به گزارش خبرنگار بسیج از میامی،
امیررضا مهربان پومسه کار ۱۹ ساله تیم ملی ایران که نزد اساتید مختلفی الفبای تکواندو و پومسه را آموخته، در مدت حضور خود در اردوی تیم ملی مدال های رنگارنگی را در کارنامه خود ثبت کرده است. گفتگوی نوروزی این ورزشکار را با پایگاه خبری میامی نیوز را بخوانید:
با سلام. ابتدا خودتان را معرفی کنید؟
با سلام امیررضا مهربان هستم و در سال ۱۳۷۷ در تهران به دنیا آمدم و پدر و مادرم اهل میامی هستند.
-چند سالگی ورزش را شروع کردید و چه کسی مشوق شما بود؟
فعالیت ورزشی خود را از سال ۸۵ در رشته تکواندو آغاز کردم و از سال ۹۲ نیز در رشته پومسه فعالیت دارم.
قبل از تکواندو ، ورزش دیگری هم می کردید؟
در رشته ژیمناستیک ۶ ماه کار کردم و در رشته شطرنج هم فعالیت داشتم که مدال برنز تهران رو کسب کردم.
جالب است که بدانم چرا از بین این همه رشته های ورزشی ، شما تکواندو را انتخاب کردید؟
در ابتدا به رشته کشتی علاقه داشتم ولی بدلیل علاقه به یک کوله پشتی که مادرم قول آن را داده بود وارد رشته تکواندو شدم و سپس علاقه ام به این رشته بیشتر شد و در همین رشته ادامه دادم.
از مربیان خود بگویید؟
در طول دوران ورزشی زیر نظر مربیان متعددی فعالیت داشته ام و در این سالهای اخیر نیز زیر نظر آقایان استاد نظری و استاد باغی نژاد از اساتید کشوری کار کرده ام.
–تاکنون در چند دوره مسابقات شرکت کردید و چه مقام های را کسب کردید؟
در مسابقات مختلف در رده های سنی مختلف شرکت داشته ام و در مراحل کشوری ۱۱ مدال طلای ۵ نقره و ۳ برنز کسب کرده ام.
آیا در مسابقات بین‌المللی هم حضور داشته اید و چه مقامی را کسب کردید؟
بله در مسابقات جهانی پرو موفق به کسب ۲ مدال برنز شدم و همچنین در المپیک دانشجویان در چین تایپه هم ۲ مدال برنز را کسب کردم.همچنین در مسابقات آسیایی نوجوانان در کشور چین تایپه نیز مدال برنز را کسب کردم.
برای شما که اولین حضور بین المللی تان را تجربه می کردید چقدر مشکل بود؛
اولین مسابقات خیلی سخت بود و در آن دوران ۱۴ سال سن داشتم و فشار روی ما زیاد بود و از سخت ترین مسابقات بود که شب مسابقه برنامه رو تغییر دادند و برنامه ما بهم خورد.
الگوی شما در مسابقات چه کسی است؟
من در مسابقات سعی کردم خودم باشم و همیشه شیوه متفاوت داشته باشم و الگوی خاصی نداشتم.
از بهترین و تلخ ترین خاطره دوران ورزشی خود بگویید؛
بهترین خاطره مربوط به سال ۹۵ و مسابقات قهرمانی کشور در استان تهران است که رقبای زیادی بودند و من در انفرادی نوجوانان شرکت کرده بودم و اولین سالی بود که مسابقات به صورت تک حذفی برگزار می شد و در اون مسابقات کل کشور از لحاظ فنی و روحی روانی رقیب من بودند و حساسیت مسابقات از این جهت بود که طلای تیمی مسابقات بستگی به مدال من داشت موفق شدم با نیم امتیاز اختلاف قهرمان شوم.
و بدترین خاطره هم اولین مسابقات جهانی پرو که نتیجه تیمی ما بدلیل اشتباهی خیلی کوچک در جابجایی شرکت کنندگان مسابقات طلای جهان رو از دست دادیم.
نظر خود را در مورد شهر میامی بفرمایید.
میامی در واقع شهری است که زادگاه پدر و مادرم است و شهری است که در آن آرامش می گیرم و پس از مسابقات آرامشی دارد که هیچ جای دنیا ندارد. من بدلیل اردوهای متعددی که داریم یک سال میامی نیومده بودم و در سال های گذشته هر ۶ ماه یکبار میامی می آمدم و ۳ روز پیش هم از مسابقات کره برگشته ام و امروز هم در میامی در حال تمرین هستم.
از اینکه وقتتان را در اختیار ما گذاشتید تشکر می کنم انشالله قهرمانی شما را در عرصه های مختلف جهانی جشن بگیریم.
