شهید برخورداری با بصیرت در مسیر نهضت امام خمینی(ره) گام برداشت

فاطمه محمدخانی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری بسیج در قم، با ذکر خاطراتی از دوران سخت و طاقت فرسا، حماسه رشادت، آزادگی و شجاعت همسر خود در فضای خفقان زده دوران ستمشاهی می گوید: در آن شرایط سخت که استبداد در همه جای کشور رسوخ و خفقان، فضا را برای تنفس آزادی خواهان تنگ کرده بود، شهید برخورداری جزو نخستین پیشگامان نضهت خمینی کبیر بود که با تقدیم جان خود، دنبال گسستن این فضا بود و دین خود را نسبت به انقلاب اسلامی و امام راحل ادا کرد.
وی افزود: هر چند ایشان در روز حمله به مدرسه فیضه به شهادت رسید ولی از یک هفته قبل، گویا به وی خبر رسیده بود که باید در مسیر مقدس خود و در راه مرجعیت و رهبریت انقلاب، این دنیای فانی را ترک کند، به همین دلیل از چند روز قبل، ندای سفر سر داده بود، سفری که انتهای آن سرزمین جاودان و بهشت برین بود.
وی ادامه داد: در 15 خرداد سال 42 که در تاریخ نام جرقه انقلاب از آن یاد می شود، شهید با عجله به منزل آمد و گفت، مدرسه فیضیه خیلی شلوغ شده و قرآن ها را پاره کردند و عده زیادی از مردم نیز مجروح شدند، من می روم ولی شاید شهید شوم و بازگشت بنده، دست خودم نیست، شما هم مراقب خود و فرزندانم باشید و شما را هم به خداوند می سپارم.
وی تصریح کرد: ما ارتباطی بایکی از مراجع تقلید آن روز داشتیم خواهرام به نقل از آیت الله مرعشی نجفی به ایشان گفت، نروید، شلوغ می شود صلاح نیست، ولی پاسخ داد، اگر ما بی تفاوت باشیم و کاری نکنیم باید منتظر چه کسانی باشیم؟ امام خمینی (ره) تنهاست و باید کمک کنیم.
به گفته همسر شهید، در روز سخنرانی حضرت امام راحل در مدرسه فیضیه جو خفقانی در قم حاکم شده بود، برخی بزرگان توصیه می کردند که باید مراقب بود، اما شهید عباسعلی قاسمی برخورداری با وجود درک عمیق خطر، رهسپار فیضیه شد، دژخیمان رژیم شروع به پاره کردن قرآن کریم کرده بودند، اما ایشان ضمن اعتراض به این اقدام، شروع به جمع آوری قرآن ها و مخالفت با این اقدام زشت رژیم شد. در همان حادثه چند نفر از کماندوهای رژیم به جان ایشان افتادند و به شدت ایشان را شکنجه کرده و با چکمه به شکم ایشان می زدند، وی بی هوش در فیضیه افتاده بود که به صورت اتفاقی چند تن از اقوام ایشان را پیدا کرده و به منزل آوردند، در منزل وضعیت مناسبی نداشت و از شدت جراحت و وخامت حال، به بیمارستان منتقل شد.
همسر شهید، ماجرای طبابت در آن زمان را نیز چنین شرح می دهد: به پزشکان گفته بود کسانی که در تظاهرات ها زخمی می شوند را مداوا نکنید و به آنها معرفی کنند، یکی از اقوام در بیمارستان نکویی قم بود، به ما توصیه کرد حرفی از تظاهرات یا زخمی شدن توسط رژیم بر زبان نیاوریم وگرنه ایشان را به شهادت می رسانند. 
شب ایشان به بیمارستان منتقل شد، چند تن از نیروهای رژیم متوجه شدند ایشان همان فردی است که در فیضیه مجروح شده به همین دلیل، در بیمارستان با تزریق آمپول هوا ایشان را به شهادت رساندند.
وی می گوید: حدود سه چهار سال بیشتر از ازدواج ما نگذشته بود، یک دختر 2 ساله داشتم و یک فرزند دیگر نیز باردار بودم، وقتی کودک متولد شد به دلیل مشکلات زندگی و بیماری، ایشان را از دست دادم ولی آن دخترم اکنون 50 سال دارد. سختی های زیادی تا پیروزی انقلاب متحمل شدم ولی نسبت به نتیجه کار که پیروزی انقلاب و حاکمیت ارزش ها می باشد، رضایت دارم.
وی ادامه داد: شهدای ما برای دفاع از دین و ناموس جان خود را تقدیم کردند و امروز هیچ چیزی از آن خواسته ها، کم نشده بلکه در قبال انقلاب اسلامی هم مسئول هستیم.
محمدخانی یادآورشد: وضعیت آن دوران به گونه ای بود که شهید برخورداری در نماز خود با گریه و زاری، آرزوی مرگ و شهادت می کرد، در کشور استبداد حاکم بود، استعمار سرنوشت ما را تعیین می کرد، باید قدر انقلاب و رهبر را بدانیم و از آنها دفاع کنیم.
شهید عباسعلی قاسمی برخورداری در سال 1314 در شهر مقدس قم به دنیا آمد و در 15 خرداد 1342 در جریان حمله دژخیمان رژیم ستمشاهی به مدرسه فیضیه در مسیر انقلاب امام راحل، شربت شهادت نوشید و به گفته همسر وی، ایشان نخستین شهید انقلاب اسلامی و نهضت امام راحل در شهر مقدس قم می باشد.
پیکر مطهر ایشان در قبرستان نو قم به خاک سپرده شد.