به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران، از شهرستان ساری، حضرت امام حسن عسکرى(ع) در سال ۲۳۲ هجرى قمرى در روز هشتم ماه ربیع‌الثانى در شهر مدینه به دنیا آمد، پدر آن حضرت امام هادى(ع) و مادرش بانویی به نام حدیثه نام داشت، نام ایشان حسن و کنیه آن بزرگوار ابو محمّد و از القاب ایشان زکى و عسکرى است.
امام حسن عسکری(ع) یازدهمین خورشید تابناکی است که برای روشن کردن مسیر هدایت به پا خاست و در این راه سختی بسیاری را متحمل شد، امامی که مدت 6 سال راهنمایی مردم جامعه را برعهده گرفت و با رهنمودهایی خویش، پیروان بسیاری را به خود علاقه‌مند کرد.
یازدهمین نور درخشان امامت نیز مانند تمام امامان، خصائص بارز آسمانی داشت، خصلت‌های نابی چون علم و زهدی بی‌مانند، کمال و خردمندی، عصمت، شجاعت، بخشش، بزرگواری و ... که همگان را به حیرت وا می‌داشت.
امام حسن عسکری(ع) بیانی زیبا داشت که مخاطبان مجذوب گفتار ایشان می‌شدند، شخصیتی باشکوه و باعظمت و مفسری بی‌نظیر برای قرآن بودند، ایشان نحوه درست تفسیر قرآن را به مردم و اصحاب خود آموختند و مسیر سبزی را پیش روی همگان روشن کردند.
امام آنقدر بزرگوار بودند که دشمنان قدرت خویش را در خطر دیدند و سه سال تمام ایشان را زندانی کردند.
دشمنان گمان می‌کردند که با گماردن زندانبانانی ستمگر می‌توانند امام را بیشتر مورد آزار و اذیت قرار دهند اما بزرگواری ایشان قلب آن دو زندانبان را تسخیر کرد، آنگونه که تحت تأثیر خوی امام به خوش‌رفتاری روی آوردند و دیگر از آن خصلت اهریمنی‌شان خبری نبود.
در زمان امام یازدهم(ع) تعلیمات عالیه قرآنی و نشر احکام الهی و مناظرات کلامی جنبش علمی خاصی را تجدید کرد و فرهنگ شیعی، که تا آن زمان شناخته شده بود، در رشته‌های دیگر نیز مانند فلسفه و کلام باعث ظهور مردانی بزرگ، همچون یعقوب بن اسحاق کندی شد.
مهمترین اقدام امام حسن عسکری(ع) معرفی کردن شخص امام مهدی(عج) بود، ایشان از طرفی بایستی امام زمان(عج) را از شر دشمنان حفظ می‌کردند زیرا بسیاری از آنان نقشه شهادت حضرت مهدی(عج) را در سر می‌پروراندند تا دوازدهمین خورشید درخشان امامت، هرگز طلوع نکند، از طرف دیگر بایستی ایشان را به اصحاب خود معرفی می‌کردند.
امام یازدهم برای راهنمایی مردم و حفظ راه امامت، کوشش بسیاری کردند اما دشمنان هرگز تحمل بزرگواری امام و هدایت‌گری مردم را نداشتند، آنان که تنها طالب قدرت‌نمایی و ستمگری خود بودند سرانجام نقشه شوم خود را عملی کردند.
نقشه‌ای که به دست معتمد عباسی عملی شد و زهری جان‌سوز شد تا امام(ع) را به شهادت رساند، ایشان در سن 28 سالگی در هشتم ربیع‌الاول سال 260 هجری قمری در سامرا به شهادت رسیدند و در کنار مرقد آسمانی پدر بزرگوارشان به خاک سپرده شدند.
در شهری که گرچه دشمن آن را بارها مورد حمله خود قرار داد اما هرگز از حب عاشقان ولایت کم نشد و هنوز دل‌دادگان امام(ع) بی‌قرار زیارت بارگاه مطهر ایشان هستند، هنوز عطر خوش عاشقی از فاصله‌های دور به سمت سامرا در حرکت است و سلام مسلمانان نیز به دیار یار رهسپار است.
این‌روزها به سوگ نشستن برای شهادت امام(ع) نیز حال و هوای تازه‌ای دارد زیرا این ایام، دشمن اهریمنی رنگ باخته است و تنها غباری کوچک از او به جای مانده‌است.
سامرا نیز امروز برای شهادت دُر گرانبهایش عزادار است و پرندگان آسمان نیز نوای غم می‌سرایند، نوایی که بی‌شک به گوش منجی عالم می‌رسد زیرا این‌روزها عطر حضور مهدی فاطمه(عج) در کنار حرم پدر احساس می‌شود.
