کشتار مسلمانان در میانمار با سکوت نهادهای مدعی حمایت از حقوق بشر دنبال میشود
بهگزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ سازمان بسیج اساتید دانشگاهها و مراکز آموزش عالی استان مرکزی در حمایت از مسلمانان میانمار بیانیهای را صادر کرده است که متن آن به شرح ذیل است:
بنگاههای خبری نظام سلطه چنین القاء میکنند که فاجعه بشری میانمار صرفاً چالشی قومی است و ریشه در اختلافاتنژادی و مذهبی در محیط میانمار دارد. ریشه بنیادین این فاجعه انسانی اما بنا به تحقیق برخی جمعیت شناسان به دلهرۀ اسلامستیزان از فزونی جمعیت مسلمانان در جغرافیای جهانی باز میگردد.
این ملاحظه راهبردی، برخی از مراکز تصمیمسازی جهانی از جمله CFR (شورای روابط خارجی) را بر آن داشت تا با طراحیهایی بلندمدت در این اندیشه باشند که چگونه میتوان جمعیت مسلمانان را کاهش داد؟ از اینرو یکی از راهبردهای بنیادین مدیریت نظام سلطه که امروز به عنوان یک سیاست کلی در حال وقوع است کشتار جمعیِ هوشمندِ مسلمانان است، که نه تنها در میانمار بلکه در سوریه، عراق، یمن ، بحرین، عربستان، سودان، نیجریه، کشمیر، پاکستان، فلسطین و افغانستان و ... در حال تدارک است.
فاجعۀ میانمار یک پدیدۀ ویژه است که صرف نظر از ملاحظۀ راهبردی یاد شده میتواند در قالبهای حقوق بینالمللی مثل جنایت علیه بشریت، نقض سیستماتیک حقوق بشر، اجبار و آواره کردن مردم بدلیل مهندسی ژئوپلتیکی جمعیت مسلمان، نقض فراگیر حقوق بشر و نیز کنوانسیونهای 4 گانه، هدف پیگیری جدی قرار گیرد؛ چنانکه جنایتهایی همانند کامبوج، رواندا و بوسنی و ... در این زمرهاند.
معالاسف کشورهای مسلمان چنانکه شئوون کرامت انسانی و نیز ضرورتهای دادرسی جامعه جهانی مسلمانان اقتضاء دارد راهکارهای لازم در مقابل سیاستهای استیلاجویی نظام سلطه را در دستور کار خود قرار ندادند، ثلمهای که به دلیل عظمت آن از حیث ادراکی هنوز منجر به درکی عمیق از آن نشده یا کشتار وحشیانه و زنده، زنده سوزاندن زن و مرد و پیرو جوان و کودک برای کارگزاران و دیپلماسی کشورهای عضو OIC (سازمان همکاری های اسلامی) اهمیت چندانی نداشته است.
به راستی آیا این کشتار فجیع و اقدام علیه بشریت حتی در حد یک حادثه طبیعی همانند سیل یا زلزله هم نبود که در پیوستاری واحد در این کشورها، عزای عمومی اعلان شده و بلافاصله رؤسای کشورها، نخبگان و جامعه دانشگاهیان جهان اسلام به یکدیگر تسلیت گفته تا ره آموز بسیج عمومی جامعه جهانی علیه این اقدامات ضدبشری شوند؟
چرا پس از گذشت چندین روز از این کشتار سیستماتیک و بحران عمیق انسانی، اقدامی از سوی کشورهای مسلمان صورت نمیگیرد؟! در حالیکه میتوان تشکیل اجلاس اضطراری وزرای خارجی کشورهای مسلمان یا گردهمایی فوری کارشناسان کشورهای جنبش عدم تعهد را خواستار شد و بر اعزام گروههای تحقیق یا فرستادگان ویژه از سوی دبیرکل سازمان ملل و دیگر تشکلهای مدنیِ مستقل به منطقه پافشاری کرد.
اقدامی که اگر دولت میانمار از پذیرش آن خودداری میکرد؛ درخواست تشکیل جلسه شورای امنیت سازمان ملل برای اقدام در قالب فصل هفتم منشور ملل متحد کمترین پیامد و هزینۀ آن به شمار میآمد؛ جای تأمّل و شگفتی است که آزمایش موشکی کرۀشمالی به تشکیل جلسه شورای امنیت و تصویب قطعنامه تحریمی علیه این کشور منجر میشود در حالیکه صرفنظر از درستی یا نادرستی آن، آزمایش این عملیات از حیث حقوقی و طبق قواعد حقوق بینالملل، جنایت محسوب نمیشود.
البته وفق مبانی قرآنی و آموزههای اسلامی و نیز مهارتهای متخّذه از معارف انقلاب اسلامی نمیتوان از شورای امنیت انتظار داشت تا برای مهار جنایت علیه مسلمانان تشکیل جلسه داده و اقدامی عملی کند زیرا این نهاد، خود بخشی از همان ساختار جهانی است که چگونگی کنترل و کاهش جمعیت مسلمانان در اندیشکدههای اقماریاش، موضوعی قابل توجه است.
اما روی سخن با کشورهای اسلامی است که چرا دیر از خواب بیدار شده و حداکثر با چند بیانیه و نامه تشریفاتی از کنار این بحران کم سابقه بینالمللی گذشت نموده، یا حداکثر در حاشیه جلسه فناوری OIC در قزاقستان به صدور یک بیانیه اکتفا کردند؟
بدیهی است کارگزاران و متفکرین کشورهای مسلمان میتوانستند طبق اساس نامه ICG (دادگاه بین المللی کیفری) از دادستان آن بخواهند فوراً نسبت به اعزام یک گروه تحقیق به میانمار اقدام نموده تا معلوم شود که اگر دولت میانمار آن گونه که ادعا میکند فاقد توانایی در جلوگیری از این فاجعه انسانی است، مراجع بینالملل در مهار این جنایت دخالت کنند و اگر سران دولت و ارتش میانمار، خود مستقیما در این جنایت دخالت دارند طبق اساسنامه ICC و وفق رویه حقوقی رسیدگی به جنایات جنگی در رواندا و بوسنی و ... این افراد به دادگاه فراخوانده شوند.
انتظار میرود وزارت محترم خارجه با تمامی امکانات سازمانی و نیز با بهرهگیری از دیپلماسی عمومی، فقدان مشروعیت نظام اعطای جوایز صلح نوبل از جمله یکی از دریافت کنندگان این جایزه که اینک جزو همکاران این نسل کشی است را برای مجامع علمی و فرهنگی جهان رمزگشایی کند. آیا اگر این جنایت در یکی از کشورهای اروپایی و آمریکا حادث می شد باز هم سکوت و خفقان بر صحنه بینالمللی تداوم می یافت؟!
همچنین طبق فرمایشات رهبر فرزانه انقلاب اسلامی ضروری است دولت و مجلس محترم با استفاده از ظرفیت عظیم کنونی در کنگرۀ جهانی حج، دولت ساکت عربستان در قبال این جنایت بشری را مورد پرسش و مذمّت قرار دهند تا از سرمایه اجتماعی بینالمللی حاصله از همبستگی های جهانی حج علیه مجریان و آمران این جنایت استمداد شود.
از طرفی شایسته است ستاد حقوق بشر قوۀ محترم قضاییه با استناد به سکوت سازمان های جهانی در قبال این جنایت ضمن بهرهمندی از یک پیوست جامع فرهنگی و رسانهای، بطلان بیانیههای حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی ایران را به این نهادها، متفکرین و تشکل های مستقل و آزادیخواه گوشزد نماید.
در همین راستا سازمان بسیج اساتید دانشگاهها، موسسات آموزش عالی و پژوهشی استان مرکزی انتظار دارد مسئولین دیپلماسی کشور، سازمانها، نهادهای حقوقی، احزاب، تشکل های عدالتخواه صاحبنظران و متفکرین از تمام ظرفیتهای ملّی و منطقهای خود در حمایت عملی از این جمعیت مظلوم و بیپناه از هیچ کوششی فروگزار ننمایند.
انتهای پیام/