علیرضا خزایی، یکی از توزیع کنندگان کیف و چمدان در استان البرز،با اشاره به کاهش بسیار شدید میزان فروش چمدان در بازار اظهار کرد: عموما توزیع کنندگان خُرد، در این رسته، کیف، چمدان و کمربند را تواَمان با یکدیگر عرضه می‌کنند و به واقع واحد‌های تجاری مشغول در این صنف هر سه محصول را بنابر نیاز متقاضی عرضه می‌کنند.
وی افزود: اگرچه کلیت بازار در رکود به سر می‌برد و کسادی حاکم بر آن مختص این صنف نیست، اما در مقایسه با کیف و کمربند، عرضه و فروش چمدان به شدت کاهش یافته و علت آن تقاضای بسیار ضعیف در بازار است.
این فعال در عرضه توزیع کیف و چمدان تصریح کرد: برخی گمان می‌کنند، خریداران چمدان، صرفا شامل افرادی می‌شود که در سفر از این محصول استفاده می‌کنند، اما در واقع امر بسیاری از خانوار‌ها با هدف نگهداری وسایل شخصی و یا البسه غیر ضروری خود از آن بهره می‌برند که متاسفانه با وجود کاربری متنوع این محصول، ضریب تقاضا برای خرید کالای مذکور به شدت اُفت کرده است.
خزایی گفت: به اعتقاد بنده تنها و اصلی‌ترین عامل کاهش اقبال به این محصول را باید در کاهش قدرت خرید مردم و از اولویت خارج شدن آن در لیست اقلام مورد نیاز متقاضیان جستجو کرد.
این فعال در عرصه توزیع کیف و چمدان بیان کرد: طرح این موضوع به معنای عدم توان مطلق مشتریان برای خرید این محصول نیست، زیرا با توجه به جنس، اندازه و قابلیت‌های چمدان، قیمت این کالا، متفاوت است و کم نیستند تولیدات و چمدان‌هایی که از حیث قیمت و توان خرید، مشتریان را دچار دردسر جدی نمی‌کند، اما آنچنان سایه گرانی بر تمام اقلام و محصولات موجود در بازار سنگینی می‌کند که به نظر می‌رسد، خرید چمدان برای بسیاری از خانوار‌ها به محصولی غیر مهم و غیر ضروری مبدل شده است.
وی گفت: در سالیان نه چندان دور گذشته، تقریبا تمامی خانوار‌ها با استفاده دو منظوره از چمدان در مسافرت و در منزل (با هدف نگهداری اقلام و وسایل کوچک و متوسط و خُرد خویش) اقدام به خرید آن می‌کردند، اما در حال حاضر، شرایط به کلی دگرگون شده است.
وی افزود: ممکن است ابتدا به ساکن، چمدان محصولی ساده به نظر برسد که برای تولید داخلی آن ضرورتی احساس نشود، اما برخلاف تصور بسیاری از افراد در صورت حمایت جدی و برنامه ریزی مدون، این رسته از قابلیت اشتغالزایی بالایی برخوردار است و در صورت برنامه ریزی برای صاردات آن و ارتقای کیفی و کمی محصولات داخلی، قطعا شاهد اشتغالزایی مطلوبی در سایه فعالیت در این رسته خواهیم بود.
احمدی تصریح کرد: متاسفانه در حال حاضر بسیاری از فعالانی که به اصطلاح به تولید چمدان مبادرت می‌ورزند، به نوعی به مونتاژ کاری این محصول مشغولند و در واقع قطعات چمدان‌ها از چین وارد می‌شود و با سوار نمودن و بستن و پیچ و مهره کردن و پرس آن در داخل کشور به بازار عرضه می‌شوند که این در شَان کشوری همچون ایران نیست که حتی در خصوص کالایی همچون چمدان به واردات بی رویه روی آورد.
این عرضه کننده و تولیدکننده سابق کیف و چمدان اظهار کرد: در حال حاضر، بسیاری از واحد‌های فعال در عرصه چمدان (با اوصاف و کیفیتی که ذکر شد) در سایه تولیدات دیگر محصولات همچون کیف و غیره به حیات خود ادامه می‌دهند در غیر این‌صورت تمرکز صرف و مطلق برای تولید چمدان، در شرایط کنونی بازار، قطع به یقین، مقرون به صرفه نیست و از حیث منطق اقتصادی محکوم به شکست خواهد بود.
در خصوص اقلام خُرد و جانبی که برای ساخت چمدان وارد می‌شوند گفت: قفل، یراق، چرخ چمدان و رویه چمدان از نمونه اقلامی است که وارد می‌شوند و در داخل کشور مونتاژ و به بازار عرضه می‌شوند و در برخی موارد حتی زیپ و آستر نیز از خارج کشور وارد می‌شود.
احمدی اظهار کرد: تعرفه واردات چمدان بالا است و از این حیث، قیمت چمدان‌های خارجی در مقایسه با تولیدات داخلی بالاتر است، اما واردات قطعات لازم برای ساخت چمدان بصورت خرد و مونتاژکاری آن در داخل کشور، از آسیب‌های جدی صنعت چمدان سازی است.
وی تصریح کرد: در صورت حمایت از فعالان این صنف، تولیدکنندگان داخلی قادر به تولید و عرضه چمدان‌های بسیار باکیفیت هستند و قطعا در چنین شرایطی بسیاری از بازار‌های کشور‌های منطقه را قبضه خواهیم کرد، اما فقدان برنامه باعث فرصت سوزی‌های بسیای در این حوزه شده که امیدواریم در سالی که به حمایت از کالای ایرانی مُزَیَن شده، شاهد حصول توفیقات و لحاظ شدن تغییرات و تحولاتِ مثبتِ جدی در این رَستِه باشیم.
وی افزود: اگرچه کلیت بازار در رکود به سر می‌برد و کسادی حاکم بر آن مختص این صنف نیست، اما در مقایسه با کیف و کمربند، عرضه و فروش چمدان به شدت کاهش یافته و علت آن تقاضای بسیار ضعیف در بازار است.
این فعال در عرضه توزیع کیف و چمدان تصریح کرد: برخی گمان می‌کنند، خریداران چمدان، صرفا شامل افرادی می‌شود که در سفر از این محصول استفاده می‌کنند، اما در واقع امر بسیاری از خانوار‌ها با هدف نگهداری وسایل شخصی و یا البسه غیر ضروری خود از آن بهره می‌برند که متاسفانه با وجود کاربری متنوع این محصول، ضریب تقاضا برای خرید کالای مذکور به شدت اُفت کرده است.
خزایی گفت: به اعتقاد بنده تنها و اصلی‌ترین عامل کاهش اقبال به این محصول را باید در کاهش قدرت خرید مردم و از اولویت خارج شدن آن در لیست اقلام مورد نیاز متقاضیان جستجو کرد.
این فعال در عرصه توزیع کیف و چمدان بیان کرد: طرح این موضوع به معنای عدم توان مطلق مشتریان برای خرید این محصول نیست، زیرا با توجه به جنس، اندازه و قابلیت‌های چمدان، قیمت این کالا، متفاوت است و کم نیستند تولیدات و چمدان‌هایی که از حیث قیمت و توان خرید، مشتریان را دچار دردسر جدی نمی‌کند، اما آنچنان سایه گرانی بر تمام اقلام و محصولات موجود در بازار سنگینی می‌کند که به نظر می‌رسد، خرید چمدان برای بسیاری از خانوار‌ها به محصولی غیر مهم و غیر ضروری مبدل شده است.
وی گفت: در سالیان نه چندان دور گذشته، تقریبا تمامی خانوار‌ها با استفاده دو منظوره از چمدان در مسافرت و در منزل (با هدف نگهداری اقلام و وسایل کوچک و متوسط و خُرد خویش) اقدام به خرید آن می‌کردند، اما در حال حاضر، شرایط به کلی دگرگون شده است.
بسیاری از تولیدکنندگان، چمدان وارداتی به بازار عرضه می‌کنند
مصطفی احمدی، یکی دیگر از فعالان عرصه توزیع چمدان با اشاره به تعطیلی تعدادی از واحد‌های چمدان سازی گفت: به‌صورت طبیعی در شرایطی که بازار با رکود عمیقی مواجه است و از سوی دیگر قیمت تمام شده تولیدات داخلی بالاتر از چمدان‌های وارداتیِ چینی است، طبیعتا تولید داخلی این محصول با وضعیت موجود مقرون به صرفه نیست.وی افزود: ممکن است ابتدا به ساکن، چمدان محصولی ساده به نظر برسد که برای تولید داخلی آن ضرورتی احساس نشود، اما برخلاف تصور بسیاری از افراد در صورت حمایت جدی و برنامه ریزی مدون، این رسته از قابلیت اشتغالزایی بالایی برخوردار است و در صورت برنامه ریزی برای صاردات آن و ارتقای کیفی و کمی محصولات داخلی، قطعا شاهد اشتغالزایی مطلوبی در سایه فعالیت در این رسته خواهیم بود.
احمدی تصریح کرد: متاسفانه در حال حاضر بسیاری از فعالانی که به اصطلاح به تولید چمدان مبادرت می‌ورزند، به نوعی به مونتاژ کاری این محصول مشغولند و در واقع قطعات چمدان‌ها از چین وارد می‌شود و با سوار نمودن و بستن و پیچ و مهره کردن و پرس آن در داخل کشور به بازار عرضه می‌شوند که این در شَان کشوری همچون ایران نیست که حتی در خصوص کالایی همچون چمدان به واردات بی رویه روی آورد.
این عرضه کننده و تولیدکننده سابق کیف و چمدان اظهار کرد: در حال حاضر، بسیاری از واحد‌های فعال در عرصه چمدان (با اوصاف و کیفیتی که ذکر شد) در سایه تولیدات دیگر محصولات همچون کیف و غیره به حیات خود ادامه می‌دهند در غیر این‌صورت تمرکز صرف و مطلق برای تولید چمدان، در شرایط کنونی بازار، قطع به یقین، مقرون به صرفه نیست و از حیث منطق اقتصادی محکوم به شکست خواهد بود.
در خصوص اقلام خُرد و جانبی که برای ساخت چمدان وارد می‌شوند گفت: قفل، یراق، چرخ چمدان و رویه چمدان از نمونه اقلامی است که وارد می‌شوند و در داخل کشور مونتاژ و به بازار عرضه می‌شوند و در برخی موارد حتی زیپ و آستر نیز از خارج کشور وارد می‌شود.
احمدی اظهار کرد: تعرفه واردات چمدان بالا است و از این حیث، قیمت چمدان‌های خارجی در مقایسه با تولیدات داخلی بالاتر است، اما واردات قطعات لازم برای ساخت چمدان بصورت خرد و مونتاژکاری آن در داخل کشور، از آسیب‌های جدی صنعت چمدان سازی است.
وی تصریح کرد: در صورت حمایت از فعالان این صنف، تولیدکنندگان داخلی قادر به تولید و عرضه چمدان‌های بسیار باکیفیت هستند و قطعا در چنین شرایطی بسیاری از بازار‌های کشور‌های منطقه را قبضه خواهیم کرد، اما فقدان برنامه باعث فرصت سوزی‌های بسیای در این حوزه شده که امیدواریم در سالی که به حمایت از کالای ایرانی مُزَیَن شده، شاهد حصول توفیقات و لحاظ شدن تغییرات و تحولاتِ مثبتِ جدی در این رَستِه باشیم.
