عطر سلام و صلوات فضای اتوبس را پر کرده بود؛ مسافران دم به ساعت برای اینکه امام حسین (ع) ویزایشان را امضاء کند و بدون مشکل از مرز خارج شوند صلوات می فرستادند.
از 40 نفر مسافری که سوار این اتوبوس شده بودند، 6 نفر بیشتر ویزا نداشتند؛ اما من 160 هزار تومان برای تهیه ویزا پول داده بودم و خیالم راحت بود و خوشحال بودم که از مرز به راحتی عبور می کنم. کنار دستی ام یک جوان حدودا 30 ساله و خیلی ساده و خوش قلب بود. تلفن همراهش هر چند وقت یک بار زنگ می زد و او گزارش لحظه به لحظه اش را برای همسر و مادرش اعلام می کرد. می گفت یک بچه 3-4 ساله دارد و این سفر سوم اوست که بدون گذرنامه به کربلا می رود؛ می گفت: پارسال ماموران عراقی او را دستگیر کرده بودند و الان آزادی مشروط دارد. آنها از او تعهد گرفته بودند که اگر برای بار دوم بدون ویزا وارد عراق شود به 3 تا 6 سال حبس محکوم می شود. ساعت دو بامداد بود، نزدیکی های مهران که رسیدیم جوان به مادرش تلفن کرد و گفت چیزی نمانده به مرز برسیم بغضش ترکید و با گریه به مادرش التماس می کرد که مادر تو را به خدا دعا کنید من را برنگردانند. وقتی چراغ های شهر مهران از دور پیدا شد، جوان از جایش بلند شد و خطاب به بقیه مسافران با صدای بلند گفت: برای اینکه امام حسین(ع) همه ما را دعوت کند و ویزایمان را آقا امضاء کند بلند صلوات بفرستید، بعد هم شروع به خواندن نوحه کرد و همه با او دم می دادند. من خودم را از یاد برده بودم و محو تماشای این همه دلدادگی و عاشقی شده بودم.
گزارش و عکس: علی اشرف خانلری
