وقت دلتنگی، امامزادگان مامنی برای غربتت

به گزارش خبرگزاری بسیج از آذربایجان شرقی، دقایقی از این فکر نگذشته به یکباره می بینی مقابل امامزاده سید احمد شاهمار هستی و صدای اذان ظهر به نماز می خواندت تا با چند رکعت شوق نیایش، راز بندگی بسرایی.

اینجا امامزاده سید احمد شاهمار در روستای شاهمار(حق وردی) جلفا قرار دارد، ساختمان آن چند سال گذشته از نو ساخته و افتتاح شده است.

چندی از ورودمان به امامزاده نگذشته، آیت الله خراسانی؛ نماینده مردم خراسان رضوی در مجلس خبرگان رهبری نیز با همراهی مسئولان جلفا وارد امامزاده می شوند.

نماز خوانده می شود و پس از آن آیت الله خراسانی در نشستی صمیمی با خبرنگاران آذربایجان شرقی درباره اهمیت امامزادگان و بقاع متبرکه می گوید.

وی با مطرح کردن اینکه برخی به دنبال شجره امامزادگان و طرح سوال در خصوص محل زندگی امامزادگان هستند و جویای اینکه چرا این امامزادگان در دل جنگل ها، فراز  کوه ها و یا در دل کویر هستند، ادامه می دهد که این سوالات از طرف دو جریان مطرح است جریان نخست کنجکاو و پرسشگر است ولی جریان دوم به دنبال ایجاد شبهه در بین مردم برای کمرنگ کردن اعتقادات مردم است.

آیت الله خراسانی بیان می کند: جواب هر دو جریان در اسناد مسلم تاریخی است و مطابق آن می توانند به پاسخ برسند و آن اینکه برای خاندان رسالت در طول تاریخ شرایط دشواری را ظالمان پیش آورده و تلاش کردند با آن ها مبارزه کنند از این رو امامزادگان در آن خفقان به مکان هایی پناه بردند که دور از دسترس ظالمان بوده و از جهت دیگر مردم آن منطقه معتقد به آن ها باشند تا بتوانند در آن مناطق زندگی کنند.

به راستی که وقتی زندگی ائمه و صالحان را مطالعه می کنی می بینی همیشه دستگاه زور و جور تا توانسته بر مردم و اهل خدا تاخته و هرکس در برابرش ایستاده، یا در راه اعتقاداتش جان داده و یا جلای وطن کرده است.

با خداحافظی از آیت الله خراسانی، نزدیگ مقبره امامزاده می شوم و فاتحه می خوانم، آرامشی عجیب در وجودم می نشیند و خودم را کنار دوستان می رسانم.

پس از صرف ناهار دوباره راهی می شویم، راه است و جاده که پشت سر می گذاریم تا به زیارت امامزاده ای دیگر مشرف شویم، این بار مقصد امامزاده سید اسماعیل زاویه است.

سرسبزی جاده ها لطافت خاصی دارد و سر مستمان می کند، ماشین که از جاده پیچ در پیچ به سمت بالا می پیچد مناظر اطراف آن دل هر بیننده ای را به شعف می خواند، به روستای زاویه در سه کلیومتری هادی شهر می رسیم، جایی که بقعه امامزاده سید اسماعیل در آن قرار دارد.

از ماشین پیاده می شویم و راه اندکی از روستا را که سربالایی است از میان مناظر زیبا پیاده طی می کنیم، تعدادی از زنان برنج پاک می کنند و تعدادی دیگر در قسمتی از امامزاده مشغول شستن مرغ برای پختن نذری روز نیمه شعبان هستند.

وارد امامزاده می شویم، بقعه ای کوچک و خاص، پس از خواندن فاتحه و زیارت، پای صحبت های یکی از اعضای هیئت امنای امامزاده می نشینیم، آقای حسین طلعتی با اشاره به شجره امامزاده که به موسی کاظم می رسد، از وجود چهار اتاق برای اسکان زائران می گوید.

وی با اشاره به اینکه امورات امامزاده از نذورات مردم و اهالی روستا تامین می شود، خواستار توجه مسئولان برای کمک به کارهای عمرانی و ساخت زائرسرا در آن می شود.

پس از صحبت های آقای طلعتی، پشت بام امامزاده محلی برای سوژه عکاسان و ثبت و ضبط لحظه های زیبا و مناظر دل انگیز اطراف امامزاده و گلدسته های فیروزه ای آن می شود.

لحظات زیبایی است، لطافت اردیبهشت، نسیم دلکش و رقص برگ درختان و لبخند دوستان ولی باید راه پیش گیریم تا در ادامه سفر، از امامزاده ای دیگر بازدید و زیارت کنیم، امامزادگانی که در این لطافت بهاری به زیارتمان خوانده اند.

پس از طی مسیری دو ساعته و گشتی در بازار و صرف شام، جاده را این بار در تاریکی پیش می گیریم، این بار مقصد امامزاده سید محمد نوجه مهر در روستای نوجه مهر در منتهی الیه شمال غرب جلفا و مرز ایران و ارمنستان قرار دارد و با هفت واسطه به امام جواد(ع) می رسد.

خستگی بر پشت به مقصد می رسیم و در اتاقی از آن ساکن می شویم، جوار آن فضای خاصی دارد با ماه و ستارگانی که درخشیدن گرفته اند دلربایی عجیبی به آن بخشیده است و با تماشای آن و تصویر گنبد امامزاده گویی از هرچه خستگی آسوده می شوی.

امامزاده سید محمد با موقعیت منحصر بفرد جغرافیایی که دارد نه تنها پذیرای زوار ایرانی از جای جای کشورمان است بلکه با توجه به همجوار بودن با کشورهای جمهوری آذربایجان و ارمنستان پذیرای تعداد زیادی زائر نیز این کشورهاست.

علاوه بر موقعیت جغرافیایی خاص، امکاناتی رفاهي چون اسکان و بازار و از همه مهم تر زیبایی های اطراف آن چون رود ارس و ... از دیگر جاذبه هایی است که این امامزاده سالانه شاهد هزاران زائر است.

تولیت آستان امامزاده سید محمد نوحه مهر در نشستی صمیمی در این خصوص می گوید: این امامزاده در ایام تعطیلات هر شب پذیرای صدها نفر بوده به طوریکه که ۲۵۰اتاق آن نیز در اختیار زائران بوده و علاوه بر آن بسیاری از زائران در کنار امامزاده در چادرها اسکان می یابند.

حجت الاسلام علیزاده که از سال 70 به طور کامل مدیریت امامزاده را بر عهده دارد، به وجود امکانات رفاهی و تجهیزات و ... امامزاده می پردازد و می افزاید: خودم اهل همین روستا و شفا گرفته همین امامزاده هستم و در طول خدمتم تاکنون تا توانسته ام تلاش کردم برای رفاه زائران کار کنم و تا بتوانم در این راه دریغ نخواهم کرد.

وی با اشاره به اینکه بخشی از املاک پدریشان را نیز به این امامزاده بخشیده اند، ادامه می دهد: این امامزاده از قدیم الایام نزد مردم منطقه از جایگاه خاصی برخوردار بوده و از شهرهای سیه رود، ورزقان و خداآفرین برای زیارت از آن می آمدند.

حجت الاسلام علیزاده اضافه می کند: راه امامزاده صعب العبور بود و آمدن زائران دشوار، پس از عهده دار شدن مدیریت امامزاده برای نوسازی و ساخت امامزاده مصالح ساختمانی را با چهارپا می آوردیم تا اینکه با تلاش و تمهیداتی توانستیم راه را تعریض کرده و با تراکتور مصالح مورد نیاز را به امامزاده منتقل کنیم.

وی با بیان اینکه امور امامزاده با نذورات مردمی اداره می شود، از وجود سردخانه برای نگهداری مواد غذایی و قربانی های زائران، آشپزخانه، آبدارخانه، 250 اتاق و سرویس های بهداشتی و ... نام می برد و می گوید: وجود این امکانات موجب شده همه روزه شاهد زوار از شهرهای دور و نزدیگ کشورمان باشیم که ایام تعطیلات نوروز، تابستان و مناسبت های خاص بیش از حد تصور است به طوری که پس از حرم حضرت معصومه(س)، شاهچراغ و شاه عبدالعظیم بیشترین زائر را دارد.

پس از این نشست و بیان خاطرات و چگونگی شفا گرفتن حجت الاسلام علیزاده از این امامزاده، شب را به پایان می رسانیم و ساعت های آغاز بامدادی را با دوستان در حیاط امامزاده با صحبت و خنده طی می کنیم و به بقعه امامزاده می رسیم.

زائران هریک در حال و هوایی خاص دلتنگی هایشان را برای زیارت به مامن امامزاده آورده اند تا اندکی در آن رها از روزمره گی ها بیاسایند و من پریشان و آشفته از دنیا خودم را کنار ضریح می رسانم تا ربنای دلتنگی هایم قنوت دستانم را سرشار از امن یجیب هایی کند که از چشمانم فرو می بارد.

فردای آن روز در صبحی دل انگیز امامزاده برای آخرین بار به زیارتمان می خواند، امامزاده سید محمد را به سمت امامزاده شعیب در دوزال ترک می کنیم تا ظهر دلکش بهاری را که تن مان را نوازش می دهد در آن امامزاده تجربه کنیم.

امامزاده ای که در روستاى دوزال در هفتاد کیلومترى جلفا، بر فراز کوهى مشرف بر رودخانة ارس و جمهورى ارمنستان واقع شده و بناى بقعه آن مربوط به اواخر قرن هفتم هجرى یعنى دوره ایلخانان است.

امامزاده ای کوچک که ضریح داخل قدمگاه را در ذهنم تداعی می کند، زیارتی می کنم و با صلای اذان به سمت ایوان بالایی آن می روم تا نماز ظهرم را با جماعت همراه خبرنگاران و گروه های جهادی بسیجی بخوانم.

نماز تمام می شود و بازدید ما هم از امامزادگان پایان ولی هنوز راه است و راه و دلتنگی هایمان که سرزنده تر از گذشته دنبال مامنی هستند برای اجابت خود.

رقیه غلامی