حجت الاسلام پوربابایی:
به گزارش خبرگزاری بسیج از یزد، مسئول دفتر نمایندگی، ولی فقیه در ناحیه مرکزی یزد طی گفتگو با خبرنگار ما مطابق باحدیث «هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است.» در رابطه با نوع شناخت وتاثیرات آن در شکل گیری باور و رفتار ما گفت:
۱-مراد از شناخت، می‌تواند شناخت ظاهری و معمولی باشد. از آن جا که پایداری و استواری و کمال دین به وجود امام وابسته است، لازم است امام از نظر قوم و قبیله و ویژگی‌های دیگر به خوبی شناخته شود.
همچنین این شناخت می‌تواند شناختی معنوی باشد. در شناخت معنوی نیز شناخت حقیقت وجودی امام، جایگاه و بزرگی مقام و ولایت الهی او، شناخت راه و روش و سیره و اخلاقش و الگو قرار دادن وی در عبودیت و بندگی خدا مورد نظر است.
در این نوع شناخت، به دیدن امام نیازی نیست، بلکه با دلایل عقلی و نقلی می‌توان نسبت به امام شناخت پیدا کرد. پس اینکه گفته می‌شود شناخت امامی که از دیده‌ها پنهان است، ممکن نیست، سخنی بی معناست. چه بسیار افرادی که امامان معصوم علیهم السلام را با چشم خود دیدند و کرامت‌های آن‌ها را درک کردند، ولی همچنان کافر و گمراه ماندند.
۲. شناخت امام در شکل گیری باور و رفتار انسان نقش و اثر فراوانی دارد. این اثرپذیری به چند دلیل است:
الف) بنا بر احادیث بی شمار، معرفت خدا به طور صحیح و کامل، بدون معرفت امام حاصل نمی‌شود. در روایتی آمده است از حضرت سیدالشهدا علیه السلام پرسیدند:
فَما مَعْرِفَة اللّهِ؟ قال: مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمانٍ إمَامَهُمُ الّذی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طاعتُهُ؛ شناخت خدا چیست؟ حضرت فرمود:: «معرفت اهل هر زمانی نسبت به امامشان که اطاعت او برایشان واجب است»
علامه مجلسی می‌نویسد:
شاید تفسیر «معرفت خدا» به «معرفت امام»، برای بیان این نکته باشد که معرفت خدا حاصل نمی‌شود، مگر از راه [شناخت]امام یا برای بیان اینکه انتفاع و استفاده از معرفت خدا به معرفت امام مشروط است.
ب) یکی از اسباب کمال معرفت، اطاعت از خداست که هر چه شخص عارف بیشتر در میدان عمل حرکت کند و عبادت و اطاعتش افزون‌تر گردد، شناختش بیشتر می‌شود و مدد‌های غیبی بیشتری به او می‌رسد. شناخت امام نیز این گونه است. هر چه این شناخت بیشتر شود، شوق و رغبت به عبادت و اطاعت الهی در انسان افزون‌تر می‌شود، به گونه‌ای که همه انگیزه‌های غیرالهی در انسان بی اثر می‌شود. ازاین رو، چون اطاعت و عبادت خدا و چگونگی آن، بدون دریافت برنامه و راه کار از امام و اطاعت از وی حاصل نمی‌شود، این مرتبه از معرفت کامل که خود نیز مراتبی دارد، بدون معرفت امام محقق نخواهد شد.
ج) بیشترین سود شناخت خدا و اثر آن، در اعمال انسان ظاهر می‌شود و از میزان الزام فرد به اطاعت الهی و پیروی و فرمان بری او از آموزه‌های الهی می‌توان به معرفتش پی برد و مظهر کامل این معرفت، اطاعت از خلیفة اللّه و امام است که در گرو معرفت خدا است. البته خود معرفت را نیز می‌توان نوعی اطاعت خدا دانست.
۱-مراد از شناخت، می‌تواند شناخت ظاهری و معمولی باشد. از آن جا که پایداری و استواری و کمال دین به وجود امام وابسته است، لازم است امام از نظر قوم و قبیله و ویژگی‌های دیگر به خوبی شناخته شود.
همچنین این شناخت می‌تواند شناختی معنوی باشد. در شناخت معنوی نیز شناخت حقیقت وجودی امام، جایگاه و بزرگی مقام و ولایت الهی او، شناخت راه و روش و سیره و اخلاقش و الگو قرار دادن وی در عبودیت و بندگی خدا مورد نظر است.
در این نوع شناخت، به دیدن امام نیازی نیست، بلکه با دلایل عقلی و نقلی می‌توان نسبت به امام شناخت پیدا کرد. پس اینکه گفته می‌شود شناخت امامی که از دیده‌ها پنهان است، ممکن نیست، سخنی بی معناست. چه بسیار افرادی که امامان معصوم علیهم السلام را با چشم خود دیدند و کرامت‌های آن‌ها را درک کردند، ولی همچنان کافر و گمراه ماندند.
۲. شناخت امام در شکل گیری باور و رفتار انسان نقش و اثر فراوانی دارد. این اثرپذیری به چند دلیل است:
الف) بنا بر احادیث بی شمار، معرفت خدا به طور صحیح و کامل، بدون معرفت امام حاصل نمی‌شود. در روایتی آمده است از حضرت سیدالشهدا علیه السلام پرسیدند:
فَما مَعْرِفَة اللّهِ؟ قال: مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمانٍ إمَامَهُمُ الّذی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طاعتُهُ؛ شناخت خدا چیست؟ حضرت فرمود:: «معرفت اهل هر زمانی نسبت به امامشان که اطاعت او برایشان واجب است»
علامه مجلسی می‌نویسد:
شاید تفسیر «معرفت خدا» به «معرفت امام»، برای بیان این نکته باشد که معرفت خدا حاصل نمی‌شود، مگر از راه [شناخت]امام یا برای بیان اینکه انتفاع و استفاده از معرفت خدا به معرفت امام مشروط است.
ب) یکی از اسباب کمال معرفت، اطاعت از خداست که هر چه شخص عارف بیشتر در میدان عمل حرکت کند و عبادت و اطاعتش افزون‌تر گردد، شناختش بیشتر می‌شود و مدد‌های غیبی بیشتری به او می‌رسد. شناخت امام نیز این گونه است. هر چه این شناخت بیشتر شود، شوق و رغبت به عبادت و اطاعت الهی در انسان افزون‌تر می‌شود، به گونه‌ای که همه انگیزه‌های غیرالهی در انسان بی اثر می‌شود. ازاین رو، چون اطاعت و عبادت خدا و چگونگی آن، بدون دریافت برنامه و راه کار از امام و اطاعت از وی حاصل نمی‌شود، این مرتبه از معرفت کامل که خود نیز مراتبی دارد، بدون معرفت امام محقق نخواهد شد.
ج) بیشترین سود شناخت خدا و اثر آن، در اعمال انسان ظاهر می‌شود و از میزان الزام فرد به اطاعت الهی و پیروی و فرمان بری او از آموزه‌های الهی می‌توان به معرفتش پی برد و مظهر کامل این معرفت، اطاعت از خلیفة اللّه و امام است که در گرو معرفت خدا است. البته خود معرفت را نیز می‌توان نوعی اطاعت خدا دانست.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
