به گزارش سرویس بسیج جامعه زنان کشور خبرگزاری بسیج،ایجاد سوء تفاهم و سرد شدن روابط زوجین، طلاق و افزایش آن و دور شدن فرزندان از والدین از نتایج و تبعات منفی استفاده مدیریت نشده و حضور فاقد سواد رسانه ای در شبکه‌های مجازی در درون خانواده است.
نتایج آخرین پژوهش بنیاد صیانت از نهاد خانواده قوه قضائیه که دربازه زمانی اردیبهشت سال ۹۴ تا اردیبهشت ۹۵ بر اساس داده های پرونده های منجر به طلاق در دادگاه¬ های خانواده ۵ استان (شامل تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و گیلان) صورت گرفته نشان می¬ دهد که ۱۷درصد از طلاق ها به ویژه در سه سال اول زندگی مشترک ناشی از نفوذ و گسترش شبکه های اجتماعی بوده است.
نداشتن تفاهم و ضعف در برقراری ارتباط عاطفی، ناشی از تغییر سبک زندگی باعث شده تا با ورود شبکه های اجتماعی به ویژه نرم افزارهای تلفن همراه شاهد ناهنجاری های ناشی از نبود فرهنگ سازی مناسب در برخورد با این پدیده باشیم.
در این بین کودکان آسیب پذیرترین افراد در خانوادهای ناسالم هستند. آنها عشق، تنفر، کنترل خشم، قضاوت کردن و برخورد با مشکلات ... را در دورن خانواده و از والدین یاد می گیرند اما استفاده نامناسب و زیاد از شبکه های مجازی، منجر شده است که فززندان در عالمی دیگر سرگردان و رها شوند.
فضای مجازی، آسیب هایی جسمانی از قبیل تنبلی و کم تحرکی را در سن رشد برای کودکان به همراه دارد که باعث اختلال در تغذیه سالم است که خود باعث تولید بیماری های زیادی برای آنها می شود.
استفاده مدیریت نشده از فضای مجازی توسط کودکان و نوجوانان از منظر روحی و روانی، باعث بی هویتی، افسردگی، جذب شدن به جریان های مختلف فکری، مصرف گرایی، بروز حالت های مختلف بیماری های روحی و روانی مانند انزوا طلبی، پرخاشگری، خودنمایی، بدخوابی، گسست روابط عاطفثی، کم شدن بازی های فیزیکی و .. می شود.
در این وضعیت آسیب پذیری دختران با پسران متفاوت است. پسران عضو گروه های دوستی و دختران به گروه های خیابانی گرایش پیدا می کنند که هر یک آسیب های خاص خود را به دنبال خواهد داشت.
احتمال بزه کار شدن این دست نوجوانان بیشتر از سایرین است در حالی که در محیط خانه منزوی و دچار افت اخلاقی و پرخاشگری هستند و پدر و مادر را به عنوان دوست و رفیق خود نمی دانند و با توجه به اینکه بلوغ زودرس از پیامدهای استفاده اعتیادگونه به فضای مجازی است، تمایل به جنس مخالف در آنها بیشتر است.
دیگر والدین و فرزندان کمتر در فضاهای مشترک فیزیکی، عاطفی، اطلاعاتی و تفریحی واقعی، خاطرات مشترکی را با هم تجربه می کنند. این کاهش اشتراکات عاطفی و فکری و اطلاعاتی به تفاوت در منظر و دیدگاه آنها دامن می زند و در نتیجه هر کدام از این دو، زندگی را از دید خود تفسیر و چه بسا مسیری متفاوت طی می کند.
کارشناسان فرهنگی ضمن هشدار به والدین نسبت تبعات حضور کودکان و نوجوانان در فضای مجازی، مهم ترین راهکار برای والدین را آموزش سواد فضای مجازی، فرهنگ سازی مصرف و نظارت می دانند.
«مجید ابهری» روانشناس و آسیب شناس اجتماعی، معتقد است، متاسفانه گاهی والدین به جای پیشگیری و کنترل فعالیت کودکان خود در فضای اینترنت و شبکه های مجازی، زبان به تشویق آنان می گشایند. به طور مثال افتخار می کنند که فرزند ۹ ساله آنان به کاربرد رایانه مسلط است. اینجاست که کودک تشویق شده و از زندگی حقیقی خود در جامعه دور می شود.
به باور این روانشناس و آسیب شناس اجتماعی خانواده ها باید با ایجاد سرگرمی های مناسب سنی، آموزش ها و بازی های منطبق با طیف سنی کودکان و نوجوانان، باید امکانات نشاط و سرگرمی فرزندان خود را فراهم کنند. رسانه ها و نهادهای متولی نیز موظف هستند با واقع بینی در زمینه فناوری های جدید، بسترهای لازم فکری، فرهنگی و آموزشی را برای خانواده ها و کودکان و نوجوانان فراهم آورند.
بنابر آنچه گفته شد به نظر می رسد در این برهه زمانی وظیفه متولیان امر توجه به نیاز اینترنت ویژه کودکان است زیرا تجربه نشان داده است برخورد سلبی راه حل خوبی برای پیشگیری در این حوزه نیست و همچنین «اینترنت کودک» که اتفاقا در ایران نیز در حد و حدود حرف بافی ماند! می تواند نگرانی های خانواده ها در مورد آسیب های فضای مجازی به کودکان و نوجوانان کمتر و کمتر کند.
