به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران، حضرت فاطمه (س)، دختر رسول خدا(ص) در تاریخ بیستم جمادی‌الثانی در مدینه چشم به جهان گشود و همانند شکوفه‌ای بهشتی زمین را با نسیمی آسمانی خویش، مدهوش کرد.
ایشان پس از ازدواج با علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) در کنار همسر برای حفظ مسیر اسلام کوشش بسیار کرد و سرانجام در این راه به شهادت رسید.
حضرت زهرا(س) در تاریخ سیزدهم جمادی‌الاول و یا سوم جمادی‌الثانی به آسمان پَر کشید و مدینه را در فراق خویش، سیه‌پوش کرد.
ایام سوگواری دخت رسول خدا(ص) آغاز شده‌است و این‌روزها اهل ایمان دل‌های‌شان را به رنگ غم، آزین بسته‌اند.
این‌روزها نه تنها مدینه در سوگی بزرگ به غم نشسته است، بلکه زمین و زمان در شهادت زهرای مرضیه(س) به عزاداری می‌پردازند.
در شب شهادت حضرت زهرا(س)، غربت علی(ع) دل آسمان را به لرزه انداخته بود و اشک‌های فلک نیز پایانی نداشت، کودکان زهرا(س) هر کدام در گوشه‌ای اشک میریختند و می‌دانستند که مصیبتی بزرگ به راه افتاده‌است.
خاطره آتش‌زدن درب خانه و کتک خوردن مادر هرگز از ذهن کودکان پاک نمی‌شد، آن هنگام که پهلوی مادر شکست، بی‌شک عرش خدا لرزید و سیاهی تمام آسمان را فراگرفت.
زهرای مرضیه(س) در مظلومیتی بزرگ به شهادت رسید و یاد این مظلومیت تا به امروز، قلب‌های مؤمنان را در هم می‌فشارد.
بانویی که در کمالات زبانزد بود و ایمانی الهی تمام وجودش را فرا گرفته بود، در ایثار و از خودگذشتگی همتا نداشت و هیچ نیازمندی از در خانه‌اش دست خالی باز نمی‌گشت.
حضرت زهرا(س) در کنار همسر، آرامش را بر قلب علی(ع) به یادگار می‌گذاشت و بهترین همدم برای او بود، در تربیت فرزندان آن‌چنان کوشید تا مسیر اسلام همچنان بدرخشد و راه امامت نیز ادامه یابد.
یاس رسول خدا(ص) آرام در میان ظلم نااهلان، پرپر شد و زمین را از عطر خوش بهشت محروم کرد.
این‌روزها نیز مردم در عزای دخت رسول خدا(ص) گریانند و دل‌های‌شان را به نگاه پُر از رحمت او گره زده‌اند.
گرچه قبر بی‌بی دوعالم همچنان پنهان است و مزاری برای به سوگ نشستن اهل ایمان هویدا نیست، اما اهل ایمان همچنان برای دختر رسول خدا(ص) سفره عزا به پا می‌کنند و در مصیبتی بزرگ به غم می‌نشینند.
مصیبتی که یادش غمی عمیق را بر وجودمان حک می‌کند و شرمساری را بر چهره‌مان می‌نشاند، فاطمه زهرا(س) مظلومانه پر کشید تا امروز راه سعادتمندی برای اهل زمین هموار باشد، تا امروز عدالت بر روی زمین نفس بکشد و آه مظلومی نباشد تا دل آسمان را بلرزاند.
گرچه گاهی هدف و مسیر زندگانی زهرای اطهر(س) با غفلت فراموش می‌شود اما همچنان تمام بانوان ایران زمین برای حفظ نام مادر دو عالم تلاش می‌کنند و حرمت دخت رسول خدا(ص) را هرگز از یاد نمی‌برند.
بانوانی که در دل‌های‌شان عشق زهرا(س) درخشان است و توسل دردهای‌شان بانوی دو عالم است، بانوانی که عشق فاطمه(س) در وجودشان شعله دوانده و رنگ زندگانی‌شان را به راه او مزین کرده‌اند.
همگان امید دارند تا روزی برسد و نرگس فاطمه(عج) ظهور کند تا با گام‌های آسمانی‌اش، غروب غم‌های‌مان فرا رسد، تا نشانی از قبر بی‌نشان مادر دهد.
تا ظلم نااهلان برای همیشه از روی زمین محو شود و زمین، بار دیگر از عطر عدالت سرشار شود.
