به گزارش خبرگزاری بسیج، قدیم تر که بچه بودم با یکی از بچه های محله مان دعوامون شد! و با هم قهر کردیم؛ دو روز بعد جشن تولدش بود و همه بچه های محله در منزلشان دعوت بودند؛ در حالی که هنوز در اوج دشمنی و دعوا بودیم و بین ما شکرآب بود و با آن رفیقم کدورت داشتم و او هم هر جا می نشست بر علیه من حرف می زد و بچه های محله را تحریک می کرد تا من ارتباطشون را کمتر کنند، بدون اینکه کسی از من دعوت کند به منزلشان برای جشن تولدش رفتم !
همه بچه ها خندیدن! یکی از رفقا در گوشی به من گفت: این کار یعنی منت کشی و تحقیر خودت! منم بدون اینکه از رو برم به او گفتم: من چون نمی خوام توی محله مشکلی پیش بیاد هر جا بشه می رم و با هرکسی دوست می شوم حتی اگر دشمنم باشه! البته توی دلم حرف بچه ها را تایید می کردم و خودم می دانستم من اهل در افتادن با آن رفیقم نیستم!
دیروز که توی خبرها خواندم که جناب ظریف بدون هماهنگی و بدون برنامه به جمع " اجلاس_جی_7" رفته است و بعد امروز جناب رئیس جمهور سر بسته از این اقدام وزیرش حمایت کرد و گفت: «اگر بدانم ملاقاتی با یک‌شخصی، منافع ملی کشور ما را تامین و به آبادی ایران کمک می‌کند، دریغ نمی‌کنم.باید بنشینیم و بگوییم ما می‌ایستیم؟ برای چه؟ می‌ایستیم تا به اهداف و منافعمان برسیم وگرنه ایستادن باعث پا و کمردرد می‌شود»
همه بچه ها حرکت آنروزم را با آنهمه شاخ و شانه ای که برای رفیقم کشیدم ، آن را تحقیر و ترس من تفسیر کردند ؛ تا حرکت منفعت طلبان برای عموم محله!
حالا به خودم افتخار می کنم که از کودکی دیپلماسی را فرا گرفته بودم و کسی این را نمی دانست که "من!" اهل حرکات مقتدرانه و ایستادگی در برابر حریف قلدرم نبودم! این هم یک نوع دیپلماسی بود برای خودش!
رتباط این دو موضوع به همدیگر به عهده خواننده است! فقط گفتم خاطره خودم را با خواننده محترم در میان گذاشته باشم!
