آیت الله محسن فقیهی
رسیدگی به حال و وضع ایتام و فقرا و نیازمندان، عمل به نص صریح قرآن مجید است و اهل بیت (ع) به عنوان عاملان و مفسران حقیقی کتاب خدا، در عمل به این نص صریح، همواره پیشگام و پیشتاز بوده‌اند.
به گزارش خبرگزاری بسیج از قم، زندگی سرتاسر توأم با مظلومیت امام حسن مجتبی (ع) از زوایای گوناگون قابل بررسی و توجه است؛ با این همه، یکی از شاخصه‌های سبک زندگی این امام هُمام ناظر به همان لقبی است که به راستی برازنده این بزرگوار است یعنی کریم اهل بیت (ع).
شیخ رضی الدین حلی در کتاب خود می‌نویسد: "شخصی به محضر مبارک امام حسن مجتبی (ع) شرفیاب شد و گفت:ای فرزند امیر مومنان! تو را سوگند می‌دهم به کسی که این نعمت را بدون شفاعت کسی به تو عنایت کرده از دشمنم انتقام بگیری چرا که او دشمنی است که به مردم حیله و ستم می‌کند، نه به پیرمرد احترام می‌کند و نه به کودک شیرخوار ترحم.
امام که گویا بر چیزی تکیه زده بودند، وقتی سخن آن مرد را شنیدند فوراً برخاسته و نشستند و سپس به شخص مورد نظر فرمودند: بگو ببینم دشمن تو کیست تا از او برایت انتقام بگیرم که آن فرد عاجزانه گفت: فقر و تنگدستی.
نقل است که در این حالت امام مجتبی (ع) لحظاتی سر مبارک را به زیر انداخته، سپس سر را بلند کرده و به خدمتکار خود فرمودند: آنچه از اموال نزد تو هست آن‌ها را حاضر کن.
خدمتکار رفت و لحظاتی بعد مبلغ ۵۰۰ درهم با خود آورد. امام فرمود:: تمام این پول را به این شخص نیازمند بده. آنگاه رو به او کرد و فرمودند: تو را به حق همان سوگند‌هایی که به من دادی قسم‌ات می‌دهم هرگاه این دشمن به تو روی آورد نزد من بیا و دادخواهی کن. "
آنچه مسلم است اینکه رسیدگی به حال و وضع ایتام و فقرا و نیازمندان، عمل به نص صریح قرآن مجید است و اهل بیت (ع) به عنوان عاملان و مفسران حقیقی کتاب خدا، در عمل به این نص صریح، همواره پیشگام و پیشتاز بوده‌اند.
در این میان امام حسن (ع) در عین سخاوت و بخشندگی بی نظیری که در طول زندگی خویش داشتند، با این حال همواره در رفع نیازِ نیازمندان به اصل حفظ آبروی آنان اهتمام ویژه‌ای داشتند.
حضرت، گاهى مبالغ فراوانی را یکجا به مستمندان می‌بخشیدند، به گونه‌ای که گاه حتی مایه تعجب شدید سائلین و نیازمندان می‌شد و این بزرگوار در واقع با این سیره خویش براى همیشه شخص فقیر را بى نیاز می‌ساختند تا بلکه او با این مبلغ، تمام احتیاجات خود را برطرف کرده و به راه اندازی زندگى آبرومندانه اى بپردازد.
بی تردید هیچ نیازمند آبروداری نیست که بخواهد تحت هر شرایطی، عزت و آبروی خود را با عرض حاجت نزد دیگران زیر سؤال ببرد و حال آن‌که، سیره نورانی امام مجتبی (ع) به گونه‌ای بود که حضرت با استقبال از چنین افراد نیازمند و در عین حال آبرومند، ضمن برطرف کردن نیازشان، از آنان می‌خواست در صورت پیش آمدن چنین حالتی، از عرض حاجت مجدد به ایشان دریغ نورزند.
ما اگر نگاهی به آموزه‌های دینی خودمان بیندازیم و از سویی سیره رفتاری و کلامی بزرگان و ائمه هدی (ع) را دنبال کنیم به خوبی متوجه می‌شویم که دستگیری از نیازمندان و اکرام ایتام و فقرا، هم یک وظیفه شرعی است و هم یک وظیفه انسانی چه آن که این قضیه بیش از هر چیز با کرامت انسانی سر و کار دارد و از این رو باید با رعایت شرایط خاص خود باشد.
به هر صورت این امید است که در این گونه مقولات به تاسی از حضرات معصومین (ع) به ویژه کریم اهل بیت (ع) امام حسن مجتبی (ع) عمل کرده و با اکرام کریمانه و توجه به نیاز‌های برادران و خواهران دینی، زمینه تحقق سعادت و فراهم کردن توشه اُخروی برای خود را فراهم کنیم؛ انشاالله.
آیت‌الله محسن فقیهی؛ عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
پر بیننده ها
آخرین اخبار
