به گزارش خبرگزاری بسیج، ضروری است راهکارهای عملی و تربیتی برای تحقق شاخصه «وطن دوستی» در شخصیت دانش آموزان طراحی شود و به اجرا درآید.
کودکی و نوجوانی بی تردید اثربخش ترین دوران شکل گیری شخصیت انسان‌هاست و قلب‌های پاک و فطرت‌های بی آلایش کودکان و نوجوانان، همانند زمین حاصل خیز برای پذیرش بذرارزش‌ها، بیشترین آمادگی را دارد و معلم این افتخار را یافته است که باغبان این زمین‌های مقدس و امانت دار این گران بهاترین سرمایه های انسانی باشد و ارزشمندترین لحظات تربیتی ازدوران زندگی نسل آینده، به او سپرده شود تا بر صفحه سپید اندیشه و باور آنان، زیباترین نقش‌های انسانیت را بنگارد و آنان را برای ساختن دنیایی سرشار از امید و عدالت و اخلاق تربیت کند.
درمیان مجموعه این نقش‌ها و ارزش‌ها، وطن دوستی جایگاهی برجسته دارد و در تمامی کشورها یکی از اساسی ترین مسئولیت های«معلم»، نهادینه ساختن این باور در شاکله وجودی دانش آموزان هست؛ و اگر مردم بسیاری از کشورها، نسبت به سرزمین مادری خویش احساس دلبستگی و تعلق خاطر خاصی دارند و به عنوان نمونه می‌بینیم ورزشکاران کشوری هنگام نواختن سرود ملی کشورشان، دست بر قلب‌هایشان می‌گذارند و سرود ملی خود را تکرار می‌کنند، بروز این گونه رفتارها، اتفاقی نیست بلکه علاوه بر ریشه‌های عاطفی، باید نقش مؤثر معلم و برنامه‌های تربیتی و آموزشی مدرسه را نیز مورد توجه قرار داد.
در حقیقت معلم است که کودک ونوجوان را با جلوه‌های زیبا ودوست داشتنی
وطن و پیشینه شکوهمند تاریخی و شخصیت‌های افتخارآفرین علمی و فرهنگی کشور آشنا می‌کند و با اجرای برنامه های جذاب هنری، دلبستگی و احساس مسئولیت نسبت به کشور را در وجود نسل آینده متجلی می‌سازد. خوشبختانه در میان کشورهای جهان، کشور ما ایران آن قدر جاذبه برای دوست داشتن دارد که حتی مردمان دیگر سرزمین‌ها را نیز شیفته خود می کند و تمدن دیرین، معماری خیره کننده، اندیشمندان و شعرای شهره جهان، دلیرمردان فداکار و مردمانی نوعدوست، مهمان نواز و با فرهنگ، نمونه‌هایی از این جاذبه هاست؛ اما واقعیت تلخ آن است که نظام تعلیم و تربیت ما از این دریای بی کران جذابیت کمتر بهره گرفته است و برنامه‌هایی متناسب و اثربخش را طراحی نکرده و در اختیار معلم و مدرسه قرار نداده است تا بتوانند نسل آینده را میهن دوست و دلبسته به ایران اسلامی تربیت کنند.
با توجه به آنکه در سند تحول بنیادین و سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری، «وطن دوستی» به عنوان یکی از شاخصه های دانش آموز «تراز» نظام آموزش و پرورش کشور تعیین شده است، ضروری است راهکارهای عملی و تربیتی برای تحقق این شاخصه در شخصیت دانش آموزان
طراحی شود و به اجرا درآید و سال 1397 که سال «حمایت از کالای ایرانی» نامگذاری شده است نیز فرصت مغتنمی را فراهم آورده است تا آموزش و پرورش ضمن تبیین آثار مثبت این حمایت بر کشور و توصیه و تأکید به این امر در حوزه مدارس، از جمله بهره‌گیری از لوازم التحریر و لوازم تحصیل ایرانی، بر ضرورت پاسداشت حریم ایران اسلامی و ایفای مسئولیت نسل آینده در برابر کشور، از جمله حمایت از کالای ایرانی هم برنامه هایی را به اجرا درآورد.
مایه سر افرازی است که در شرایط کنونی غیورمردانی ازاین سرزمین، در نقاطی دور از کشور با دشمن مبارزه و از مرزهای راهبردی و اعتقادی میهن دفاع می کنند تا مبادا کمترین آسیبی به ایران اسلامی و ایرانیان وارد آید؛ اما متأسفانه هجمه فرهنگی بیگانگان و وادادگی برخی مسئولین و خانواده‌هایشان در برابر فرهنگ بیگانه و نیز بی مهری نسبت به ارزش‌های ایرانی اسلامی، موجب شده است که وطن دوستی در میان عده ای از جوانان کشور کمرنگ شود و دلبستگی به اقامت در دیگر کشورها، حتی کشورهای دشمن، قبح و زشتی خود را از دست بدهد.
البته در فرهنگ اسلامی، مهاجرت چنانچه بر مبنای اهدافی متعالی انجام شود، نه تنها مذموم نیست بلکه توصیه هم شده است، از جمله اگر برای کسب علم و انتقال دانش کسب شده به کشور باشد یا برای تجارت و فعالیت‌های اقتصادی و تأمین منافعی برای مملکت باشد یا به منظور تبلیغ و ترویج فرهنگ اسلامی صورت گیرد؛ اما اگر جلای وطن صرفاً برای تأمین منافع شخصی انجام پذیرد و فرد، تعهد خود را نسبت به خانواده و
هم وطنان و فرهنگ ایرانی اسلامی و سرزمینی که او را در دامان خود پرورش داده است، به فراموشی بسپارد و هویت ایرانی خود را کنار بگذارد و خود را به رنگ بیگانه درآورد، مصداق همان شعر خواهد شد که:
تا برازنده سری هست، تنی باید داشت
تا تنی هست به جا، پیرهنی باید داشت
مردم خانه به دوش از بشریت دورند
با حقوق مدنیت وطنی باید داشت
در چنین شرایطی، معلم، رسالتی سنگین بر دوش دارد و باید از کودکی تعلق خاطر به میهن و وطن دوستی را آن چنان در باور نسل آینده نهادینه سازد که در بزرگی ناملایمات زندگی در مام میهن را به منظور ساختن و آبادانی آن تحمل نماید و در برابر مشاهده جاذبه های دلفریب دیگر سرزمین‌ها به خاطر بیاورد که:
این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست
این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست
یادداشت رسالت/ محمود فرشیدی
