سردار امیرعلی حاجی‌زاده، اظهار داشت: مقام معظم رهبری در بازدیدی که سال ۸۲ از نیروی هوایی سابق سپاه داشتند، تدبیری فرمودند مبنی بر اینکه باید در حوزه پدافندی نیز سپاه ورود و به ارتش در این حوزه کمک کند؛ به همین جهت برای تهیه رادار از خارج تحقیقاتی انجام دادیم تا اینکه در سال ۸۴ با هیأتی برای خرید رادار به یکی از کشور‌های دوست که تولیدکننده رادار بود، رفتیم.
بعد از مذاکره در کشور مورد اشاره، قرارداد خرید هفت دستگاه رادار را بستیم؛ البته این قرارداد به دلیل تحریم‌ها هیچ وقت اجرایی نشد. آن زمان با وجود داشتن قرارداد و پرداخت مبلغی به عنوان پیش‌پرداخت، از ارسال مستقیم رادار‌های خریداری شده امتناع کردند؛ به همین خاطر از ما خواستند برای دریافت رادارها، کشور ثالثی را معرفی کنیم تا این تجهیزات را از آنجا به صورت قاچاق، وارد کشور کنیم که این را هم قبول کردیم و کشور ثالثی معرفی شد.
ولی مجدداً اعلام کردند که کشور ثالثی که معرفی شده، مورد قبول نیست و کشور دیگری معرفی شود که باز هم قبول کردیم و کشور دیگری معرفی شد با این توضیح که برای معرفی کشوری ثالث، ابتدا باید موافقت مسئولان کشور مورد نظر را جلب می‌کردیم و مبلغی هم به همین منظور پرداخت می‌شد.
اما باز هم قبول نکردند و خواستار دریافت پیش‌پرداخت بیشتری شدند که این بار هم درخواستشان را قبول کردیم، و لی با وجود همه این موافقت‌ها، رادار‌های درخواستی هیچ‌گاه به دست ما نرسید.
آن زمان کشور فاقد هرگونه زیرساخت لازم در بخش رادار بود؛ یعنی تخصص طراحی رادار، آنتن رادار و حتی اتاق آنتن را نداشتیم و موجودی سپاه هم یک رادار «P۱۲» مربوط به سامانه «سام ۲» در سال ۶۴ بود که از لیبی گرفته بودیم و این هم نه‌تنها قابل استفاده نبود، بلکه فاقد قطعه بود و از آن مهم‌تر اپراتور هم نداشت.
ایران اکنون از بین ۲۰ کشوری که در جهان سازنده رادار هستند در جایگاه دوازدهم قرار دارد و این موفقیت هم ظرف مدت ۱۳ سال حاصل شده است. خط مقدم دفاع از کشور پدافند هوایی بوده و در حوزه پدافند نیز کلیدی‌ترین بخش، رادار است؛ بنابراین رادار کلید حل معمای پدافند در نیروهای مسلح کشورمان محسوب می‌شود.
یکی از اهداف ما کشف هواپیما‌های پنهان‌‌کار است؛ لذا رادار‌هایی برای کشف این نوع هواپیما‌ها که دارای سطح مقطع راداری خیلی پایینی هستند، ساخته شد به گونه‌ای که توانستیم پهپاد «هرمس» اسرائیلی را از میان هزاران هواپیمای عبوری فضای کشورمان شناسایی، ره‌گیری و منهدم کنیم.
اگر شناسایی و انهدام این پهپاد تصادفی بود، امروز باید فقط یک «اسکن ایگل»، «آر کیو ۷۰» یا «شادو» می‌داشتیم در حالی که امروز ایران بزرگترین کلکسیون هواپیما‌های بدون سرنشین آمریکایی را در اختیار دارد و این کلکسیون را هیچ کشوری ندارد.
حضور آمریکایی‌ها در منطقه هرچند ضرر‌هایی دارد، اما این حضور آن‌ها باعث می‌شود تا ما سیستم‌های پدافندی و راداری خود را آزمایش کنیم و این هم هزینه‌ای است که آمریکایی‌ها برای حضور خود در منطقه می‌پردازند.
