به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، چند روزی است که یادواره شهدای مدافع حرم استان قم با عنوان "مجاوران کریمه، مدافعان عقیله" آغاز شده است یادواره ای که تا نخستین روزهای دهه مبارک فجر نیز ادامه خواهد یافت.
در این یادواره برنامه‌های مختلفی برگزار می‌شود که برگزارکنندگان و دست اندرکاران، به بخشی از آنها در نشست رسانه ای - که در محل دفتر خبرگزاری فارس در قم برگزار شد - اشاره داشتند.
باید گفت از آنجا که به تعبیر رهبر انقلاب، زنده نگهداشتن یاد و خاطره شهدا و همچنین رنج و زحمتِ زنده نگهداشتن خون شهید، کمتر از شهادت نیست، از این رو لازم است تا عموم مردم و مسؤولان نسبت به تدارک اینگونه برنامه‌ها و حضور فعال در آنها، آستین همت بالا بزنند:
«یاد شهیدان نباید در جامعه ما از ذهنیت‌ها خارج شود؛ شهیدان را باید زنده نگه داشت؛ یاد شهیدان را باید گرامی بدارید و زنده نگه دارید؛ در همه استان‌های کشور این معنا وجود دارد.
نگذارید غبارهای فراموشی - که عمداً گاهی این غبارها را می‌خواهند بر روی این خاطره‌های گرامی بپاشند و قرار بدهند - روی این خاطره‌های گرامی را بگیرد؛ زنده نگه دارید.
مسؤولان هم بایستی این کار را بکنند؛ مسئولان بنیاد شهید هم موظفند؛ مسئولان دستگاه‌های دیگر دولتی و عمومی هم وظیفه دارند. خود خانواده‌ها هم در محیط‌هایی که شعاع نفوذ و سلطه آنهاست، این کار را انجام بدهند. از نام شهید و از افتخار به شهید هرگز غفلت نکنید.»
و البته علاوه بر این یادواره، مجالس یادبودی هم در این روزها به یاد سه شهید مدافع حرم استان قم یعنی شهیدان سید سجاد روشنایی، علی اکبر عربی و همچنین مهدی ایمانی در پردیسان و همچنین حرم مطهر حضرت کریمه اهل بیت (س) برگزار می‌شود.
و اما به همین مناسبت، گفتاری از حجت الاسلام و المسلمین ماندگاری، مدیر موسسه فرهنگی روایت سیره شهدا – که در یکی از همین یادواره‌ها ایراد شده است - تقدیم حضور علاقمندان می‌شود؛ باشد که از مقام شفاعت شهدای سرافراز اسلام از صدر تاکنون بهره مند شویم:
یادبود و یادواره شهدا، سه پذیرایی برای شرکت کنندگان در این مراسم‌ها به دنبال دارد.
نخستین پذیرایی، حسرت است.
شرکت در یادواره شهدا این حسرت را برای شرکت کنندگان در پی دارد که افراد زنده در جامعه ممکن است مُرده متحرّک باشند، اما این امر، یقینی است که شهید، زنده جاویدان است و از مقام شفاعت، مقام قُرب الهی و همچنین مقام همراهی و معیّت با انبیاء، صدّیقین و صالحین برخوردار است.
به همین دلیل است که در این مجالس، عبارت "یا لَیتَنا کُنّا معکم فَنَفوزَ فَوزاً عَظیما" از هر زبانی شنیده می‌شود؛ چراکه ما به مقام آنان حسرت می‌خوریم و با خود می‌گوییم که ای کاش با آنان می‌بودیم تا به فوز و رستگاری بزرگ می‌رسیدیم.
این مجالس در عین حال این درس حسرت را هم برای حاضران به دنبال دارد که دنیا، جای حسرت خوردن نیست؛ چراکه در پایان، همگان باید همه داشته‌های مادّی خود را در همین دنیای فانی بر جای بگذارند و تنها همراه با توشه معنوی و اعمال صالحی که تدارک دیده‌اند، به آن دنیای باقی سفر کنند.
و اما پذیرایی دوم مجالس یادبود شهدا، اتمام حجت برای شرکت کنندگان است.
این نکته از این نظر قابل توجه و تذکر است که شهید به دلیل تربیت درست و مطلوب، به آن مقام بلند و رفیع دست یافته است؛ پس اگر والدین مانند کشاورزی که به دنبال محصول خوب است، به دنبال دستیابی به فرزند یا فرزندان صالح باشد، باید برای کاشت، داشت و برداشت خوب، برنامه ریزی کند.
یکی از معانی مهم تربیت این است که افراد در قدرت و ثروت و شُهرت، دچار مستی نشوند.
خداوند در قرآن، در یکصد و یازدهمین آیه از سوره توبه این نوید را به همگان داده است که اگر تربیت خوب باشد؛ خودِ خداوند، خریدار جان مؤمنان است؛ آنجا که می‌فرماید:
إنَّ الله اشتَری مِن المُومنین أموالَهم و أنفُسَهم بِأنّ لَهُمُ الجَنّه؛ یعنی خداوند مال‌ها و جان‌های مومنان را خریداری می‌کند و در برابر به آنها، بهشت برین را تقدیم می‌کند؛ جالب اینجاست که در ادامه همین آیه، به یکی از مهمترین صفات مؤمنان که جهاد در راه خدا است اشاره می‌شود:
یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون و یُقتَلون ...؛ یعنی این مومنان پایدار، در راه خدا جهاد می‌کنند و برایشان تفاوتی ندارد که در این راه، دشمنان را به هلاکت برسانند یا اینکه خودشان، جانبازی کنند و جانشان را در راه خدا تقدیم دارند.
فراموش نکنیم که برای تربیت درست و برداشت خوب، باید کاشتِ درست و حلال انجام شود و از این رو، رزق حلال بسیار مهم است.
به همین دلیل است که همه عالمان دینی فریاد زده و می‌زنند که لقمه حرام و یا حتی شبهه ناک، انسان را بیچاره می‌کند.
اما بعد از مرحله کاشت، باید به داشت هم توجه داشت.
آمار نشان می‌دهد که بیش از 95 درصد شهدا، اهل مسجد و جماعت بوده‌اند و برعکس، حدود 90 درصد زندانیان، با مسجد و منبر ارتباط نداشته‌اند.
اینچنین است که برای تربیت فرزندان و انجام درست مرحله داشت، باید آنها را با سه چیز رفیق کرد که عبارتند از:
اول مسجد و هیئت و روضه؛
دوم روحانیت و عالمان دینی و البته ولایی؛
و سوم، قرآن و دعا و زیارت و ذکر.
همه این سه مورد، با تشویق درست مُحقّق می‌شود؛ البته بزرگترها هم باید مراقب باشند تا در مجالس و هیئات و روضه‌ها، ناراحتی برای کودکان و نوجوانان ایجاد نشود و آنان از مسجد و منبر زده نشوند.
اگر این دو مرحله کاشت و داشت، به خوبی صورت پذیرد، البته که مرحله برداشت خوبی هم در انتظار خواهد بود.
در عین حال، والدین و مربیان جامعه باید به این نکته توجه داشته باشند که فرزندان ما وقتی تربیت یافته کامل هستند که برای اسلام و مسلمین مفید باشند؛ یعنی هدف نهایی، صرفا کسب ثروت یا قدرت یا شُهرت نیست.
پس چقدر خوب است که والدین همیشه در گوش فرزندانشان بخوانند که اگر می‌خواهی از تو راضی باشم باید همیشه طرفدار حق و حقیقت باشی.
همچنین والدین از یاد نبرند که لازمه برداشت خوب، دعا برای عاقبت بخیری فرزندان است؛ پس همیشه برای او دعای خیر کنند تا إن شاء الله آن فرزند صالح، نه تنها عصای دست پدر و مادر، بلکه عصای دست همه افراد جامعه‌اش باشد.
نکته دیگر درباره تعریف فرزند صالح است؛ فرزند صالح در حقیقت فرزندی است که هم خود صالح باشد و هم دیگران را به صلاح و رستگاری فرا خوانَد.
از طرف دیگر با توجه به متن روایات ما درباره باقیات الصالحات بودن فرزند صالح، این باقیات الصالحات به آن معناست که فرزند صالح، هم خود برای پدر و مادرش دعا می‌کند و هم، مایه دعای دیگران در حق پدر و مادرش می‌شود، پس حضور و یا حتی یاد او، همیشه برای پدر و مادرش مایه خیر و برکت است.
و اما پذیرایی سوم مجالس یادبود شهدا، احساس غُربت و مظلومیت آن عزیزان است؛ به بیان دیگر، نکته در این است که مجالس مختلفی به عنوان یاد و گرامیداشت مقام شهدا برگزار می‌شود، اما احساس می‌کنیم آن طور که شایسته است، راه آنان را ادامه نمی دهیم و در این امر، جدیت لازم را نداریم.
شاید برای بازگشت به آن جدّیت لازم، بتوان توصیه کرد که همیشه وصیت نامه‌های ارزشمند آنان را بخوانیم و مطالعه کنیم که قطعا این مطالعه وصیت نامه آنان، خود یکی از راههای تربیتی برای همگان است.
امید است که خداوند متعال توفیق عنایت فرماید تا در این مجالس و برنامه‌هایی که به عنوان یادواره یا یادبود شهدا برگزار می‌شود، هم حضور باشکوه داشته باشیم و هم از این مجالس، رهتوشه‌ای برای آخرتمان برگیریم.
