عضو تیم ملی ناشنوایان کشور:
بی مهری مسئولان نسبت به وزشکاران ناشنوا
عضو تیم ملی ناشنوایان با گلایه از بی مهری مسئولان کشور نسبت به ورزشکاران ناشنوا گفت: ورزشکاران ناشنوا مانند سایر ورزشکاران حتی ورزشکاران معلول در شرایطی بسیار سخت‌تر تمرین می‌کنند و زحمت می‌کشند.
به گزارش خبرگزاری بسیج از شاهرود، سوم دسامبر مصادف با روز جهانی معلولان است که در سال ۱۹۹۲ از سی مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعلام شد.
هدف از تعیین این روز ارتقاء رشد اذهان عمومی درباره مسائل مربوط به معلولیت‌های مختلف؛ و افزایش آگاهی‌هایی بوده است که می‌بایست از مساله پیوستن افراد معلول در تمامی جنبه‌های سیاسی؛ اجتماعی؛ اقتصادی و فرهنگی زندگی منتج شود.
به همین مناسبت با حامد دهقان عضو تیم ملی ناشنوایان کشور به گفتگو نشست که ماحصل آن در ذیل آمده است:
لطفا خودتان را معرفی بفرمایید.
حامد دهقان هستم متولد سال ۶۸ در روستای طزره و در حال حاضر ساکن شاهرود هستم.
معلولیت شما چیست؟
از کودکی ناشنوا بودم، در سال ۷۵ خانواده ام هزینه سنگین کاشت حلزون را متقبّل شدند و با انجام عمل جراحی و کاشت حلزون گوش به یاری خدا توانستم در مدارس عادی درس بخوانم و موفق به اخذ فوق دیپلم در رشته گرافیک شدم.
ورزش را از چه زمانی آغاز کردید؟
ورزش والیبال را از دوران نوجوانی و با تشویق پدرم که فرهنگی هستند آغاز کردم، در شاهرود از وجود مربیان و اساتیدی، چون آقایان علیخانی، سرابی، عرب اسماعیلی، یارمحمدی، رمضانی و سعید یاری در مقاطع مختلف بهره بردم.
چه مشکلاتی در آن زمان پیش روی شما قرار داشت؟
از آنجا که در استان سمنان تیم والیبال ناشنوایان وجود نداشت و در این رشته فعالیت خاصی نداشت در مسابقات قهرمانی ناشنوایان کشور همراه با تیم مازندران اعزام می‌شودم و همراه با تیم مازندران مقام سوم کشور را کسب کردیم. سختی‌ها و مشکلات که فراوان بودند، روز‌هایی بود که برای یک جلسه تمرین به ساری می‌رفتم و بعد از تمرین دوباره به شاهرود بر می‌گشتم.
چه سالی به اردوی تیم ملی ناشنوایان کشور دعوت شدید؟
سال ۹۴ بود که برای شرکت در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۶ که در آمریکا برگزار می‌شد به اردوی تیم ملی دعوت شدم، اما پس از چند مرحله اردو تیم ملی ناشنوایان ایران از شرکت در این مسابقات انصراف داد.
سال ۹۵ مجدد برای بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۷ ناشنوایان در سامسون ترکیه به تیم ملی دعوت شدم و بیش از ۸ مرحله اردو‌های سخت را زیر نظر مربی گرامی آقای ترکاشوند و مربیگری آقای آهنگری گذراندم، در بیست و پنجم تیر ماه سال جاری به عنوان اولین المپیکی استان سمنان همراه با تیم ملی ناشنوایان کشور به مسابقات اعزام شدم و پس از برد مقابل تیم‌های آمریکا، لهستان و ایتالیا به مرحله یک چهارم نهایی صعود کردیم، اما در این مرحله با ناداوری به میزبان مسابقات یعنی تیم ترکیه باختیم و مقام چهارم این مسابقات را کسب کردیم.
زیر نظر کدام مربی تمرین می‌کنید؟
در حال حاضر تحت نظر مربی گرامی آقای طبسی در تیم سیمان شاهرود جهت شرکت در بازی‌های آسیایی و جهانی تمرین می‌کنم و اسپانسر خاصی هم ندارم.
در حال حاضر با چه مشکلاتی مواجه هستید و چه انتظاری از مسئولان دارید؟
مهم‌ترین مشکل من این است که در آستانه ازدواج قرار دارم و بیکار هستم و امیدوارم که مسئولان به این مسائل توجه داشته باشند.
عدم وجود یک مرکز ورزشی خاص ناشنوایان، پاداش کم قهرمانان ناشنوا نسبت به سایر ورزشکاران و حتی ورزشکاران معلول و عدم وجود هیچ امتیازی جهت استخدام از دیگر مشکلات ورزشکاران ناشنوا است. ورزشکاران ناشنوا مانند سایر ورزشکاران حتی ورزشکاران معلول در شرایطی بسیار سخت‌تر تمرین می‌کنند و زحمت می‌کشند، در اردو‌های تیم ملی شرکت می‌کنند، اما با بی مهری مسئولان مواجه اند و هیچ حمایتی از آن‌ها نمی‌شود.
مصاحبه: فاطمه قریب-نسل شاهوار
هدف از تعیین این روز ارتقاء رشد اذهان عمومی درباره مسائل مربوط به معلولیت‌های مختلف؛ و افزایش آگاهی‌هایی بوده است که می‌بایست از مساله پیوستن افراد معلول در تمامی جنبه‌های سیاسی؛ اجتماعی؛ اقتصادی و فرهنگی زندگی منتج شود.
به همین مناسبت با حامد دهقان عضو تیم ملی ناشنوایان کشور به گفتگو نشست که ماحصل آن در ذیل آمده است:
لطفا خودتان را معرفی بفرمایید.
حامد دهقان هستم متولد سال ۶۸ در روستای طزره و در حال حاضر ساکن شاهرود هستم.
معلولیت شما چیست؟
از کودکی ناشنوا بودم، در سال ۷۵ خانواده ام هزینه سنگین کاشت حلزون را متقبّل شدند و با انجام عمل جراحی و کاشت حلزون گوش به یاری خدا توانستم در مدارس عادی درس بخوانم و موفق به اخذ فوق دیپلم در رشته گرافیک شدم.
ورزش را از چه زمانی آغاز کردید؟
ورزش والیبال را از دوران نوجوانی و با تشویق پدرم که فرهنگی هستند آغاز کردم، در شاهرود از وجود مربیان و اساتیدی، چون آقایان علیخانی، سرابی، عرب اسماعیلی، یارمحمدی، رمضانی و سعید یاری در مقاطع مختلف بهره بردم.
چه مشکلاتی در آن زمان پیش روی شما قرار داشت؟
از آنجا که در استان سمنان تیم والیبال ناشنوایان وجود نداشت و در این رشته فعالیت خاصی نداشت در مسابقات قهرمانی ناشنوایان کشور همراه با تیم مازندران اعزام می‌شودم و همراه با تیم مازندران مقام سوم کشور را کسب کردیم. سختی‌ها و مشکلات که فراوان بودند، روز‌هایی بود که برای یک جلسه تمرین به ساری می‌رفتم و بعد از تمرین دوباره به شاهرود بر می‌گشتم.
چه سالی به اردوی تیم ملی ناشنوایان کشور دعوت شدید؟
سال ۹۴ بود که برای شرکت در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۶ که در آمریکا برگزار می‌شد به اردوی تیم ملی دعوت شدم، اما پس از چند مرحله اردو تیم ملی ناشنوایان ایران از شرکت در این مسابقات انصراف داد.
سال ۹۵ مجدد برای بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۷ ناشنوایان در سامسون ترکیه به تیم ملی دعوت شدم و بیش از ۸ مرحله اردو‌های سخت را زیر نظر مربی گرامی آقای ترکاشوند و مربیگری آقای آهنگری گذراندم، در بیست و پنجم تیر ماه سال جاری به عنوان اولین المپیکی استان سمنان همراه با تیم ملی ناشنوایان کشور به مسابقات اعزام شدم و پس از برد مقابل تیم‌های آمریکا، لهستان و ایتالیا به مرحله یک چهارم نهایی صعود کردیم، اما در این مرحله با ناداوری به میزبان مسابقات یعنی تیم ترکیه باختیم و مقام چهارم این مسابقات را کسب کردیم.
زیر نظر کدام مربی تمرین می‌کنید؟
در حال حاضر تحت نظر مربی گرامی آقای طبسی در تیم سیمان شاهرود جهت شرکت در بازی‌های آسیایی و جهانی تمرین می‌کنم و اسپانسر خاصی هم ندارم.
در حال حاضر با چه مشکلاتی مواجه هستید و چه انتظاری از مسئولان دارید؟
مهم‌ترین مشکل من این است که در آستانه ازدواج قرار دارم و بیکار هستم و امیدوارم که مسئولان به این مسائل توجه داشته باشند.
عدم وجود یک مرکز ورزشی خاص ناشنوایان، پاداش کم قهرمانان ناشنوا نسبت به سایر ورزشکاران و حتی ورزشکاران معلول و عدم وجود هیچ امتیازی جهت استخدام از دیگر مشکلات ورزشکاران ناشنوا است. ورزشکاران ناشنوا مانند سایر ورزشکاران حتی ورزشکاران معلول در شرایطی بسیار سخت‌تر تمرین می‌کنند و زحمت می‌کشند، در اردو‌های تیم ملی شرکت می‌کنند، اما با بی مهری مسئولان مواجه اند و هیچ حمایتی از آن‌ها نمی‌شود.
مصاحبه: فاطمه قریب-نسل شاهوار
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
