دو جا در جنوب برایم سخت بود شلمچه و نهر خین... تا قبل رفتن دلهره داشتم . بعد از ظهر به یادمان نهر خین رسیدیم...
هوا که خیلی گرم بود اما وزش ملایم یک نسیم انگار هدیه ای از بهشت بود...کمی آن طرف تر شهد شربت آبلیمو کاممان را جلا بخشید ...
انگار واقعا اینجا قطعه ای از بهشت بود با دلهره از کانال نهر خین بازسازی شده گذشتیم...راوی از بلندگو این قطعه را برای حاضران میخواند:
آرزومان کربلا بود و نجف
جان و سر دادیم در راه هدف
چفیه هایمان رنگ و بوی یاس داشت
رنگ و بوی بیرق عباس داشت
یاد شبهایی که ما بودیم و مین
جستجوی مرگ در زیر زمین
همدم شبهایمان سجاده بود
حمله کردن خط شکستن ساده بود
حسرت رفتن در این دل مانده است
دست و پایم سخت در گل مانده است
عاشقان رفتند و ما جا مانده ایم
زیر بار غصه ها وا مانده ایم
از هوای گناه آلود شهر فرار کردم همه دوستانم گفته بودند کنار نهر خین تا میتوانی نفس بکش و من چقدر یاد این همه دوستان افتادم.
چند قدم جلو یک قدم عقبگرد...یاد شهدا در ذهنم تداعی میشد و جمله معروف 《شهدا شرمنده ایم》
دیگر غم شما را در کجای قلبمان قرار دهیم که قلبمان مالامال از فراق یاران سفر کرده است ای عزیز.
قرار بود که "راهت" را ادامه دهیم ای شهید ببخش که املایمان ضعیف بود و "راحت " ادامه میدهیم.
شما با تجهیزات و امکانات کم و با ایمان زیاد مقاومت کردید قطعا بدون تردید . ولی ما در دوراهی های زندگی هنوز مردد هستیم.
بسم الله
از:همه دوستان
به:نهر خین
السلام علی الحسین
و علی اولاد الحسین
و علی اصحاب الحسین
و علی عباس الحسین
کسی چه می‌داند!
شاید کنار سین‌هایی که خودمان
چیده‌ایم ارباب‌مان هم یک سین بگذارد:
سفر به کربلا، همین امسال!
ان شاءالله به دعای شهدای نهرخین
4001/ت20/ب110
