به گزارش خبرگزاری بسیج از اصفهان؛ امروزه برای تمامی کارشناسان ورزشی واضح و مسلّم است که ورزش و تربیت بدنی در دنیای امروز با فرهنگ و هنجارهای اجتماعی دارای تعامل و ارتباط مستقیم بوده و بازتاب فرهنگ اجتماعی در جوامع جدید است. در تمدن و فرهنگ غنی ایرانی– اسلامی، ورزش و تربیت بدنی علاوه بر ارتباط متقابل با فرهنگ اجتماعی با توجه به مدارک و شواهد تاریخی و نظری در متون و ادبیات ملی و دینی، یک پدیده فرهنگی و تربیتی تلقی می‌شود که از مهارت‌ها و رشته‌های ورزشی مختلف استفاده می‌کند. حال که ورزش یک پدیده فرهنگی است پس به طور قطع می تواند در بسیاری از زمینه های اجتماعی هم اثرگذار باشد؛ همان طور که وقتی پرچم سه رنگ ایران در میدان های بین المللی به اهتزاز در می آید، هم از طرف دشمن هجمه هایی وارد می شود و ارق ملّی در کسانی هم از طرفداران آن رشته نیستند بیدارتر می شود. به گقتگو با یکی از چهره های جوان و موفق ورزشی در استان اصفهان نشستیم تا هم بیشتر با ورزش و هم نقش ورزش در جامعه آشنا شویم. میهمان صاحب نیوز اهل شهرستان نجف آباد است که ورزش حرفه ای را از 5 سالگی و با ژیمیناستیک شروع کرد و سپس با کاراته ادامه داد. گفتگو را با سعید کیانی، ورزشکار حرفه ای، مربی ورزشی و مدرس دانشگاه ادامه می دهیم؛
از سوابق و زمینه های فعالیت خودتان بیشتر بگوئید:
در رشته کاراته جزء جوان ترین افرادی بودم که مدرک مربی‌گری کاراته را گرفتم و با توجه به این که مسئولیت‌های مختلف به ویژه در بسیج داشتم، وارد برنامه های مختلف مانند لیگ‌های مختلف بسیج یا مسابقات قهرمانی خارج از بسیج شدم. در رشته کاراته قهرمانی در سطح داخلی و بین المللی که چندین بار هم به میزبانی ایران در استان های مختلف انجام شد توانستم مقامات مختلفی را به دست آورم.
بنده در زمینه دفاع شخصی و سلاح سرد هم جداگانه فعالیت داشتم که همین موضوع باعث شد وارد سبک های مختلف ورزش های رزمی شوم و با آموزش های مختلف و یادگیری تکنیک های متفاوت یک سبک جدید را در رشته کاراته ابداع کنم. در دو سبک ایشینیو کاراته و هانکوریو کاراته با رئیس سبک ها آشنا شدیم و با توجه به این که یک نیروی خوب جمع آوری کرده بودیم، به من اعتماد کردند و مسئولیت هایی را در سبک به من دادند و با توجه به این که من تجربه سبک های مختلف رزمی را داشتم، توانستم به سایر سبک ها کمک بدهم و قسمت آموزش کوبودو به معنای دفاع شخصی و هنرهای فردی را در این دو سبک در سطح کشوری بر عهده گرفتم. همچنین دارای مدرک مربی‌گری از فدراسیون کاراته، ورزش های رزمی، جودو، بدنسازی، آمادگی جسمانی و ورزش های همگانی، رزم آوران و داوری در رشته های مختلف و کمربند از رشته تکواندو هستم.
در استان اصفهان چه فعالیت هایی داشتید؟
تقریبا از سال 1390 در تیم استان اصفهان که بیشتر از بچه های شهرستان نجف آباد هستند، در سبک های مختلف کشوری و بین المللی کاپ های مختلفی را به دست آوردیم. چون من نیروهای خوبی داشتم و هم در بعد رزمی و در بعدهای دیگر فعالیت داشتم، مسئولیت هیئت رزم آوران شهرستان نجف آباد را دادند. در سال های 91 و 92 توانستیم هیئت رزم آوران نجف آباد را در استان قهرمان کنیم و این اقدام باعث یک جذب حداکثری شد که نام تیم ما ذوالفقار بود که با همین نام یک سمن برای ورزش و جوانان ثبت کردیم. بعد از موفقیت در هیئت رزم آوران پیشنهاد هیئت ورزش های رزمی در نجف آباد را به من دادند که این هیئت شامل حدود 90 سبک با پوشش های مختلف است که از سال 1393 به بعد در این هیئت مسئولیت را بر عهده گرفتم.
مسئول هیئت کاراته نیروهای مسلح هم هستم و در سال 95 و 96 به عنوان هیئت نمونه سال معرفی شدم، علت این موفقیت هم روحیه بسیجی بود که در میان نیروهای ورزشکار ناجا، سپاه؛ ارتش و صنایع دفاع وجود داشت. به عنوان جوان ترین رئیس هیئت ورزشی افتخار عنوان جوان نخبه شهرستان نجف آباد در عرصه فرهنگ و هنر را هم دارم.
به نظر خودتان مهم ترین و اثرگذارترین کاری که در عرصه فرهنگ ورزش انجام دادید چه بود؟
از کار های جدید ما در فدارسیون ورزش های رزمی؛ اهدای مقام های بین المللی و جهانی به خانواده شهدای مدافع حرم بود. ما نخستین گروه های ورزشی بودیم که این کار را کردیم و تلاش داشتیم این فرهنگ را اشاعه دهیم؛ کار را با شهدای لشکر عملیاتی زرهی هشت نجف اشرف شروع کردیم و به لطف خدا و تلاش دوستان، این فرهنگ کم کم در سراسر استان و همچنین کل کشور جا گرفت. از این که در این عرصه پیش قدم بودیم خوشحال هستیم و این افتخار به خاطر نام مبارک ذوالفقار در گروه ماست.
نقش بسیج و روحیه بسیجی در ورزش را چگونه ارزیابی می کنید؟ این رفتار چه تأثیری در ورزش حرفه ای شما دارد؟
سعی کردم همیشه عرصه فرهنگ و ورزش درکنار هم باشند و همین باعث شده تا یکی از بزرگ ترین گروه های که توانسته در فدراسیون های مختلف اثرگذار بماند، گروه ذوالفقار باشد و همه این ها مرهون و مدیون روحیه بسیجی است؛ چرا که ما در حقیقت کار را در بسیج یاد گرفتم. با افتخار اعلام می کنم میان‌برهایی که در بسیج برای ورزش وجود دارد، در هیچ کجای دنیا نمی توانیم ببینیم. رویکرد پهلوانی و قهرمانی که در بسیج وجود دارد روز به روز گسترده تر می شود؛ تا جایی که امروزه می بینیم قهرمانان ملی و بین المللی ما امروزه در کنار بسیج سازندگی محرومیت زدایی می کنند و می دانند که این قهرمانی ها وابسته به دعای مردم سراسر کشور است؛ آن ها با بدترین شرایط زندگی، امید دارند که قهرمان خودشان را برتر ببینند و امروزه همین قهرمان ها برای همان کودکان در روستاها خانه می سازد و ما در کمتر جای دنیا چنین پیوندی بین فرهنگ و ورزش می بینیم.
قهرمانان ما در عرصه های مختلف جهان به بصیرتی رسیده اند که مدال های مهم خود را زمین می گذارند و برای مبارزه با دشمنان ایران حاضر نمی شوند. امروزه می بینیم که ورزشکاران امروزه در دنیا اثرگذار شده اند. نماینده کاروان جمهوری اسلامی ایران با حجاب کامل در یک صحنه بین المللی حاضر می شود و به رهبر انقلاب می گوید این که این حجاب افتخار من است.
به عقیده شما در ورزش هم جنگ نرم وجود دارد؟
بله؛ دشمن یک جنگ فرهنگی راه انداخته و می داند که ایرانی ها در دنیا اثرگذار هستند و برای همین می خواهند جلوی این اقدامات را بگیرند.اما ما یک فرهنگی به نام بسیج در ورزش داریم که تمام قد جلوی اقدامات خصمانه دشمن در عرصه ورزش ایستاده است و با عملیات روانی و جنگ فرهنگی در ورزش مقابله می کند. اثرگذاری ورزش در دنیا از بسیاری از عرصه های دیگر بیشتر است. ما می توانیم با پرورش یک قهرمان با اخلاق و فرهنگی پرچم را بالا ببریم و در دنیا صدا بپیچد و این با میلیاردها هزینه برای زمین زدن کشور می تواند مقابله کند و آن ها را خنثی کند.
دشمن در تمامی عرصه ها کار می کند و در عرصه ورزش هم می خواهد نشان بدهد که یک جمعی هستند و هنوز به طاغوت یا هر چیز دیگری اعتقاد دارند؛ که خودشان همیشه زودتر از آن که فکرش را بکنند جواب محکمی می گیرند. برخی وضعیت ورزش بانوان الآن را با قبل از انقلاب مقایسه کنند، و ببینند چقدر پیشرفت داشته است.
و توصیه شما به ورزشکاران و قهرمانان مجامع ملّی و بین المللی؟
قهرمانان ملّی ما می دانند و بیشتر بدانند که افرادی جلوی تلویزیون از قهرمانی آن ها شاد می شوند، که پدر خود را در دفاع مقدس یا از دست داده اند و یا پدر آن ها یک جانباز اعصاب و روان در خانه است و این قهرمانی ها مرهمی بر زخم های چنین افرادی است و هیچ گاه این صحنه ها را از یاد نبرند.
از قهرمانان خواهش می کنم در صحنه های قهرمانی رفتار و واکنشی نداشته باشند که چنین پسر و یا دختری، به این پوچی برسد که پس پدر من برای چه رفته است؟ برای همین است که نباید پهلوانی را از قهرمانی جدا کرد.
به عنوان یک چهره ورزشکار و مسئول ورزشی در سطح کشور، واکنش شما و جامعه ورزشی نسبت به اقدامات آل سعود در رابطه با کشتار کودکان یمنی چیست؟
این را همه دنیا می دانند که این اقدامات وحشیانه است و اگر کسی نخواهد این موضوع را قبول کند، به غیر از مناقع و مسائل سیاسی باید نفس انسانی خود را باید زیر پا بگذارد و در واقع فطرت دوران کودکی را یاد ببرد. امروزه در رسانه و در دنیا می بینیم که کودک کشی می کنند و نمی شود از ضربه ای که این افراد به یک نسل و تاریخ یک کشور می زنند بگذریم. این ها همان افرادی هستند که مسلمانان از ایران و سایرکشورها در مراسم حج شهید کردند و چنین جنایت بزرگی انجام دادند. این مسائل قابل پوشاندن و توجیه کردن با مسائل سیاسی نیست؛ همان طورکه وقایع عراق و سوریه و یمن را نمی شود از تاریخ پاک کرد.
ورزش های رزمی امروزه درگیر چه مشکلاتی هستند؟
در برخی رشته ها یک نفر پرچم را بالا می برد و در دنیا سرود جمهوری اسلامی ایران پخش می شود، از طرفی هم می بینیم که در برخی رشته ها با پول های میلیاردی یک تیم چند نفره در مرحله ای از بازی ها از روند مسابقه جا می ماند. آیا هزینه ای که برای این دو ورزش می شود یکسان است؟ حتماً در ورزش های رزمی کمتر از رشته هایی مانند فوتبال است. به هر حال آسیب در ورزش های رزمی بالاست و با زحمت می شود فردی به مسابقات جهانی برسد و قهرمان شود. حال این فرد اگر خودش را با یک فوتبالیست مقایسه کند چه حسی پیدا می کند؟ آیا ما نباید نخبگان قهرمان خود را حفظ کنیم؟ چند نفر از قهرمانان ما مشغول به شغل هایی مانند فروشندگی و مسافر کشی هستند؟ باید در ورزش های رزمی و برخی رشته های مشابه، ردیف های بودجه بهتری ببینند که البته با همین بودجه های کم چنین افتخارات بزرگی کسب می شود و قطعاً اگر سرمایه گذاری بیشتری شود نتایج بهتری خواهیم دید و با این کار از لحاظ بدنی و اجتماعی کمتر قهرمانان خود را از دست می دهیم. ورزش های رزمی مظلوم هستند و نباید این مظلومیت باعث سوءاستفاده شود.
بزرگ ترین افتخار شما در زندگی و ورزش حرفه ای چیست؟
آخرین افتخار و بزرگ ترین افتخار زندگی ورزشی من این است که در خدمت شهید محسن حججی بودم. این شهید مدافع حرم در برخی سبک ها مانند دفاع شخصی در دوره های مختلف حضور داشتند و از ورزشکاران خوب بنده بودند. آخرین تست ورزشی برای اعزام به سوریه از این شهید را بنده گرفتم و با افتخار می گویم همان جوانی که شاید خیلی از گروه ها و افراد در فضای مجازی می گفتند که یک فرد لاغر و ضعیف را به سوریه فرستادند، در تست های رزمی حائز نمره عالی شده بود. ای کاش قهرمانان ورزشی ما هم یک بار تست هایی که این افراد می دهند را تجربه کنند و با شرایط آب و هوایی و مشکلات کاری و شغلی آشنا شوند و خود را نسبت به آن ها محک بزنند و ببیند این افراد هم قهرمان هستند یا خیر.
با وجود شهید حججی به این جمله رسیدم که قهرمانان واقعی شهیدان اسلام هستند. وقتی که می دیدیم قهرمانان ملی و بین المللی کشورمان با بنده تماس می گرفتند تا به خانه این شهید بروند و با خانواده آن ها ملاقات کنند، وقتی دیدم کمیل قاسمی این تقاضا را کرد، فهمیدم که محسن حججی که شاید تا دیروز شاید یک جوان ساده بود؛ امروزه قهرمانان کشتی، قهرمانان کمیته ملی المپیک خواهران و برادران و قهرمانان مختلف جهانی به دنبال این هستند که چند دقیقه در خانه این شهید بنشینند، نشان قهرمانی را به این خانواده اهدا کنند و به راستی قهرمانان واقعی شهیدان اسلام هستند.
