در همه سال‌های پس از انقلاب اسلامی با زعامت حکیمانه امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب اعتماد به آمریکا به منزله یکی از خطوط قرمز کشور تعیین شد که از دو منظر صحت و درستی آن را می‌توان اثبات کرد؛
اول، مشاهده و نظاره سرنوشت کشورها و دولت‌هایی که به ایالات متحده دل بستند و اعتماد کردند، خواه دولت‌های پیشین در ایران و خواه دولت‌های دیگر در غرب آسیا، از دولت مصدق که در ماجرای ملی شدن صنعت نفت آن خیانت را از آمریکایی‌ها دید و حتی دست‌نشانده‌های پهلوی که آمریکایی‌ها حاضر نشدند اجازه اقامت در آمریکا را به آنها پس از سرنگونی بدهند!تا سرنوشت دولت‌هایی که در منطقه ما و حتی فراتر از منطقه غرب آسیا به آمریکا اعتماد کردند.
حسنی مبارک امروز کجاست؟ معمر قذافی که به آمریکا اعتماد کرد و توان دفاعی خود را از بین برد، کجاست؟ و... .
دومین سنگ محک نیز مقاطع و بزنگاه‌هایی است که برخی دولت‌های پس از انقلاب به مذاکره و همکاری با آمریکا تمایل پیدا کردند و رهبر معظم انقلاب نیز برای افزون شدن تجربه ملی ایرانیان با محدودیت‌ها و خط قرمزهای مشخصی اجازه این امر را دادند! که تنها یک مورد آن برجام است.
پس از سال‌ها مذاکره و رفت‌وآمد، پس از ماه‌ها معطل نگه داشتن ایران و گرفتن امتیازات متعدد از جمهوری اسلامی و با وجود پایبندی کامل ایران به توافق جامع اقدام مشترک، امروز آمریکایی‌ها نه تنها تعهدات خود را اجرایی نکردند؛ بلکه از برجام خارج شدند و تحریم‌های ظالمانه خود را تشدید کردند!
بار دیگر صحت و اهمیت این دستاورد نظری انقلاب اسلامی برای ما روشن شود.
