حجت الاسلام پوربابایی در گفتگو با بسیج؛
شروع سال جدید به معنای واقعی کلمه بیست و چهارم ماه رمضان است
حجت الاسلام پوربابایی در گفتگو با خبرنگار بسیج یزد گفت:در روایات ما هست که هر کسی میخواهد یک برنامهای در زندگی خودش قرار دهد، یا یک رفتاری را برای خودش برنامهریزی کند تا تغییری در خودش ایجاد کند، اجرای این برنامه یک سال باید طول بکشد تا اثر بگذارد. کسانی که میخواهند برای برنامههای یکسالۀ خودشان تصمیم بگیرند، بهترین روز برای شروع این برنامه، همین روز ۲۴اُم ماه رمضان است. مثلاً ممکن است کسی برای خودش برنامهریزی کند و بگوید: «من از امروز تصمیم میگیرم، هر روز دعای عهد بخوانم.
سال جدید به معنای واقعی کلمه-نه در فرهنگ عربی یا ایرانی- از روز بیست و سوم یا بیست و چهارم ماه مبارک رمضان شروع میشود؛ چون ارزاق تقسیم شده است و ما در مرحلۀ جدیدی از زندگی قرار گرفتهایم، مقدرات ما در جهات مختلف معین شدهاند و اینکه میگویند «روز از نو، روزی از نو» به همین ایام بعد از شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان مربوط میشود. احساس آغاز سال، اصلش باید در این زمان در دل انسان قرار بگیرد.
بله؛ از نظر طبیعت، آغاز بهار آغاز سال محسوب میشود، اما قبل و بعد از بهار، در مقدرات ما تغییری پدید نمیآید. برخی نیز ممکن است آغاز سال خود را به احترام میلاد حضرت مسیح (ع)، یک روزی در سال قرار دهند، ولی در این روز، ماهیتاً آغازی اتفاق نیفتاده است، بلکه این بنا و قراردادی است که گذاشتهاند.
بعد از شب بیست و سوم ماه رمضان، مقدرات ما فرق کرده، زندگی ما متفاوت شده، تصمیمات جدیدی برای زندگی ما گرفته شده و بودجۀ جدید بسته شده است، همۀ اینها از روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان است.
نیازی نیست که آدم حتماً سال جدید خودش را جشن بگیرد، ولی همین احساس تازه بودن سال، به انسان تازگی میدهد، به تصمیمات انسان قدرت میدهد و انسان با یک انگیزۀ بیشتری سعی میکند زندگی خودش را تحت تأثیر قرار دهد و برنامههایی برای خودش بریزد.
کسانی که میخواهند برای برنامههای یکسالۀ خودشان تصمیم بگیرند، بهترین روز برای شروع این برنامه، همین روز ۲۴اُم ماه رمضان است. مثلاً ممکن است کسی برای خودش برنامهریزی کند و بگوید: «من از امروز تصمیم میگیرم، دعای عهد بخوانم» یا «دعای اللهم کن لولیک» را بعد از هر نماز بخوانم، یا لااقل روزی یکبار بعد از یکی از نمازها، بخوانم. یا اگر قبلاً نوافل نمیخواندم، تصمیم بگیرم که لااقل نافلۀ نماز عشاء (دو رکعت نشسته) را بخوانم، یا نماز غفیله را بخوانم. یا سورۀ «یس» بخوانم و به حضرت زهرا (س) یا به گذشتگان و ذویالحقوق، هدیه کنم، یا هر شب قبل از خواب، سورۀ واقعه بخوانم که برای افزایش رزق و روزی خیلی مؤثر است، یا تصمیم بگیرم که بینالطلوعین، دیگر نخوابم.
اینها برنامههایی است که انسان میتواند بهصورت روزانه برای خودش تنظیم کند. البته بنده اینها را به عنوان نمونه ذکر کردم و منظورم این نیست که همۀ اینها را با هم اجرا کنید. چون وقتی که برنامهای حجیم و سنگین شود، از قبل معلوم است که نمیشود آن برنامه را اجرا کرد؛ و اگر برنامۀ انسان شکست بخورد، این شکست اثر بدی دارد. از اول سنگ بزرگ برنداریم که علامت نزدن است.
یادمان باشد که در آغاز سال جدید زندگی خودتان هستید و خوب است یک برنامۀ کم (سبک) برای خودتان قرار دهید، ولی لااقل یکسال بهطور مداوم آن را انجام دهید. بهترین وقت برای تنظیم برنامههای یکساله، الان است.
سال جدید به معنای واقعی کلمه-نه در فرهنگ عربی یا ایرانی- از روز بیست و سوم یا بیست و چهارم ماه مبارک رمضان شروع میشود؛ چون ارزاق تقسیم شده است و ما در مرحلۀ جدیدی از زندگی قرار گرفتهایم، مقدرات ما در جهات مختلف معین شدهاند و اینکه میگویند «روز از نو، روزی از نو» به همین ایام بعد از شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان مربوط میشود. احساس آغاز سال، اصلش باید در این زمان در دل انسان قرار بگیرد.
بله؛ از نظر طبیعت، آغاز بهار آغاز سال محسوب میشود، اما قبل و بعد از بهار، در مقدرات ما تغییری پدید نمیآید. برخی نیز ممکن است آغاز سال خود را به احترام میلاد حضرت مسیح (ع)، یک روزی در سال قرار دهند، ولی در این روز، ماهیتاً آغازی اتفاق نیفتاده است، بلکه این بنا و قراردادی است که گذاشتهاند.
بعد از شب بیست و سوم ماه رمضان، مقدرات ما فرق کرده، زندگی ما متفاوت شده، تصمیمات جدیدی برای زندگی ما گرفته شده و بودجۀ جدید بسته شده است، همۀ اینها از روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان است.
نیازی نیست که آدم حتماً سال جدید خودش را جشن بگیرد، ولی همین احساس تازه بودن سال، به انسان تازگی میدهد، به تصمیمات انسان قدرت میدهد و انسان با یک انگیزۀ بیشتری سعی میکند زندگی خودش را تحت تأثیر قرار دهد و برنامههایی برای خودش بریزد.
کسانی که میخواهند برای برنامههای یکسالۀ خودشان تصمیم بگیرند، بهترین روز برای شروع این برنامه، همین روز ۲۴اُم ماه رمضان است. مثلاً ممکن است کسی برای خودش برنامهریزی کند و بگوید: «من از امروز تصمیم میگیرم، دعای عهد بخوانم» یا «دعای اللهم کن لولیک» را بعد از هر نماز بخوانم، یا لااقل روزی یکبار بعد از یکی از نمازها، بخوانم. یا اگر قبلاً نوافل نمیخواندم، تصمیم بگیرم که لااقل نافلۀ نماز عشاء (دو رکعت نشسته) را بخوانم، یا نماز غفیله را بخوانم. یا سورۀ «یس» بخوانم و به حضرت زهرا (س) یا به گذشتگان و ذویالحقوق، هدیه کنم، یا هر شب قبل از خواب، سورۀ واقعه بخوانم که برای افزایش رزق و روزی خیلی مؤثر است، یا تصمیم بگیرم که بینالطلوعین، دیگر نخوابم.
اینها برنامههایی است که انسان میتواند بهصورت روزانه برای خودش تنظیم کند. البته بنده اینها را به عنوان نمونه ذکر کردم و منظورم این نیست که همۀ اینها را با هم اجرا کنید. چون وقتی که برنامهای حجیم و سنگین شود، از قبل معلوم است که نمیشود آن برنامه را اجرا کرد؛ و اگر برنامۀ انسان شکست بخورد، این شکست اثر بدی دارد. از اول سنگ بزرگ برنداریم که علامت نزدن است.
یادمان باشد که در آغاز سال جدید زندگی خودتان هستید و خوب است یک برنامۀ کم (سبک) برای خودتان قرار دهید، ولی لااقل یکسال بهطور مداوم آن را انجام دهید. بهترین وقت برای تنظیم برنامههای یکساله، الان است.
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار