ایرج ندیمی عضو سابق کمیسیون اقتصادی مجلس در گفتگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری بسیج، اظهار داشت: يكی از پديده های عجيب ادبيات رشد اقتـصادی آن اسـت كـه كـشورهای بـا منـابع طبيعی فقير رشد بالاتری را نسبت به كشورهای با منابع غنی تجربه كرده اند. بر اسـاس شواهد تجربی، رشد اقتصادی با وفور منـابع طبيعـی دارای رابطـه معكـوس اسـت.
وی در ادامه افزود: بـه عبارت ديگر كشورهای با صادرات مبتنی بر منابع طبيعی بالا و يا با سرمایه طبيعی بـالا دارای رشد اقتصادی پايينی هستند. در قرن نوزدهم و بيستم، كشورهاي با منـابع فقيـرمانند سوئيس و ژاپن از كشوری مانند روسيه با منابع غنی پيشی گرفتند . این در حالی است که در سی سـال گذشته، بهترين دارندگان عملكرد اقتصادی، اقتصادهای تازه صنعتی شده آسيای شرقي با منابع طبيعی فقير بودند.
ندیمی خاطرنشان کرد: در حاليكه تجربه بـسياری از كـشورهای بـا منـابع طبيعـی غنی،مانند كشورهای نفتی، رشد اقتصادی ضعيفی را نشان ميدهد، رابطه معكوس بين وفور منابع طبيعی و رشد اقتصادی يك تضاد مفهومی ايجاد ميكند. زيرا منابع طبيعی، ثروت كـشور بـوده و قـدرت خريـد واردات را افزايش ميدهد بنابراين انتظار ميرود كه وفور منابع طبيعی، سرمايه گذاری و رشد را تقويت كند همچنـانكـه بـسياری از اقتـصادهای نفتـی قـصد داشـته انـد تـا بـا به كارگيری درآمدهای وسيع نفتی سرمايه گـذاريهـای متنـوع را تـأمين مـالی كـرده و توسعه صنعتی را تسريع بخشند.
