به گزارش سرویس بسیج فرهنگیان خبرگزاری بسیج، پرورش همه ابعاد دانش‌آموزان و آماده کردن آنها برای زندگی اجتماعی از وظایف مهم نظام تعلیم و تربیت است؛ به بیان دیگر ایجاد و تقویت هویت ملی و دینی از وظایف مهم آموزش و پرورش است و مدرسه به عنوان اولین محیطی که کودک را از دنیای شخصی به دنیای اجتماعی منتقل می‌کند نقش حساسی در تربیت سیاسی و اجتماعی و آموزش هنجارها و قوانین به دانش‌آموزان دارد.
در سند تحول بنیادین آموزش و پرورش هم تربیت در تمام ابعادش مورد توجه قرار گرفته و ساحت‌های تربیت دینی و اخلاقی، تربیت سیاسی و اجتماعی، تربیت زیستی و بدنی، تربیت هنری و زیبا شناختی، تربیت اقتصادی و حرفه‌ای و تربیت علمی و فناوری در آن پیش‌بینی شده است.
13 آبان‌ماه روز دانش‌آموز و روز ملی مبارزه با استکبار جهانی است و هر سال در راهپیمایی این روز مهم‌ترین و اصلی‌ترین قشر شرکت‌کننده دانش‌آموزان هستند در واقع شرکت دادن دانش‌آموزان در این قبیل راهپیمایی‌ها از جمله فعالیت‌های مدارس است که ذیل تربیت سیاسی تعریف می‌شود اما این قبیل برنامه‌ها چقدر عمقی و تأثیرگذار است؟!
گذاری بین دانش‌آموزان شرکت‌کننده در راهپیمایی 13 آبان‌ماه امسال و نشستن پای صحبت آنها نشان‌دهنده علاقه وافرشان به دانستن مسائل سیاسی کلان کشور است، آنها علاقه‌مند بودند مدرسه علاوه بر ریاضی و علوم، آگاهی‌های روز سیاسی و اجتماعی را هم آموزش بدهد اما آنچه خودنمایی می کرد سطحی بودن فعالیت مدارس در این قبیل برنامه‌هاست. برنامه‌هایی که به شرکت در مراسم و تهیه عکس و گزارش و کارهای تزیینی و فانتزی ختم می‌شود و حتی بسیاری از دانش‌آموزان در مورد دلیل حضور توجیه نمی‌شوند.
این گزاره مدتهاست مطرح است؛ آموزش و پرورش تنها آموزش‌دهنده حفظیات شده و تلاش مدارس برای پیروزی در ماراتن کنکور سبب شده است امر مهم تربیت معطل بماند.
به راستی دانش‌آموزان ایرانی چقدر با مفاهیم و وقایع روز سیاسی آشنا هستند؟ آیا نهاد معاونت پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش به‌خوبی توانسته است وظیفه خود را در قبال این‌گونه مسائل تربیتی ایفا کند؟ اگر تشکل‌هایی چون بسیج دانش‌آموزی و اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانش‌آموزان فعال نبودند این معاونت از عهده آموزش‌های عقیدتی و سیاسی دانش‌آموزان برمی‌آمد؟
گلناز یوسفی دانش‌آموز پایه دهمی است که در راهپیمایی 13 آبان امسال شرکت کرده است؛ او معتقد است: امریکا با تحریم‌های اقتصادی، نقض برجام، ترور دانشمندان ایرانی و حمایت از صدام در جنگ همیشه نشان داده که دشمن ایران است و همین چند روز قبل هم ترامپ به مردم ایران توهین کرد؛ گلناز خوب حرف می‌زند و اهل اخبار است اما به گفته خودش مدرسه نقش چندانی در آگاهی‌های او ندارد.
از برخی از دانش‌آموزانی که با شور در راهپیمایی شرکت کردند پرسیدم اگر مدرسه شما را به راهپیمایی نمی‌آورد باز هم شرکت می‌کردید؟ گفتند نه! کمی که توضیح دادم و به بدقولی اخیر امریکا اشاره کردم متفقاً گفتند که شرکت می‌کردیم! با خودم فکر می‌کنم آیا مربیان این دانش‌آموزان همین توجیهات مختصر را هم از آنها دریغ کرده‌اند؟ آیا صرف شرکت دادن دانش‌آموزان در این برنامه‌ها کافی است؟
هدیه شمسی دانش‌آموز دیگری است که حاضر می‌شود مصاحبه کند و اطلاعاتی درباره بی‌احترامی‌های اخیر مقامات امریکایی دارد، او می‌گوید: امریکا به ملت ما بی‌احترامی کرده است، هدیه یک دانش‌آموز پایه نهمی است که از دست امریکا عصبانی است و به نظرش رفتارهای امریکا شبیه دیوانه‌هاست.
زهره بدری با بیان اینکه مردم ایران از کشورشان تا پای جان دفاع می‌کنند، می‌گوید: دلم می‌خواست اطلاعاتم درباره مسائل سیاسی بیشتر بود اما مدرسه ما را تنها به درس محدود کرده است.
مریم رضوانی دانش‌آموز پایه یازدهم است او می‌گوید: به ضربه زدن امریکا علیه کشورم اعتقاد دارم اما مگر آنها هم علیه ما تظاهرات می‌کنند؟ می‌گویم ما علیه منافع امریکا چه اقدامی کرده‌ایم؟ کمی فکر می‌کند و می‌گوید نه کاری نکرده‌ایم آنها بدقولی کرده‌اند و برجام را نقض کردند.
از یکی از دانش‌اموزان می‌پرسم امروز چه روزی است؟ نمی‌داند! می‌گوید به ما در مدرسه فقط علوم و ریاضی درس می‌دهند؛ حتی توضیحی درباره امروز که ما را اینجا آورده‌اند، ندادند.
به گزارش فارس، تربیت واژه پیچیده‌ای است و وقتی مخاطب آن روح پاک و دست‌نخورده نوجوانان باشد به سختی و پیچیدگی آن اضافه می‌شود به همین جهت باید معلمانی که وظیفه مهم تربیت را بر عهده دارند در این زمینه توانمند و آموزش‌دیده باشند.
آنچه در تربیت سیاسی اهمیت دارد ایجاد بینش سیاسی، ارتقای زمینه‌های رشد، آگاهی و عقلانیت، آموزش و تقویت نقدپذیری، ایجاد روحیه مطالبه‌گری و پرسشگری، تقویت روحیه مسئولیت‌پذیری، مشارکت و نقش آفرینی سیاسی در محیط امن و فارغ از تفکرات حزبی است که آگاهی از مسائل روز سیاسی کشور فارغ از نظرات احزاب سیاسی یکی از زمینه‌های ایجاد کننده آن است.
چندی است انتقاد به پایین بودن سطح مهارت‌های اجتماعی همچون مهارت‌های فنی از لسان مسئولان آموزش و پرورش هم شنیده می‌شود و برنامه‌هایی هم برای آن تدارک دیده شده است و امیدواریم رویکرد آموزش و پرورش از علم‌آموزی صرف به آموزش مهارت‌های اجتماعی و تعاملی که تربیت سیاسی هم از مقدمات آن است تغییر کند.
انتهای پیام/
