بی توجهی به تربیت و هدایت استعدادهای طبیعی باعث می شود که «فرصت ها» به جای بهینه سازی به سوی تبهکاری سوق داده شود
کد خبر: ۸۹۶۵۸۵۲
|
۰۳ دی ۱۳۹۶ - ۱۰:۱۳

بابک صمدی افشار محقق و نویسنده در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج گفت: عوامل تکوینی و تمایلات طبیعی انسان نیازمند هدایت و راهنمایی در مسیر بالندگی و رشد است تا بتواند به کمال شایسته خویش و مقام انسانیت برسد. در غیر این صورت آدمی به یک موجود مسخ شده تبدیل می گردد.
وی افزود: بی توجهی به تربیت و هدایت استعدادهای طبیعی باعث می شود که «فرصت ها» به جای بهینه سازی به سوی تبهکاری سوق داده شود ، که سبب کم رنگ شدن و کم رغبتی برخی جوانان به مسایل معنوی و ارزشی شود؛ با توجه به حجم گسترده آفات ارزش های دینی اگر می بینیم برخی از جوانان از جهت ظاهری و رفتاری به این سو و آن سو کشیده می شوند، مفهومش این نیست که از بعد اعتقادی و نظری نیز استحاله و تهی شده اند، اگر چه ممکن است در برخی از آنان که از اوّل مایه دینی و هویت فرهنگی ضعیفی داشته اند چنین باشد، اما بحمدالله وضعیت ظاهری و رفتاری نامطلوب اکثر این دسته از جوانان، امری گذری و موقتی است.

افشار یاد اور شد: نظر خواهی ها و آمارها این مطلب را تأیید می کند. مضافاً حضور همان جوانان در گردهمايی مذهبی تاسوعا و عاشورا، شب های قدر ماه رمضان، حرم امامان و امام زاده ها، حضور در اعتکاف ها و هم چنین حضور در صحنه هایی که نیاز به فداکاری و ایثار بوده، دلیل این مدعا است. به علاوه ، جوانان زیادی در محیط های علمی و دانشگاهی و غیر آن هستند که عملاً به اسلام و ظواهر دینی پایبند می باشند.

وی اظهار کرد: بی‌تفاوتی و نبود احساس مسئولیت در بخشی از جامعه نسبت به ناهنجاری‌ها و قانون‌گریزی‌ها آفت بزرگی است که باید فکری به حال آن کرد. در آموزه های دینی ما هم امر به معروف و نهی از منکر، افراد را در واکنش نشان دادن نسبت به اعمال دیگران موظف کرده است ولی به نظر می رسد نگرانی از عواقب کار و واکنش مخاطبان موجب کمرنگ شدن این رفتار اجتماعی شده است.

ای پژوهشکر خاطرنشان کرد: از منظر آسیب شناختی، بی تفاوتی در جامعه نوعی بیماری اجتماعی شناخته می شود همان گونه که در نقطه مقابل آن، هرگونه اعتنای اجتماعی و نوع دوستی در حیات فردی و اجتماعی، نشانه پویایی و سلامت اجتماعی است.
وی تاکید کرد: از نگاه پژوهشهاي اجتماعي بی هنجاری، اعتماد اجتماعی، رضایت اجتماعی، اثربخشی اجتماعی، محرومیت نسبی، فردگرایی، تحلیل هزینه- پاداش، و تعهد مدنی، از عوامل اثرگذار بر بی تفاوتی اجتماعی به صورت مثبت و منفی هستند.

صمدی عنوان کرد: بی تفاوتی به معنای کمی یا نبود علاقه نسبت به انجام رفتار یا اقدامی است. بی تفاوتی نسبت به خود یا سایر افراد و سرنوشت جامعه که نقطه مقابل آن «همدلی» است.
وی تشریح کرد: بی میلی نسبت به مشارکت اجتماعی یکی از وجوه بی تفاوتی محسوب می شود. اهمیت بی‌تفاوتی اجتماعی به حدی است که گاه میزان سلامت اجتماعی از طریق سنجش بی تفاوتی و عدم تمایل به درگیری با مسایل جامعه سنجیده می شود. همچنین ناظران اجتماعی معتقدند احساس تنهایی و انزوا، بی معنایی و پوچی، بی هنجاری و بدبینی از نشانه های بیگانگی از جامعه است که شاید در رفتار اجتماعی برخی شهروندان دیده شود.

این نویسنده بیان کرد: بی تفاوتی اجتماعی و سیاسی به صورت عدم درگیری فعال و مشارکت نکردن در فعالیت های سیاسی و اجتماعی تعریف شده است. به گفته کارشناسان بخشی از دلایل جامعه شناختی این پدیده را می توان در قشربندی اجتماعی، پایگاه اجتماعی- سیاسی گروه ها و قومیت ها دانست و از بعد روان شناختی می توان به عواملی مانند عزت نفس، میزان کارایی و اثرگذاری، اعتماد و بی قدرتی اشاره کرد.

وی افزود: بی تفاوتی در جامعه به ویژه در عرصه سیاسی موجب می شود تا افراد جامعه تعصب لازم برای دفاع از حقوق شهروندی خود را در داخل و خارج از کشور از دست بدهند؛ موضوعی که در بی‌تمایلی شهروندان برای اعتراض در خصوص پایمال شدن حقوق ملی شان در موضوع مختلف به چشم می‌خورد.
ارسال نظرات