ادويه از گذشته تاكنون جزو پرمصرف‌ترين چاشني‌هاي غذايي ما ايراني‌ها بوده و هست. برخي از ما اين چاشني‌ها را فله‌اي مي‌خريم و برخي ديگر انواع صنعتي و بسته‌بندي‌شان را ترجيح مي‌دهيم. ادويه‌ها هرچه تازه‌تر باشند، عطر و طعم بيشتري دارند.معمولا ادويه‌ها در كارخانه‌ها توليد نمي‌شوند و فرايند خاصي هم براي توليد آنها به كار نمي‌رود. يعني پرمصرف‌ترين ادويه‌ها مانند فلفل، زردچوبه، خردل يا دارچين به صورت كامل به كارخانه و خط توليد انتقال مي‌يابند و عمليات آسياب‌كردن روي آنها صورت مي‌گيرد... سپس ادويه‌هاي پودرشده و بسته‌بندي مي‌شوند. البته بد نيست بدانيد بيشتر ادويه‌هاي مصرفي در كشور ما جزو محصولات وارداتي هستند و از كشورهايي مانند هند، سريلانكا يا بنگلادش وارد ايران مي‌شوند. معمولا ادويه‌ها جزو سرسخت‌ترين چاشني‌هاي غذايي در برابر فساد هستند و مدت زمان ماندگاري طولاني‌تري هم نسبت به ساير چاشني‌هاي غذايي مانند رب و آبليمو دارند. . يكي از مهم‌ترين كاربردهاي ادويه، جز دادن عطر و طعم به غذا، دريافت انواع آنتي‌اكسيدان‌هاي مفيد و ضدسرطان از اين محصولات غذايي است. ادويه‌هاي تازه‌تر، آنتي‌اكسيدان‌هاي بيشتري دارند و مصرف آنها براي ما مفيدتر خواهد بود
