اقتصادشناس ها و اقتصادسنج ها ( پلوتولوژیست ها) که از انان به عنوان ثروت شناسنان نام می برند ، برایند بهینه و صادقانه همه تئوری های توسعه اقتصادی را "رونق تولید" با توجه به میزبان تئوری های اقتصاد و تایید الگوهای بومی و ملی می دانند.
تولید در خلاء اتفاق نمی افتد و زیربنای همه بخش های اقتصادی مانند تحقیق و پژوهش و اقتصاد خدماتی و بازرگانی را بحث تولید تشکیل می دهد و فعالیت دیگر بخش ها بدون رونق تولید و تولید ثروت ؛ فقط موجب هزینه صرف و افزایش نرخ تورم خواهد شد و تشدید فقر مطلق و نسبی هم از پیامدهای حتمی ان خواهد بود.
به همین خاطر هر تلاش انسانی اعم از فردی و جمعی و محلی تا ملی و بین المللی باید "پیوست تولید" و "کمک به رونق تولید" داشته باشد.
این پیوست متناسب با مزیت ها ، استعدادها و فرصت ها در کنار تهدیدهای درونی و بیرونی ، تهیه می شود و توسعه را درونزا و مبتنی بر ماهیت اقتصادی سرزمین و برای همه نقاط کشور و همه ارکان جامعه تعیین می نماید.
در ایران هم الگوی رونق تولید ما همان توسعه اسلامی است و کشورمان به برنامه اسلامی - ایرانی نیاز دارد.
انقلاب اسلامی ایران هم آمده است که بماند و تمدن نوین اسلامی را بنیانگذاری کند.
این انقلاب با انفجار نوری همراه بوده است که با اوج کارایی و کارامدی می تواند در سایه نظام سازی های اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی در اینده نزدیک ارکان تمدن اسلامی - ایرانی را مستحکم کند و خواهد کرد.
در جنگ اقتصادی هم که اخرین حربه دشمنان است فقط با رمز رونق تولید می توانیم به پیروزی ها استمرار بخشیم و به خوبی هم در بیانیه گام دوم انقلاب تبیین شده است.
شکل گیری نظام جمهوری اسلامی ایران مقدمه ای برای استقرار تمدن اسلامی است که در ان دیانت ما عین حیات اجتماعی و فردی و اقتصاد ما عین سیاست و سیاست ما عین دیانت ماست و نقشه راه ما نیز عقلانیت و خرد مذهبی و دینی خواهد بود.
بنابراین رونق تولید هم تکلیف شرعی و اسلامی و هم یک تعهد ایرانی است و
دولت ها باید با عبور از از الگوی تنفس مصنوعی مدل های اقتصادی غربی و شرقی بتوانند با عبور از سد تحریم های غربی ها و شرقی ها و با اجرای طرح های هوشمند و هدفمند، رونق و شکوفایی تولید را به ارمغان آورند.
اقتصاد ایران در سال های اخیر که با بحران های مالی و اقتصادی گسترده و پایدار غربی ها و شرقی ها همزمان بوده ، هرگز گرفتار رکود اقتصادی هم نشده است.
نظام برنامه ریزی در ایران که عمدتا بر اساس عقلانیت تکوینی و مدل های وارداتی بوده است باید وارد عقلانیت تشریعی و دگرگون ساز در سیاستگذاری ها و برنامه ریزی ها شود در ان صورت رونق تولید نه یک انتخاب بلکه یک اجبار برای استمرار سرافرازی ها و هموارسازی مسیر تحقق تمدن ایرانی اسلامی است.
وجود یک نظام طرح‌ریزی و برنامه‌ریزی که مورد اجماع و وفاق تصمیم‌گیران راهبردی باشد امری ضروری است که باید قبل از ورود به تدوین برنامه‌های توسعه، در دسترس باشد.
در بسیاری از کشورها و از جمله ایران طی سال‌های اخیر تحولا‌تی در نظام برنامه‌ریزی توسعه به‌وجود آمده است؛ مهم‌ترین این تحولا‌ت را می‌توان گرایش به بهره‌مندی از برنامه‌ریزی استراتژیک دانست که از مشخصه‌های آن در کشور ما، تدوین سند چشم‌انداز و همگرایی دولت ها با رهمنودهای اقتصادی مقام معظم رهبری و در نهایت بیانیه گام دوم انقلاب است.
باید اقتصاد ایران با ویژگی های متمایز از روندهای گذشته و با رویکرد تقویت مبانی قوت و تضعیف مبانی نارسایی ها تلاش کند الگوی مردم سالاری را در اقتصاد ایران تبیین و نهادینه کند که می توان ان را تقویت اسلامی "ایران محوری" در طرح های توسعه و رشد اقتصادی و رونق تولید ثروت نامگذاری کرد و رونق تولید باید به گفتمان ملی تبدیل شود.
باید فقه توسعه اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی و فرهنگی در برنامه ریزی ها نقش پر رنگ تری داشته باشد.
رونق تولید با تکیه بر الگوهای توسعه اسلامی_ ایرانی نیاز امروز جامعه ما و تنها راه حرکت به سمت قله‌های کمال و پیشرفت حقیقی است.
الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت؛ مدلی متفاوت از روندهای گذشته محسوب می شود و بیشترین واگرایی و فاصله را با روش های اجرایی لیبرالیسم محور دارد.
دنیا هم به اندیشه اقتصادی فراتر از مکاتب سرمایه داری یا سوسیالیسم نیازمند است و باید نوسازی در تغییر نقش ها ، اتفاق بیفتد.
باید سه محدوده ممنوعه " تولید ثروت، قدرت و تصیم سازی" به نفع مردم
شکسته شود و در سال رونق تولید باید به جایگاه فرد ، هویت جامعه و نقش دولت اصالت داده شود.
رونق تولید اگر تحقق یابد اقتصاد ایران ظرفیت پاسخگویی به نیاز ده برابر جمعیت ایران را هم دارد و هزاران مزیت دیگر
