به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،امیر حمزه نژاد - "حضور زنان در ورزشگاه" اساسی ترین مطالبه بانوان در این روزها؛ موضوعی که در نگاه اول بسیار عجیب و حتی مضحک می‌نماید. درواقع چطور شده است که خواسته بانوان تا این میزان تقلیل یافته است؟! دستکم بسیاری از اطلاعات و اخباری که از بانوان منتشر می شود حول چنین موضوعی است اما شاید اگر همین مسئله را با خود آنها در فضای واقعی طرح کنیم سطح مطالبات تا اندازه زیادی تغییر می‌کند. به هر حال اما تبلیغات در این زمینه نازل از مطالبات زنانه زیاد است.
شاید اگر کمی به پیچیدگی‌ها و ظرافت علم ارتباطات آشنا باشیم بهتر متوجه شویم که چرا سطح مطالبات زنان تا حد ورود به ورزشگاه تنزل پیدا کرده است. در همین علم ارتباطات گفته می‌شود که نمی توان به افراد گفت که چگونه فکر کنند اما می توان کاری کرد که به چه فکر کنند. انتقال خواسته در همین روند انجام می گیرد.
اما حال این مطالبه تا حد زیادی کاذب که ارزش افزوده ای برای اغلب بانوان ندارد توسط برخی جریانات خصوصا معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری به فضای رسانه ای پمپاژ شده است اما اگر کمی نگاه کنیم این سئوال اساسی به‌وجود می‌آید که این درخواست تا چه میزان مشکلات بانوان را تحت پوشش قرار داده و آنها را حل می کند.
البته باید گفت که حل این مسئله و ورود بانوان به ورزشگاه ها موضوع این جریانات نیست استفاده مداوم از این مطالبه ساختگی و نگاه داشتن سطح توقعات زنانه تا این میزان که باعث می شود مطالبات کاربردی و البته مهم و پرزحمت آنان را تحت پوشش قرار داده و چنین مواردی را اصطلاحا روی بورس نگاه دارد و موارد و مطالبات واقعی به محاق رود.
مثالی واقعی در این زمینه ماجرای ادوارد برنایز، خواهرزاده زیگموند فروید است که پدر روابط‌عمومی شناخته می‌شود. او این ایده را بعد از جنگ جهانی دوم پیگیری کرد که می‌توان با خلق امیال به جای نیاز کالاهای بیشتری فروخت. درواقع مصرفی و کالایی شدن جامعه از تفکرات برنایز ریشه می‌گیرد. مهيج‌ترين آزمايش او راضي كردن زنان جامعه‌ي آمريكا به سيگار كشيدن بود. در آن زمان در ايالات متحده زنان حق سيگار كشيدن نداشتند و جرج هيل رئيس شركت تنباكوي آمريكا كه از دوستان ادوارد نيز بود براي به دست آوردن نيمه‌ي ديگر بازار مصرف، از وي خواست تا راهي براي شكستن حريم سيگار كشيدن زنان بيابد.
بريل در قبال حق‌الزحمه‌ي هنگفتي به ادوارد گفت كه سيگار براي زنان نماد قدرت جنسي مردان است. برنايز تصميم گرفت نمايشي را در رژه سالانه‌ي عيد پاك كه هر ساله در نيويورك برگزار مي‌شد به راه اندازد. او يك گروه از دختران جوان ثروتمند را راضي كرد تا زير لباسشان سيگار پنهان كنند و به رژه بپيوندند و هرگاه او علامت داد سيگارها را ناگهان روشن كنند و از قبل به روزنامه‌ها اطلاع داده بود كه تعدادي از زنان قصد دارد تا با در دست گرفتن مشعل آزادي از حق خود دفاع كنند. اين كار سروصداي زيادي به پا كرد.
ايده‌اي كه برنايز خلق كرده بود اين بود كه سيگار كشيدن يك زن باعث استقلال بيشتر و قدرتمندتر شدنش مي‌شود. اينكار او باعث شد تا بفهمد اگر كالاها را با اميال و احساسات هيجاني دروني افراد مرتبط كنيم، اين امكان وجود دارد كه آنها را وادار به رفتار غيرعقلاني بشوند. كلمه‌ي كليدي‌اي كه برنايز به مردم جهان تلقين كرد «احساس بهتر» بود. برنايز احساس بهتر پس از خريد را با نياز به خريد و تامين مايحتاج واقعي زندگي عوض كرد.
موضوع چنین مطالبه‌ای هم در حوزه احساسی و هیجانی و این ایده که با باز شدن در ورزشگاه‌ها به روی زنان قدرت و استقلال زنان ایرانی بیشتر می‌شود، مورد سوءاستفاده قرار گرفته است و گرنه به خوبی مشخص است که در این مطالبه ساختگی زنان کمتر متنفع می‌شوند و حتی اگر به جامعه آماری این خواسته نگاه کنیم بعضا دختران نوجوان در حوزه این مطالبه قرار می‌گیرند که هنوز طعم زندگی را نچشیده و اجتماعی نشده‌اند و به طور کارتونیزه و فانتزی به زندگی نگاه می‌کنند. جالب اینجاست این نوع بیشتر تحت تاثیر قرار می‌گیرند چون اقتضای سنی آنان چنین حکم می‌کند و از سوی دیگر بیشتر نیز با نیروی جوانی خود به درد راه‌اندازی کمپین‌های احساسی و هیجانی می‌خورند و با آن همراهی می‌کنند.
با این حال تنزل سطح مطالبان زنانه تا این حد خطر عمده‌ای برای رشد فکری و جسمی و تربیتی زنان دارد و قطعا اگر زنان بپرسیم این پاسخ را می‌دهند که به جای رفتن به ورزشگاه‌ها خواستار رشد فکری جامعه زنان هستند و دوست دارند همجنسان خود را در جایگاه‌های رفیعی شغلی و اجتماعی و نه در ورزشگاه‌ها درحال سوت و کف زدن و تشویق تیم‌های فوتبال ببینند. به نظر می‌رسد که در این حوزه باید فکری صورت گیرد تا مطالبات زنان فدای خواسته‌های جریانات سیاسی نشود و شاهد پویایی زنان جامعه در مسیر درست باشیم و انرژی و استعداد نیمی از جامعه اینگونه به هدر نرود./پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس
