به گزارش خبرنگار بسیج از استان کرمان، بطور معمول در برخی از مناسبت ها، گزارش کاری از سوی مسئولین مختلف با توجه به مسئولیت آنها ارائه می شود که نحوه ارائه به گونه ای است که احساس می شود که همه ی کارها خوب انجام شده است و حداکثر کاری که می توانسته انجام بشود، شده است. اما وقتی واقعیت جامعه را نگاه می کنیم، می بینیم که نتیجه ی لازم بدست نیامده است. اینگونه می توان برداشت کرد که معمولاً کارهایی که از سوی مسئولین انجام می شود براساس انجام وظیفه محوله به آنها بوده است و نتیجه گرایی برای آنها اهمیتی نداشته، به همین دلیل وقتی به فهرست کارها نگاه می کنیم با یک لیست بلند از جلسات تشکیل شده و صحبت های رد و بدل شده مواجه می شویم اما نتایج و خروجی کار را که نگاه می کنیم وضعیت اصلاً جالب نیست. یکی از مواردی که می توان در کوهبنان به عنوان مثال موضوع مطرح شده یاد کرد موضوع اشتغالزایی در این منطقه است. در دوازده سالی که از شهرستان شدن کوهبنان می گذرد، شاید بیش از هزار جلسه در رابطه با اشتغالزایی در این منطقه تشکیل شده باشد که ما اطلاع دقیقی در این رابطه نداریم و بسیار خوب است که افراد مطلع در قالب گزارشی، کارهایی را که در رابطه با اشتغالزایی صورت گرفته را به اطلاع مردم برسانند. اما در هرصورت نتیجه ای که ما بعد از دوازده سال در کوهبنان می بینیم رشد چشمگیر مهاجرت جوانان جویای کار از کوهبنان بدلیل نبود تولید و اشتغال در این منطقه است. احساس رضایتی که مسئولین مختلف از خود دارند و فکر می کنند که بهتر از آنها کسی نیست و آنها حداکثر کاری را که می توان انجام داد، انجام می دهند، این وضع بیکاری و مهاجرت امروز کوهبنان را بعد از دوازده سال از شهرستان شدن آن رقم زده است.
اگر بخواهیم در رابطه با میزان شغلی که باید در طول یک سال در کوهبنان ایجاد شود، بصورت منطقی و بدون غرض حزبی و جناحی صحبت کنیم بایستی نگاهی به آمارهای کشور بکنیم؛ آماری که از بیکاران در کشور بیان می شود؛ در برخی منابع از ۵ میلیون بیکار و در برخی منابع دیگر از ۸ میلیون بیکار و در برخی منابع دیگر از حدود ۴ میلیون بیکار در کشور صحبت شده است. وگفته می شود که بایستی حداقل سالانه ۱ میلیون شغل در سراسر کشور ایجاد شود تا وضعیت بیکاری تا حدودی متعادل شود.
با توجه به پراکندگی جمعیت در مناطق مختلف کشور سهم ایجاد اشتغال در هر منطقه متناسب با جمعیت آن منطقه متغیر است. حال سوال این است که سهم کوهبنان از اشتغالزایی سالانه چقدر است و به عبارتی دیگر در یک سال چه تعداد شغل باید در کوهبنان ایجاد شود؟
با یک حساب و کتاب ساده و با یک نسبت گیری می توان این تعداد را حساب کرد: اگر بنا باشد سالانه در کل کشور ۱ میلیون شغل ایجاد شود یعنی به ازای ۸۰ میلیون جمعیت کشور، ۱ میلیون شغل، حالا به ازای ۲۰ هزار نفر جمعیت کوهبنان ۲۵۰ شغل در سال باید ایجاد شود.
بر اساس این نگاه منطقی و براساس اعداد و ارقام و آمارهایی که ارائه شد در صورتی که این تعداد شغل یعنی ۲۵۰ نفر در سال در منطقه کوهبنان ایجاد شد، دولت محلی در کوهبنان نمره قبولی را در زمینه اشتغالزایی از مردم خواهد گرفت در غیر این صورت مردود خواهد شد. طبق حساب انجام شده دولت محلی مستقر در کوهبنان بایستی در طول چهار سال آینده ۱۰۰۰ فرصت شغلی در کوهبنان ایجاد کند.
باید توجه داشت که نگاه منطقه ای به موضوع اشتغالزایی در کنار نگاه کلان در کشور می تواند مسأله اشتغال را در کشور بهبود ببخشد. اگر هر منطقه ای از کشور مثلاً کوهبنان سهم خود را از میزان اشتغالی که باید در کل کشور ایجاد شود، ایجاد کند، یعنی به تناسب جمعیتی که دارد مسئولین آن با استفاده از ظرفیت های آن منطقه، کمک به ایجاد فرصت های شغلی کنند، در نهایت در کشور به صورت وسیعی تقسیم کار ایجاد می شود و هر منطقه مسأله اشتغال خود را با تکیه بر نیروها و ظرفیت های خود بهبود می دهد که در نهایت مسأله اشتغال در کشور بهبود می یابد. لازمه ی شکل گیری این امر این است که مسئولین هر منطقه ظرفیت ها، منابع، امکانات و مزیت های منطقه خود را بشناسند و از آنها در جهت ایجاد اشتغال در آن منطقه استفاده کنند. در واقع این تعریف اقتصاد مقاومتی است و با این کار اقتصاد مقاومتی معنای عملی به خود می گیرد.
برای اینکه در کوهبنان، دولت محلی بتواند سالانه ۲۵۰ شغل را ایجاد کند لازم است موانع بر سر اشتغالزایی در ۱۲ سال گذشته در کوهبنان وجود داشته را بررسی کند (که در مقاله فرماندار ششم به این موانع پرداخته شد) و بعد با توجه به برطرف سازی این موانع بتواند فرصت شغلی مورد نظر را ایجاد کند.
در نهایت از رسانه های موجود در کوهبنان به عنوان مطالبه گران حقوق مردم، انتظار می رود که موضوع سالانه ۲۵۰ فرصت شغلی در منطقه کوهبنان را به عنوان اساسی ترین مطالبات مردمی و به عنوان پایه ای ترین حقوق شهروندی مردم از دولت محلی کوهبنان در نظر بگیرند و به طور مداوم به آن بپذیرند.
