به مناسبت ساگرد شهادت سردار شهید «مهدی ناصری» فرمانده گردان حضرت ولیعصر(عج) در شب یلدا، برنامه دورهمی رزمندگان این گردان در امامزاده حضرت سید اسحاق(ع) شهرستان ساوه، روز جمعه اول دی ماه بعد از نماز مغرب و عشا برگزار می‌شود.
کد خبر: ۸۹۶۴۷۰۷
|
۲۹ آذر ۱۳۹۶ - ۲۱:۴۹

به‌گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ به مناسبت ساگرد شهادت سردار شهید «مهدی ناصری» فرمانده گردان حضرت ولیعصر(عج) در شب یلدا، برنامه دورهمی رزمندگان این گردان در امامزاده حضرت سید اسحاق(ع) شهرستان ساوه، روز جمعه اول دی ماه بعد از نماز مغرب و عشا برگزار می‌شود.

سردار شهید «مهدی ناصری» در عملیات‌‌های مختلف، از جمله «رمضان»، «بیت‌المقدس»، «والفجر مقدماتی»، «والفجرهای 1، 2، 3، 4، 8 »، «خیبر» و «بدر» و «کربلاهای 4 و 5 » حضور داشت و با پذیرش مسئولیت‌های خطیری همچون فرماندهی گردان ولی‌عصر(عج)، قائم‌مقامی فرماندهی سپاه ساوه و ... کاردانی و پشتکار خویش را در خدمت و دفاع از آرمان‌های مقدس و معنوی اثبات کرد و سرانجام در شب یلدای سال 1366 به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

در خصوص سیره زندگی و ابعاد شخصیتی شهید «ناصری» از زبان همرزمانش می‌توان به این نکات اشاره کرد: جوان برومندی بود، بسیار مستعد و باهوش، خلوص او در انجام کارها کاملا مشهود بود؛ نه اهل ریا و نه اهل خودنمایی بود. او پیشتازی و در صف اول بودن را بزرگترین امتیاز در انجام وظایف و دفاع از میهن می‌دانست.

آقا «مهدی» 23 ماه فرمانده گردان حضرت ولی‌عصر(عج) بود. شیفته شهرت نبود، او دوست داشت در اوج گمنامی خدمت کند، خیلی از عنوان فرماندهی خوشش نمی‌آمد، همیشه می‌گفت همه سرباز امام زمان(عج) هستیم و فرمانده فقط اوست.

در عین شوخ‌طبعی در کارها و تصمیمات خود بسیار جدی بود، با هر کس متناسب با ظرفیت او برخورد می‌کرد، انتظار او هم از هر کس به اندازه توانایی‌های همان شخص بود. آقامهدی از عاطفه خانوادگی خاصی برخوردار بود.

همیشه به یاد برادر شهیدش که آن زمان جاویدالاثر بود، در سخنرانی‌هایش تاکید می‌کرد که نگذارید هیچ خانواده‌ای چشم انتظار فرزندش باشد. او از عمق جان این سخن را می‌گفت چرا که نمی‌خواست خانواده دیگری مثل خانواده خودش در چنین وضعیتی به سر ببرد. او در سخت‌ترین کارها انعطاف‌پذیر بود، وظیفه خود را به نحو احسن انجام می‌داد و اجازه نمی‌داد کارها سبک فرض شوند. شاکله شخصیتی او پُرجاذبه و همواره با روابط عمومی مطلوبی عجین بود.

آقا «مهدی» نسبت به زمان خودش از ظرفیت و هوش سیاسی خوبی هم برخوردار بود. علیرغم اینکه بر جریان‌های سیاسی اشراف داشت ولی هرگز در عقیده او به منظور حضور مستمر در جبهه‌ها و ادامه جهاد خللی وارد نیامد.

کسانی که به محض آگاهی از مسائل سیاسی در نگاه‌شان زاویه ایجاد می‌شد هم بودند، اما آقا مهدی هرگز اسیر جریانی نشد و خود را از گزند این ناملایمات نجات داد.

سردار شهید «مهدی ناصری» استحقاق و ظرفیت فرماندهی را داشت. خیلی‌ها بودند که در جبهه فرمانده بودند ولی سردار شهید «مهدی ناصری» در ساوه هم که بود با همان روحیه و اعتقاد پیگیر کارها و امور بچه‌های گردان و رزمندگان بود. احساس او بر این محور استوار بود که گویا متعلق به همه است.

او از همه هستی خود گذشته بود و حتی به خود اجازه نداد که به خاطر موضوع جنگ و اهمیت حضور در جبهه شریک زندگی خود را دچار ناملایمات و سختی کند. این کارها فقط از یک مرد با اخلاص و سرباز واقعی امام زمان(عج) ساخته است.

سردار شهید «ناصری» در انجام کار و مدیریت با صداقت پیش می‌رفت. اشتیاق او در پیشبرد کار و دلسوزی در انجام دقیق کارها نمونه بود، به خدا قسم نگاه او آن چنان مهربانانه و عاطفی بود که پیرمردها و جوانان گردان بلااستثنا به او عشق می‌ورزیدند.

سردار شهید «مهدی ناصری» به کسی بی‌احترامی نمی‌کرد. علاوه بر اینها آقامهدی بینش سیاسی و استعداد تحصیلی خوبی هم داشت و با وجود اینکه می‌توانست یکی از دانشجویان و تحصیل کرد‌ه موفق باشد، ولی هرگز این مسایل را به حضور مداوم در جبهه‌ها ترجیح نداد.

هرگز دوست نداشت عقب‌تر از بچه‌ها باشد، سنگر او معمولا در خط مقدم و در حساس‌ترین جای خط بود. به رزمندگانی که برادر شهید یا فرزند شهید بودند با جان و دل احترام می‌گذاشت، اجازه نمی‌داد آنها ماموریت‌های حساس را انجام دهند. همیشه می‌گفت حق اینها به گردن ما، زیاد است باید آنها را برای آینده کشور حفظ کنیم.

در عملیات «بدر» وقتی از ناحیه دست مجروح شد دوست نداشت به عقب برگردد. او با همان جراحت می‌گفت "جلو بمانیم تا گردان روحیه خود را از دست ندهد". وقتی او را به عقب می‌بردند گفت: "حبیب‌اله به بچه‌ها بگو هیچ شهیدی نباید در منطقه بماند". او از شهادت شهید "بهرام قره‌شیخ‌لو" بسیار ناراحت بود. حق هم داشت چراکه «بهرام» یکی از بارزترین رزمندگان دفاع مقدس بود.

او همه خوبی‌ها را داشت. بسیار باصفا و صمیمی بود، شهید «ناصری» آن چنان در رفاقت و ارتباط با دوستان و رزمندگان افتاده و با تواضع برخورد می‌کرد که همه شیفته او می‌شدند. شاید همه این خوبی‌ها و شاخصه‌های بزرگ او بود که همه بچه‌ها صرف‌نظر از موقعیت، جایگاه و مسئولیت او همیشه او را آقا مهدی صدا می‌زدند.

آقا «مهدی» فراموش‌نشدنی و جاوادنه است. کاش روزگاری فرا برسد که نمونه‌هایی از آقا «مهدی» و رزمندگان آن روز پا به عرصه وجود بگذارند تا ارزش خون شهیدانی مثل آقا «مهدی» به فراموشی سپرده نشود.

سردار شهید «مهدی ناصری» در سال 1341 در شهرستان ساوه متولد شد. پس از اخذ مدرک دیپلم به خیل جهادگران سازندگی پیوست و با شروع جنگ، در کسوت سبزپوشان توحید( سپاه) درآمد و در جبهه‌های نور علیه ظلمت، روشنی‌ها را درنوردید.

انتهای پیام/

ارسال نظرات