شهیدان مظهر حیات جاودانه‌اند چرا که در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل جنگیدند و در راه دفاع از ارزش‌های دینی و اسلامی از خون خود گذشتند.
به گزارش خبرگزاری بسیج از کردستان، در تاریخ هر جامعه‌ای موقعیت و لحظاتی وجود دارد که با حیات یک ملت به طور دقیق در ارتباط است، چنانچه در آن لحظه‌های حیاتی یک جامعه به موقع، آگاهانه، مومنانه، شجاعانه و قاطعانه عمل نکند، حیات خویش را برای همیشه از دست می‌دهد.
ملت و جوامعی بودند که در این زمینه سست عمل کردند و در مقابل دشمنان ایستادگی نکردند و برای همیشه از جغرافیای زمین محو شدند و عزت خود را از دست دادند، و کشور‌هایی همچون ایران اسلامی نیر در برابر ظلم و زور و تزویر ایستادند شهید دادند و حرمت و کرامت خود را حفظ و اقتدار و عزت را برای سرزمین خود به ارمغان آوردند.
استان کردستان نیز با تقدیم ۵۴۰۰ شهید والامقام در راستای دفاع از ارزش‌های دینی و اسلامی تلاش کرد و امروز نیز یاد و خاطر این بزرگمردان فداکار و از جانگذشته هنوز بر زبان‌ها جاری است.
«شهید محمد گوشبر» یکم مهرماه ۱۳۴۴ در شهرستان قروه دیده به جهان گشود، پدرش محمدمهدی و مادرش ریحان نام داشت. خواندن و نوشتن بلد نبود. فروشنده بود. سی و یکم خرداد ماه ۱۳۶۲ در محور سنندج ـ. کامیاران به اسارت گروه‌های ضدانقلاب درآمد. تیرباران شد و به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع شده است.
«شهید محمود زندی» در در سال ۱۳۳۳ در روستای هلیزآباد سنندج دیده به جهان گشود مادرش معصومه و پدرش کریم نام داشت که در همان بدو تولد پدرش دارفانی را وداع گفت.
در سال ۱۳۵۲ وارد ارتش شد و دوره‌های نظامی را با موفقیت به اتمام رساند و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در شهریور ۱۳۵۹ جزو نخستین کسانی بود که به مناطق عملیاتی جنوب اعزام و در درگیری‌های مکرر بار‌ها تا مرز شهادت رفت و در مقابل دشمنان این مرز و بوم ایستادگی کرد.
این شهید وارسته در هفدهم دیماه سال ۵۹ به مقام رفیع شهادت نائل آمد و پیکر غرقه به خونش در قبرستان قدیمی تایله سنندج در دل خاک ماوا گرفت.
کبری دانش‌پرور همسر شهید زندی از آخرین دیدار خود با همسرش اینگونه می‌گوید: بسیار شوخ طبع بود و به بنیانگذار انقلاب اسلامی علاقه زیادی داشت و آخرین بار که از جبهه به مرخصی آمده بود مدام از رشادت و جانفشانی همرزمان شهیدش سخن می‌گفت و شاید می‌خواست من هم آمادگی پذیرش و تحمل شهادتش را داشته باشم.
«شهید محمد عونی» در سال ۱۳۳۹ در شهر سنندج دیده به جهان گشود، پدرش سیف‌الله و مادرش محترم نام داشت. سال ۱۳۵۸ با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به استخدام ارتش درآمد و در لشکر ۷۷ پیاده خراسان سازماندهی شد.
با تحمیل جنگ رژیم بعث عراق به ایران داوطلبانه عازم جبهه شد و در هجدهم آبان ماه سال ۱۳۵۹ در منطقه عملیاتی آبادات در حین عملیات براثر اصابت گلوله به شهادت رسید.
پیکر این شهید به عنوان یکی از نخستین شهدای دفاع مقدس در گلزار شهدای بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
پدرش چگونگی شنیدن خبر شهادت این شهید وارسته را روایت می‌کند و می‌گوید: در یک روز بارانی نامه‌ای بدستم رسید، پسر دیگرم یدالله که او هم در بمباران ۲۸ دیماه سال ۶۵ سنندج به شهادت رسید در مدرسه درس می‌خواند نامه را بردم تا یدالله برایم بخواند او نامه را باز کرد و سکوت کرد و نامه را به معلمش داد معلم نیز نگاهی به نامه انداخت و به فکر فرو رفت با اصرار خواستم متن نامه را بخواند که با لحنی حزین گفت: محمد شهید شده و همراه همرزمانش در بهشت زهرای تهران دفن شده است.
«شهید بختیار یزدانی» هفدهم مهرماه سال ۱۳۴۷ در روستای بویین علیا از توابع شهرستان بانه دیده به جهان گشود. پدرش مجید کشاورز بود و مادرش رابعه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند و بسیجی بود.
بیست و هفتم مهرماه سال ۱۳۶۳ در روستای عباس‌آباد بانه هنگام درگیری با گروه‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به شکم و سینه شهید شد. پیکرش را در قبرستان سلیمانبگ شهر بانه به خاک سپردند.
«شهید اسماعیل نگهدار پنیرانی» نوزدهم مردادماه ۱۳۳۴ در شهر سنندج دیده به جهان گشور، پدرش میرزا و مادرش نظیفه نام داشت. در سال ۱۳۵۶ به استخدام ارتش درآمد که شروع به کارش در ارتش با پیروزی انقلاب اسلامی مصادف شد. در بهار ۱۳۶۱ در منطقه عملیاتی دارخوین خدمت می‌کرد و در هشتم خرداد ماه همین سال به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
ملت و جوامعی بودند که در این زمینه سست عمل کردند و در مقابل دشمنان ایستادگی نکردند و برای همیشه از جغرافیای زمین محو شدند و عزت خود را از دست دادند، و کشور‌هایی همچون ایران اسلامی نیر در برابر ظلم و زور و تزویر ایستادند شهید دادند و حرمت و کرامت خود را حفظ و اقتدار و عزت را برای سرزمین خود به ارمغان آوردند.
استان کردستان نیز با تقدیم ۵۴۰۰ شهید والامقام در راستای دفاع از ارزش‌های دینی و اسلامی تلاش کرد و امروز نیز یاد و خاطر این بزرگمردان فداکار و از جانگذشته هنوز بر زبان‌ها جاری است.
«شهید محمد گوشبر» یکم مهرماه ۱۳۴۴ در شهرستان قروه دیده به جهان گشود، پدرش محمدمهدی و مادرش ریحان نام داشت. خواندن و نوشتن بلد نبود. فروشنده بود. سی و یکم خرداد ماه ۱۳۶۲ در محور سنندج ـ. کامیاران به اسارت گروه‌های ضدانقلاب درآمد. تیرباران شد و به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع شده است.
«شهید محمود زندی» در در سال ۱۳۳۳ در روستای هلیزآباد سنندج دیده به جهان گشود مادرش معصومه و پدرش کریم نام داشت که در همان بدو تولد پدرش دارفانی را وداع گفت.
در سال ۱۳۵۲ وارد ارتش شد و دوره‌های نظامی را با موفقیت به اتمام رساند و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در شهریور ۱۳۵۹ جزو نخستین کسانی بود که به مناطق عملیاتی جنوب اعزام و در درگیری‌های مکرر بار‌ها تا مرز شهادت رفت و در مقابل دشمنان این مرز و بوم ایستادگی کرد.
این شهید وارسته در هفدهم دیماه سال ۵۹ به مقام رفیع شهادت نائل آمد و پیکر غرقه به خونش در قبرستان قدیمی تایله سنندج در دل خاک ماوا گرفت.
کبری دانش‌پرور همسر شهید زندی از آخرین دیدار خود با همسرش اینگونه می‌گوید: بسیار شوخ طبع بود و به بنیانگذار انقلاب اسلامی علاقه زیادی داشت و آخرین بار که از جبهه به مرخصی آمده بود مدام از رشادت و جانفشانی همرزمان شهیدش سخن می‌گفت و شاید می‌خواست من هم آمادگی پذیرش و تحمل شهادتش را داشته باشم.
«شهید محمد عونی» در سال ۱۳۳۹ در شهر سنندج دیده به جهان گشود، پدرش سیف‌الله و مادرش محترم نام داشت. سال ۱۳۵۸ با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به استخدام ارتش درآمد و در لشکر ۷۷ پیاده خراسان سازماندهی شد.
با تحمیل جنگ رژیم بعث عراق به ایران داوطلبانه عازم جبهه شد و در هجدهم آبان ماه سال ۱۳۵۹ در منطقه عملیاتی آبادات در حین عملیات براثر اصابت گلوله به شهادت رسید.
پیکر این شهید به عنوان یکی از نخستین شهدای دفاع مقدس در گلزار شهدای بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
پدرش چگونگی شنیدن خبر شهادت این شهید وارسته را روایت می‌کند و می‌گوید: در یک روز بارانی نامه‌ای بدستم رسید، پسر دیگرم یدالله که او هم در بمباران ۲۸ دیماه سال ۶۵ سنندج به شهادت رسید در مدرسه درس می‌خواند نامه را بردم تا یدالله برایم بخواند او نامه را باز کرد و سکوت کرد و نامه را به معلمش داد معلم نیز نگاهی به نامه انداخت و به فکر فرو رفت با اصرار خواستم متن نامه را بخواند که با لحنی حزین گفت: محمد شهید شده و همراه همرزمانش در بهشت زهرای تهران دفن شده است.
«شهید بختیار یزدانی» هفدهم مهرماه سال ۱۳۴۷ در روستای بویین علیا از توابع شهرستان بانه دیده به جهان گشود. پدرش مجید کشاورز بود و مادرش رابعه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند و بسیجی بود.
بیست و هفتم مهرماه سال ۱۳۶۳ در روستای عباس‌آباد بانه هنگام درگیری با گروه‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به شکم و سینه شهید شد. پیکرش را در قبرستان سلیمانبگ شهر بانه به خاک سپردند.
«شهید اسماعیل نگهدار پنیرانی» نوزدهم مردادماه ۱۳۳۴ در شهر سنندج دیده به جهان گشور، پدرش میرزا و مادرش نظیفه نام داشت. در سال ۱۳۵۶ به استخدام ارتش درآمد که شروع به کارش در ارتش با پیروزی انقلاب اسلامی مصادف شد. در بهار ۱۳۶۱ در منطقه عملیاتی دارخوین خدمت می‌کرد و در هشتم خرداد ماه همین سال به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
در خاطرات مادر این شهید والامقام آمده است: پسرم به نگهداری پرندگان علاقمند بود آخرین باری که به مرخصی آمده بود تعدادی از پرنده‌ها را رها کرد و وقتی علت را پرسیدم جواب داد «من که نیستم، کسی نیست به پرنده‌ها رسیدگی کند نمی‌خواهم تو هم به زحمت بیفتی، این بار اگر نیامدم خودت بقیه را رها کن و همین طور شد و بعد از مدتی ما را تنها گذاشت.»
بی‌شک شهدا از جنس جاودانگی، عزت، افتخار، کرامت، شرافت، بزرگی، استقلال و آزادی هستند و همه عناصری که موجودیت و هویت یک جامعه را تعریف می‌کند در شخصیت شهیدان تجلی می‌یابد.
انتهای پیام/7727
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
