متاسفانه در میان همه استانها، کردستان یکی از بی بهرهترین استانها از لحاظ اشتغالزایی و سرمایه گذاری است و در استان کردستان نیز، شهرستان بیجار با داشتن بیشترین وسعت و پیشینهی شهرنشینی بسیار خوب و قدمتی بالاتر از هفت هزار و ۵۰۰ سال، بالاترین نرخ بیکاری و مهاجرت را در استان به خود اختصاص داده است.
به گزارش خبرگزاری بسیج از کردستان، در حال حاضر یکی از مهمترین مشکلات کشور، نرخ بیکاری بالا است و همین مسئله در سطح استانها و شهرستانها به وضوح قابل لمس است و ما در شهرهای با جمعیت پایین میبینیم که جوانان و خانوادهها چگونه با معضلی به نام اشتغال و بیکاری دست و پنجه نرم میکنند.
اشتغالزایی، فرآیندی زمانبر و بلندمدت است که برای تحقق آن باید الگو یا نقشهای مشخص وجود داشته باشد و در آن متناسب بازمانبندیهای انجام شده، الزامات، پیش نیازها و ابزارهای هر موقعیت پیشبینی و تصریح شود.
در این میان بودجههای سالانه میتوانند بهعنوان ابزارهای سیاستی کوتاهمدت در جهت تحقق اهداف بلندمدت و مشخص اشتغالزایی استفاده شده و عملکرد آنها متناسب با میزان تحقق اهداف ذکر شده، مورد ارزیابی قرار گیرد، اما در شرایط کنونی، راهبرد یا استراتژی مشخصی برای اشتغالزایی وجود ندارد، بنابراین مشخص نیست که چگونه باید تخصیص منابع صورت گیرد تا بر اساس آن حداکثر بهرهبرداری از آن شود.
متاسفانه در میان همه استانها، کردستان یکی از بی بهرهترین استانها از لحاظ اشتغالزایی و سرمایه گذاری است و در استان کردستان نیز، شهرستان بیجار با داشتن بیشترین وسعت و پیشینهی شهرنشینی بسیار خوب و قدمتی بالاتر از هفت هزار و ۵۰۰ سال، بالاترین نرخ بیکاری و مهاجرت را در استان به خود اختصاص داده است.
شهرستان بیجار از ظرفیتهای بسیار خوبی همچون گردشگری، صنایع دستی، گیاهان دارویی، معدنی، کشاورزی و بویژه نیروی انسانی تحصیلکرده و جوان برخوردار است، اما به مثابه سایر شهرهای استان، با مشکل نبود شغل و بستری مناسب جهت گذران زندگی برای شهروندان، مواجه است.
بزرگترین مشکلی که همواره و از سالیان دور، به عنوان تهدیدی برای این شهرستان به شمار میآید، مهاجرت جوانان این دیار به سایر شهرهای کشور جهت تامین شغل مورد نیاز است، اما این مسئله، تنها یک روی سکه است، چرا که با تصمیم یک فرد برای مهاجرت با هدف کسب شغل، خانواده وی نیز به همراه او از شهر خارج میشوند و این یکی از بزرگترین معضلات بیجار است که نتیجهای جز عدم توسعه و تخلیه شهرستان در بر ندارد.
طبق مطالعات انجام شده، آمارهای آخرین سرشماری در سال ۹۵، خبر از کاهش ۵ هزار نفری جمعیت از این شهرستان میدهد که نشانگر رشد منفی جمعیت و تداوم عدم توسعه این شهر در سالهای آینده است.
بیکاری، محرومیت و عدم توجه مسئولان به توسعه شهرستان، از جمله مشکلات بارزی است که مردم با آن دست به گریبان هستند. شهرستانی که علاوه بر داشتن سرمایه عظیم نیروی انسانی جوان، دارای منابع معدنی و کشاورزی غنیای است، اما به دلیل عدم استفاده بهینه از این ظرفیت ها، در بحران مهاجرت شهروندان دست و پا میزند.
شهرستان بیجار به دلیل پراکندگی و گسترش معادن در بخشهای مختلف آن، از ظرفیت بسیار خوبی برای ایجاد شغل برخوردار است. ایجاد بخشهای فرآوری مواد معدنی در کنار استخراج معادن، علاوه بر ایجاد شغل برای تعداد بالایی از افراد، سبب کسب سود بیشتر ودر نتیجه سرمایه گذاری در بخشهای مختلف شهرستان نیز خواهد شد. اما متاسفانه کم کاری و کم توجهی مسئولان به انبوه مشکلات و معضلات فرا روی بیجار، سبب مغفول ماندن از فرصتهای متعدد بر اثر نگرشهای سلیقه ای، شخصی و باندی شده است.
متاسفانه باوجود اینکه تمام مسئولین استانی از وضعیت بیجار باخبر هستند و میدانند که اگر اشتغال در این شهرستان رونق نگیرد، مردم دیگر امیدی برای ماندن در اینجا نخواهند داشت، اما باز در ماههای اخیر شاهد هستیم که چگونه با لابیگری و حق خوری قصد دارند کارخانجات زنجیره فولاد که حق مسلم بیجار است را با بی تدبیری به شهرستان دیگری ببرند و مانند ذوب آهن تعطیل شده دوباره دست به ظلمی بزرگ در حق مردم این استان و این شهرستان بزنند.
آری هرجای بیجار گروس که دست میگذاری، درد میکند و صدای ناله و درد ناشی از زخم هایش از همه خانهها و محلات این شهر به گوش میرسد از خانههای ثروتمندترین ساکنش گرفته تا آلونک فقیرترینش و تمام آنها به خاطر ظلمها و سهل انگاری مسئولینی است که درد مردم این شهرستان را میدانند، اما نه تنها تلاشی برای مداوا نمیکنند، بلکه با بی تدبیری و باند بازیهای گروهی و جناحی، نمک به زخمهای مردم این دیار کهن میزنند.
روند روبه رشد مهاجرت، افزایش نرخ بیکاری، خالی از سکنه شدن حداقل ۲۲ روستای این شهرستان، پایین آمدن سطح مشارکت مردم در مسایل شهرستان، عدم وجود سرمایه گذاری و افزایش هر روزه مشکلات مردم و شهرستان از نتایج عملکرد بسیار ضعیف مسئولین ادوار بیجار گروس و استان میباشد و ظاهرا پایانی برای آنها نیز وجود ندارد
یادداشت/ مهدی باشوکی
اشتغالزایی، فرآیندی زمانبر و بلندمدت است که برای تحقق آن باید الگو یا نقشهای مشخص وجود داشته باشد و در آن متناسب بازمانبندیهای انجام شده، الزامات، پیش نیازها و ابزارهای هر موقعیت پیشبینی و تصریح شود.
در این میان بودجههای سالانه میتوانند بهعنوان ابزارهای سیاستی کوتاهمدت در جهت تحقق اهداف بلندمدت و مشخص اشتغالزایی استفاده شده و عملکرد آنها متناسب با میزان تحقق اهداف ذکر شده، مورد ارزیابی قرار گیرد، اما در شرایط کنونی، راهبرد یا استراتژی مشخصی برای اشتغالزایی وجود ندارد، بنابراین مشخص نیست که چگونه باید تخصیص منابع صورت گیرد تا بر اساس آن حداکثر بهرهبرداری از آن شود.
متاسفانه در میان همه استانها، کردستان یکی از بی بهرهترین استانها از لحاظ اشتغالزایی و سرمایه گذاری است و در استان کردستان نیز، شهرستان بیجار با داشتن بیشترین وسعت و پیشینهی شهرنشینی بسیار خوب و قدمتی بالاتر از هفت هزار و ۵۰۰ سال، بالاترین نرخ بیکاری و مهاجرت را در استان به خود اختصاص داده است.
شهرستان بیجار از ظرفیتهای بسیار خوبی همچون گردشگری، صنایع دستی، گیاهان دارویی، معدنی، کشاورزی و بویژه نیروی انسانی تحصیلکرده و جوان برخوردار است، اما به مثابه سایر شهرهای استان، با مشکل نبود شغل و بستری مناسب جهت گذران زندگی برای شهروندان، مواجه است.
بزرگترین مشکلی که همواره و از سالیان دور، به عنوان تهدیدی برای این شهرستان به شمار میآید، مهاجرت جوانان این دیار به سایر شهرهای کشور جهت تامین شغل مورد نیاز است، اما این مسئله، تنها یک روی سکه است، چرا که با تصمیم یک فرد برای مهاجرت با هدف کسب شغل، خانواده وی نیز به همراه او از شهر خارج میشوند و این یکی از بزرگترین معضلات بیجار است که نتیجهای جز عدم توسعه و تخلیه شهرستان در بر ندارد.
طبق مطالعات انجام شده، آمارهای آخرین سرشماری در سال ۹۵، خبر از کاهش ۵ هزار نفری جمعیت از این شهرستان میدهد که نشانگر رشد منفی جمعیت و تداوم عدم توسعه این شهر در سالهای آینده است.
بیکاری، محرومیت و عدم توجه مسئولان به توسعه شهرستان، از جمله مشکلات بارزی است که مردم با آن دست به گریبان هستند. شهرستانی که علاوه بر داشتن سرمایه عظیم نیروی انسانی جوان، دارای منابع معدنی و کشاورزی غنیای است، اما به دلیل عدم استفاده بهینه از این ظرفیت ها، در بحران مهاجرت شهروندان دست و پا میزند.
شهرستان بیجار به دلیل پراکندگی و گسترش معادن در بخشهای مختلف آن، از ظرفیت بسیار خوبی برای ایجاد شغل برخوردار است. ایجاد بخشهای فرآوری مواد معدنی در کنار استخراج معادن، علاوه بر ایجاد شغل برای تعداد بالایی از افراد، سبب کسب سود بیشتر ودر نتیجه سرمایه گذاری در بخشهای مختلف شهرستان نیز خواهد شد. اما متاسفانه کم کاری و کم توجهی مسئولان به انبوه مشکلات و معضلات فرا روی بیجار، سبب مغفول ماندن از فرصتهای متعدد بر اثر نگرشهای سلیقه ای، شخصی و باندی شده است.
متاسفانه باوجود اینکه تمام مسئولین استانی از وضعیت بیجار باخبر هستند و میدانند که اگر اشتغال در این شهرستان رونق نگیرد، مردم دیگر امیدی برای ماندن در اینجا نخواهند داشت، اما باز در ماههای اخیر شاهد هستیم که چگونه با لابیگری و حق خوری قصد دارند کارخانجات زنجیره فولاد که حق مسلم بیجار است را با بی تدبیری به شهرستان دیگری ببرند و مانند ذوب آهن تعطیل شده دوباره دست به ظلمی بزرگ در حق مردم این استان و این شهرستان بزنند.
آری هرجای بیجار گروس که دست میگذاری، درد میکند و صدای ناله و درد ناشی از زخم هایش از همه خانهها و محلات این شهر به گوش میرسد از خانههای ثروتمندترین ساکنش گرفته تا آلونک فقیرترینش و تمام آنها به خاطر ظلمها و سهل انگاری مسئولینی است که درد مردم این شهرستان را میدانند، اما نه تنها تلاشی برای مداوا نمیکنند، بلکه با بی تدبیری و باند بازیهای گروهی و جناحی، نمک به زخمهای مردم این دیار کهن میزنند.
روند روبه رشد مهاجرت، افزایش نرخ بیکاری، خالی از سکنه شدن حداقل ۲۲ روستای این شهرستان، پایین آمدن سطح مشارکت مردم در مسایل شهرستان، عدم وجود سرمایه گذاری و افزایش هر روزه مشکلات مردم و شهرستان از نتایج عملکرد بسیار ضعیف مسئولین ادوار بیجار گروس و استان میباشد و ظاهرا پایانی برای آنها نیز وجود ندارد
یادداشت/ مهدی باشوکی
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰