خبرهای داغ:
همزمان با انتشار اخبار مبنی بر پرداخت حقوق‌های نجومی به مدیران در کشور موجی از مطالبه‌گری برای استقرار عدالت اجتماعی به راه افتاد که البته پاسخ چندانی نیز دریافت نکرد.
کد خبر: ۹۰۸۴۹۰۹
|
۰۹ آذر ۱۳۹۷ - ۱۱:۳۱

عدالت اجتماعی و لزوم پرهیز از نگاه صفر و صدی!به گزارش خبرگزاری بسیج از ملایر، همزمان با انتشار اخبار مبنی بر پرداخت حقوق‌های نجومی به مدیران در کشور موجی از مطالبه‌گری برای استقرار عدالت اجتماعی به راه افتاد که البته پاسخ چندانی نیز دریافت نکرد.

عدالت اجتماعی موضوعی بود که در دو سال پایان دولت سازندگی در بین منتقدین دولت مرحوم آیت الله هاشمی رواج یافت که البته موج‌های موازی آن شبیه توسعه سیاسی موقتاً این مطالبه منتقدین را به محاق برد تا دولت بعد از اصلاحات با همین شعار موفق به جلب آرای عمومی شود.

نکته قابل توجه به موج مطالبه عدالت اجتماعی صفر و صدی بودن دیدگاه های کارگزاران و مسئولین ارشد کشور به این مهم بود و هست به شکلی که تا پیش از ابلاغ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی برخی عدالت اجتماعی را در طبقه‌بندی کردن صرف جامعه به دهک‌ها و برخی در گسترده کردن خدمات به همه آحاد می‌دانستند که با توان مادی و معنوی کشور هیچ یک پاسخگو نبود و نیست.

اصولا هرگاه نام عدالت اجتماعی به میان می‌آید بسیاری از ما مردم تصور می‌کنیم یعنی اینکه همه به صورت مساوی درآمد و رفاه داشته باشند که این ابداً مورد پذیرش نیست زیرا با این دیدگاه عملاً کشور باید سوسیالیستی اداره شود!

اگر بخواهیم به شکل معقول نگاه کنیم دولت‌ها در حکومت اسلامی وظیفه دارند حداقل‌ها که در قانون اساسی به آن اشاره شده است را فراهم کنند آنهم نه به صورت هلو در گلو بلکه با بسترسازی و ایجاد انگیزه تلاش و کوشش در آحاد جامعه.

دولت‌ها باید بستر اشتغال (خصوصی، دولتی و تعاون)، بهداشت و آموزش(فن و حرفه، سواد عمومی و امور مذهبی) را به شکل مجدانه و رایگان فراهم آورد و در امر تسهیل تهیه مسکن نیز تلاش وافر داشته، تا افراد حاضر در یک جامعه از حداقل‌های زندگی شرافتمندانه برخوردار باشند و باقی امور را به خود مردم واگذار کند.

عدالت یعنی قرار دادن هرچیزی در جای خود نه تقسیم دارایی‌ها به شکل مساوی، اینکه انتظار داشته باشیم یک پاکبان شریف و زحمتکش به اندازه یک پزشک متخصص و یا یک تکنسین فنی ماهر درآمد داشته باشد یک امر بسیار غیر معقول و غیر منطقی است و اجرای این سبک دولت داری نتیجه‌ای جز فروپاشی اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نخواهد داشت زیرا روح تلاش از آن جامعه گرفته می‌شود و شوروی ثانویه‌ای را شاهد خواهیم بود.

البته درآمد و برخورداری افراد باید بر اساس دو موضوع سقف معین و شایستگی تعریف شده باشد به این معنی که وزیر نباید به راحتی بگوید در منزل چهار میلیاردی سکونت دارد! البته برنامه ششم توسعه برای این دو مهم راهبرد کاربردی دارد...

محمودآصفی

انتهای پیام/

ارسال نظرات