سورو، تنها نقطه ارتباط مردم بندرعباس با دریا/ بلوار ساحلی قدمت سورو را تهدید می کند

به گزارش خبرگزاری بسیج هرمزگان؛بافت تاریخی سورو با ۸۷ هکتار مساحت دومین بافت تاریخی شهر بندرعباس به حساب می آید و این بافت تاریخی در سال ۱۳۸۸ به ثبت شورای عالی شهرسازی و معماری کشور به ثبت رسیده است؛ نام سورو با گذشته هرمزگان پیوندی ناگسستنی دارد و این موضوع نشانگر قدمت دیرینه این محله است.

این محله به دلیل نیز نزدیکی به تنگه هرمز و قرار گرفتن در مسیر تجاری ایران از دیرباز مورد توجه بازرگانان بوده است از این رو سورو چون جهان فرهنگی کوچکی ،مذاهب گوناگون و اقوام مختلف در خود سکنی داده است.

سورو، ساحلی بکر و مردمی ناب

خدیجه محمدی، یکی از اهالی سورو قدیم در گفتگو با خبرنگار هرمز با اشاره به قدمت دیرینه محله سورو، اظهار کرد: سورو قدمتی بیشتر از شهر بندرعباس دارد و سکه های قدیمی کشف شده نشان از گذشته بندری مهم و تاثیر گذار آن دارد.

این شهروند با تاکید بر وجود نخلستانی در گذشته نه چندان دور در سورو، تصریح کرد: در اینجا نخلستانی از انواع درختانی چون نخل و کهور وجود داشته است و مردم اوقات فراغت خود را در آن می گذراندند.

محمدی با بیان اینکه گسترش سورو پیوندها را کمرنگ کرده است، گفت: در گذشته که سورو کوچک تر بود، رفت آمد همسایه ها و خویشان نیز بیشتر بود و به گونه ای در کنار هم زندگی می کردیم که گویی یک خانواده هستیم؛ اگر روزی یکی از همسایه ها را نمی دیدیم به خانه او می رفتیم و احوالش را جویا می شدیم.

وی با اشاره به اینکه مراسمات امروزی به شیوه سنتی برپا نمی شود، اظهار کرد: در گذشته مراسم عروسی سه روز و سه شب به طول می انجامید و روز اول مراسم حنا بندان، روز دوم مراسم عقدکنان و روز آخر نیز به عروسی گپ مشهور بود.

این شهروند افزود: بعد از پایان مراسم عروسی، عروس و داماد هفت روز در حجله آذین بسته می ماندند و عروس در این مدت از حجله خارج نمی شد و با کسی سخن نمی گفت، در روز سوم همسایه ها و فامیل به دیدن عروس و داماد می رفتند و با نقل و بادام بسته شده در پارچه ای پیوندشان را شادباش می گفتند.

محمدی با تاکید بر چگونگی آیین خروج از حجله، تصریح کرد: بعد از اتمام هفت روز، مادر داماد عروسش را برای شام یا شربت و شیرینی به خانه دعوت می کرد و بعد از آن عروس و داماد اجازه داشتند که به خانه خودشان بروند؛ در آن زمان پسرها حتی با تشکیل خانواده از خانه پدری جدا نمی شدند و همه اعضای خانواده به همراه نوعروس باهم زندگی می کردند.

وی با اشاره به فعالیت زنان و مردان در سورو قدیم، بیان کرد: رزق و روزی مردم سورو با دریا پیوندی ناگسستنی دارد و این بی کران آبی از دیرباز تا کنون زندگی ما را تامین کرده، شغل مردان سورو به گونه ای با دریا سر و کار دارد و اکثریت مردم یا صیاد بودند و نان خانواده را از کف دریا جمع آوری می کردند یا به تجارت از راه دریا مشغول بودند.

این شهروند در ادامه گفت: زنان نیز در غیاب همسرانشان در کنار یکدیگر می نشستند و با خیاطی، بافت زری و خوس دوزی برای خود اندک پس اندازی جمع آوری می کردند.

محمدی با تاکید بر بازی های کودکانه رایج در سورو، اظهار کرد: در ایام طفولیت پسرها هفت سنگا، دختران با عروسک های چوبی و پارچه ای که دختلوک نام داشت و کشکا بازی می کردند و تا پیش از دبستان زمان زیادی را صرف بازی و بازیگوشی می کردیم.

وی با تاکید بر صفا و صمیمیت فراموش شده سورو، عنوان کرد: زندگی در گذشته زیباتر بود و در آن زمان کسی دغدغه های شغلی را برای فاصله گرفتن از خویشان بهانه نمی کرد، اما اکنون همه به زندگی ماشینی و بی رنگ عادت کرده اند.

این شهروند با اشاره به دل مشغولی های ساکنان این محله، خاطرنشان کرد: سورو تنها ساحل بکر و باقی مانده در بندرعباس است و بسیاری از هم استانی هایمان این مکان را برای گذران اوقات فراغت خود انتخاب می کنند و حرف و حدیث های آمدن بلوار ساحلی خواب را از چشم ما ربوده است چرا که با عملی شدن این پروژه رفت آمد اتومبیل ها در حولی خانه های ما افزایش می یابد و صیادان برای بردن قایق های خود به دریا با مشکل مواجع خواهند شد.

میراث فرهنگی اجازه تعدی به ساحل سورو را نمی دهد

شایسته فرح، کارشناس معماری سازمان میراث فرهنگی استان در گفتگو با خبرنگار هرمز، اظهار کرد: قدمت مجله باستانی سورو به طور دقیق مشخص نیست اما پیشینه بلند آن به طور حتم بیش از تاسیس سلسله صوفیه است و در گذشته این مکان روستایی به نام شهرو بوده که منطقه ای پررونق بوده است.

کارشناس معماری میراث فرهنگی با اشاره به ارزش معنوی این محله، تصریح کرد: بافت محله سورو از نظر ساختمان سازی ارزشی ندارد اما نحوه قرارگیری کوچه ها و چینش خانه های این محله در کنار یک دیگر، یکی از بافت های منحصر به فرد استان را ایجاد کرده است.

فرح با تاکید بر اینکه سورو تنها نقطه بندرعباس است که ارتباط دریا با مردم قطع نشده است، بیان کرد: در همه طول نوار ساحلی شهر زندگی مردم از دریا جدا شده است و نمونه این موضوع را می توان در ساحل خواجه عطا مشاهده کرد و اگر سبک زندگی آنان را با محله سورو مقایسه کنیم متوجه تفاوت فاحش شیوه زندگی آنان با یکدیگر می شویم.

وی در ادامه گفت: این محله میراثی معنوی از گذشته هرمزگان است و همگی ما باید در حفظ و حراست از آن کوشا باشیم، این در حالی است که سازه های چند طبقه ای که در سورو بنا می شود نیز برای آن تهدید محسوب می شود و با انجام شدن مطالعات دقیق روی بافت سورو و تایید تاریخی بودن این محله تمام ساخت و سازها از نظر نحوه ساخت، انتخاب رنگ و ارتفاع آن کنترل می شود.

کارشناس معماری میراث فرهنگی، عنوان کرد: با اجرای طرح بلوار ساحلی و ادامه دادن آن تا سورو، این محله رنگ و بوی متفاوت خود را از دست خواهد داد و لازم به ذکر است که این طرح هرگز در سورو عملی نمی شود و میراث فرهنگی اجازه این تعدی را به کسی نخواهد داد.

منبع:هرمز