خـود نشـدند و انتقادات راديكال را صريح بيان كردند.
سردبير سابق مجله عصر انديشه اظهار داشت: روشـنفکر مبـارز یـک تحلیلگـر انقلابـی اسـت کـه خاستگاهش علوم انسانى و اصالتش فرهنگى است و برایـش «آزادگـی» شـرط اول اسـت، نـه یـک مفسـر حزبـی کـه کارکـرد خـود را بـه ابـزاری بـرای كسـب قـدرت فروبکاهـد، بلكه افقى كلان و نگاهى آينده پژوهانه دارد.
وى با گراميداشت سالگرد درگذشت پرفسور محمود حسابى گفت: يكى از پرسش هاى جدى اين است كه چرا در طول دهه هاى گذشته ديگر پرفسور حسابى ها متولد نشدند، آوينى ها دوباره پا به عرصه نگذاشتند و نخبگان به حاشيه رانده شدند و جاى آنان را سياستمداران گرفتند؟ آيا خاك تاريخ ما ديگر حاصل خيز نيست كه از آن فيلسوفان و حكما و علماى بزرگ سر بر آورند؟
فضلى نژاد در پاسخ به سوالات دانش پژوهان گفت: هنر متعهد را نميتوان از علوم انسانىِ اسلامى جدا كرد، خصوصا بنابر ديدگاه حضرت امام، بايد مكتب و هنر را با يكديگر و دوشادوش يكديگر ببينيم. متاسفانه در جريان انقلاب كادرسازى فرهنگى نكرديم و براى نمونه در تربيت آفرينشگران و منتقدان هنرى در رشته هاى تئاتر، سينما، هنرهاى تجسمى، موسيقى و... ناتوان بوده ايم. در حالى كه اگر هنر نباشد، تمدن مى ميرد.
