به گزارش خبرگزاری بسیج، حجت‌الاسلام محمدحسین مختاری رئیس دانشگاه مذاهب اسلامی به مناسبت ولادت با سعادت حضرت امام حسن مجتبی (ع) یادداشتی را به رشته تحریر درآورده است که در ادامه می‌آید:
وحدت امت اسلامی شاخصه اصلی تفکر سیاسی امام مجتبی (ع) بود
نیمه ماه مبارک رمضان، تلاقی رحمت و کرامت است. لحظه‌ای است که ماه در کاملترین صورت خویش جلوهگری نمود و ماه تمام حَسَن از سرادقات عرش به زمین هدیه داده شده است. در این شب میوه زندگی علی و فاطمه (علیهما السلام)، پا به جهان خاکی گذاشت و خاک تا افلاک را غرق نور و شادی نمود. امشب خانه گِلی فاطمه زهراء (س) مملو از فرشتگان و کرّوبیانی بود که آمده بوند تا از میوه قلب رسول الله (صل) توشه‌ای بگیرند. از طرفی، تولد امام حسن (ع) در این شب مژده‌ای به روزه داران بود تا جانهای آکنده از حُسن خداوندی را با عشق حَسَن گره بزنند و روزه خود را بر سر سفره کریم اهل بیت (ع) افطار نمایند.
اکنون با توجه به اهمیت این شب برای محبّین اهل بیت (ع) نگاهی گذار به زندگی آن حضرت می‌اندازیم:
قداست حضرت در نظر اصحاب
صحابه رسول خدا (ص) قداست خاصی برای امام حسن مجتبی (ع) قائل بودند. چنان که خلیفه دوم جناب عمر بن خطاب با اشاره به وجود مبارک آن حضرت، در واقعه‌ای به اطرافیانش دستور داد: «حسن بن على و عبد الله بن عباس را نیز همراه خود ببرید. زیرا آنان از نزدیکان رسول خدا (ص) مىباشند. امید آن دارم که به واسطه حضور آنان برکت به شما رو کند».
این حکایت نشان می‌دهد، علیرغم سن کم آن حضرت نسبت به ابن عباس، اصحاب به نظرات آن حضرت اهتمام ویژه‌ای داشتند و برای حل اختلافات به آن حضرت رجوع می‌کردند.
فدا کردن جان برای وحدت مسلمان
وحدت امت اسلامی شاخصه اصلی تفکر سیاسی امام مجتبی (ع) بود تا جایی که آن حضرت در این راه بارها جان مبارکش را به خطر انداخت و مجروح شد. چونان که ابن قتیبه دینوری در شرح اتفاقات قتل جناب عثمان در این باره می‌نویسد: «در این موقع تیرى به حسن بن على اصابت کرد و از وى خون جارى گردید» و همو در جای دیگر تصریح می‌کند: امیرالمؤمنین (ع) به حسنین (علیهما السلام) فرمود: «شما را به یاری او فرستادم تا او را یارى دهید».
هر چند برخی در این مطلب تردید نموده‌اند اما همانگونه که از نهج البلاغه به دست می‌آید امیرالمؤمنین راضی به ایجاد دو دستگی در میان امت نبودند و تمام تلاش خود را برای حفظ وحدت بکار بستند و از اینرو، فرزندش امام حسن (ع) را برای دفاع فرستادند. زیرا می‌دانستند که هر گونه اختلاف در امت اسلام ممکن است ضربه جبران‌ناپذیرى بر پیکر اسلام وارد آورد و منفعت‌طلبان و هواپرستان را وادار به ایجاد بحران در جهان اسلام نماید. در هر حال، این واقعه حاکی از عمق تلاش راهبردی امام حسن (ع) برای حفظ اتحاد اسلامی و جلوگیری از فتنه‌انگیزی میان برادران مسلمان بوده است که باید چراغ راه یکایک رهبران و بزرگان جهان اسلام باشد.
عشق‌ورزی به مردم و نیازمندان
محبت و عشق ورزی به مردم شاخصه اصلی زندگی اجتماعی امام مجتبی (ع) بود و به همین خاطر به ایشان کریم اهل بیت (ع) می‌گویند. زیرا درب منزل آن حضرت به روی همه نیازمندان و بی‌پناهان و مسافران باز بود و از طرفی، در حل مشکلات مردم از هیچ اقدامی فرو گذار نبودند. چنان که حتی اعتکاف را برای پیگیری گرفتاری یک نفر ترک کردند و از مسجد خارج شدند و فرمودند: «تلاش برای حل مشکلات مردم ۹ هزار سال پاداش دارد؛ مَنْ سَعی فی حاجَةِ اَخیهِ الْمُسْلِمِ فَکَانَّما عَبَدَ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ تِسْعَةَ آلافٍ سَنَةٍ».
حقیقت آن است که خیراندیشان هیچ گاه فراموش نخواهند شد. چونان که حافظه تاریخ نتوانست نان و خرمای شبانه امیرالمؤمنین (ع) برای یتیمان کوفه و سفره‌های کریمانه امام مجتبی (ع) را فراموش کند، بلکه شعاع نور آن، همگان را به تعظیم وا داشت.
تواضع و سادگی
تواضع و فروتنی امام مجتبی (ع) زبانزد عام و خاص است. به طوریکه همه فرق اسلامی به فروتنی آن حضرت اذعان دارند. چنان که ابن ابی الحدید معتزلی درباره آن حضرت می‌نویسد: روزی حسن بن علی (ع) از کنار کودکان عبور کرد و دید مشغول بازی هستند و تکه‌ای دارند که از آن تناول می‌کنند. کودکان تا امام را دیدند از ایشان دعوت کردند تا کنار آن‌ها بنشیند. حضرت بی‌درنگ روی زمین نشست و با آن‌ها مشغول خوردن نان شد. سپس آن‌ها را به منزل خود دعوت کرد و به آن‌ها غذا و لباس داد.
این حکایت نشان می‌دهد امام تا چه حد نسبت به مردم مهریان و دلسوز بوده‌اند و علیرغم مشکلات سیاسی و اجتماعی آن زمان حتی از کودکان کوچه‌ها غافل نبود و با بهره‌گیری از روش «تبلیغ چهره به چهره» از مردم دلجویی می‌نمودند و پایه‌های اعتقادی آنان را تقویت می‌کردند.
از این رو، خدا را به خاطر نعمت وجود اهل بیت (ع) سپاسگزاریم و از خداوند متعال مسألت می‌کنیم تا ما را در این ماه، وارد دریای رحمت خود نماید و همه را از سفره علم و جود کریم اهل بیت (ع) بهره‌مند سازد و به ما توفیق دهد تا رهرو راستین خاندان رسالت و صحابه جلیل القدر رسول خدا (ص) باشیم.
