مسیر پیاده روی نجف به کربلا روز به روز پررنگ‌تر می‌شود، پررنگ‌تر از عاشقانی که تمام سال را به عشق این روز سپری کردند تا با حُب حسین (ع) گرد هم آیند و به دنیا نشان دهند که عشق حسینی تنها عشقی است که هزاران دلدار دارد.
به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری بسیج گیلان از کربلا، مسیر پیاده روی نجف به کربلا روز به روز پررنگ‌تر می‌شود، پررنگ‌تر از عاشقانی که تمام سال را به عشق این روز سپری کردند تا با حُب حسین (ع) گرد هم آیند و به دنیا نشان دهند که عشق حسینی تنها عشقی است که هزاران دلدار دارد و می‌شود هزاران هزار برایش عاشقی کرد و از این عشق بیمار شد.
این مسیر پاک و زلال که گردوغبارش سرمه چشم زائران و لمسش حسرتی بر دل کربلا نرفته‌ها است، به چندمتر مکعب عشق ختم می‌شود که دیدن انتهای شش گوشه‌اش به هرچشمی لیاقت نمی‌دهد، آن‌ها که جامانده‌اند می‌دانند حسرت این حرف‌ها تا کجای دل آدمی می‌رود و آن‌ها که در این مسیر به یادِ عزای کرب و بلا گام برمی‌دارند، اما شوقی شگرف دارند از دیدار سید و سالار شهیدان.
اما کربلایی‌ها که یادشان نمی‌رود جامانده‌ها را ... همان‌هایی که به هر مسافری می‌رسیدند برای گرفتن حلالیت قول التماس دعا می‌گرفتند از زائر خوش سعادت کربلا و غبطه می‌خوردند به نداشتن توفیقِ این دیدار آسمانی.
اما زائری که به عشق اباعبدالله از زمین و زمان کسب حلالیت می‌گیرد تا زیارتش به عرش برسد و مقبول واقع شود که از یاد نمی‌برد اشک‌های جاماندگان را، همان‌ها که آهِ حسرت ریختند از راهی نشدن به مسیرِ عشق؛ زوار حسینی هر قدم به یاد جابربن عبدالله انصاری و شمردن عمود‌های مسیر تا رسیدن به غایتِ عشق نام می‌برند آن‌ها که از یادشان می‌گذرد را: نخستین قدم را به یاد بچه‌های محل، قدم دوم را به یاد بچه‌های مسجد، قدم سوم را به یاد بچه‌های کلاس، قدم چهارم را به یاد بچه‌های هیئت و تمام مسیر را به یاد والدینی برمی‌دارم که حب حسین (ع) را از کودکی در قلب و روحم آمیختند و آموختند بیعت با حسین ابن علی (ع) را.
اما امسال هر زائر گیلانی به نیابت از شهدای استان گام‌هایش را برمی‌دارد تا شهیدش را با خود روانه بین الحرمین الشریفین کند تا شهید را به شهید و خودش را به آفاق برساند، به یا شهید حامد، به یاد شهید سعید، به یاد حاج مهدی خوش سیرت، به یاد سردار شهید املاکی به یاد حاج وحید رزاقی به یاد بابک خوش تیپ و خوش چهره دهه هفتادیمان که عکس رُخ زیبایش خالی است در میان این همه شور حسینی و شعور مردم گیلانش در موکب‌های سراپا خدمت عاشقی در کربلای معلی و تمام این مسیرِ رؤیایی.
چهار روز مانده، تنها چهار روز، شمارش معکوس برای بزرگ‌ترین اجتماع دنیا در نقطه‌یِ دلدادگی شیعه و سنی، مسیحی و هندو و پاکستای، ایرانی و افغانی، آمریکایی و اروپایی در نینوای دنیا آغاز شده و قلب همه این عشاق تپد تا ظهر اربعین شانه به شانه هم بدون توجه به رنگ پوست و نژاد و ملیت و آبا و اجداد در سوگ حسینی ناله بزنند و بر سر و سینه بکوبند که برای آزادگی دنیا قیام کرد.
این جمعیت میلیونی که با هر مشقتی شده داغ سوزان آفتاب عراق را تاب می‌آورند برای ابراز ارادت خود به خاندان عصمت، مشت محکمی نیز بر دهان آنانی هستند که می‌خواهند عزت اسلام را به اندازه مثقالی پائین بیاورند، اما نمی‌توانند و دیدن این همه ازدحام و شلوغی که رسیدن زائرین را به عمود‌های انتهایی مشکل می‌کند پاسخی برتر از هر پاسخ است، سکوتی که نمایش قدم‌های زائران به رخ دنیا می‌کشد و این کنگره عظیمِ بین‌المللی را زیبا و خاطره‌انگیز و تماشایی می‌کند از هر توضیح و پاسخی برای اقتدار اسلام و مذهب شیعه حسینی (ع) برتر والاتر است.
این که می‌گویند: حب الحسین یجمعنا؛ همین گام‌های محکمی است که سفید و سیاه، زرد و سرخ و گندمگون را از اقسا نقاط جهان برای برپایی بزرگ‌ترین راهپیمایی دنیا، برای برلب داشتن لبخندی تمام نشدنی به روی هر زائری که در مسیر می‌بینیم و برای بی‌منت‌ترین محبت‌ها به آنان که نمی‌شناسیمشان و حب حسین (ع) آن‌ها را در مسیرمان نشانمان می‌دهد و توفیق خدمت به زائرین خسته‌ای که با پای برهنه مسیر عشق الهی و این سفر امام زمانی را طی می‌کنند نصیبمان می‌شود، پس نمی‌شود که تا رسیدن به عمود ۱۴۰۰ و دیدن باب القبله و یک قدمی زیارت فرزند مظلوم فاطمه زهرا (ع) جا ماندگان و شهدایی که بر گردنمان حق دارند را از یاد ببریم و دوباره می‌شماریم گام‌هایمان را به یاد آرزومندان کربلا و اربعین ... قدم پنجم ... قدم ششم ... قدم هفتم ...
انتهای پیام/
این مسیر پاک و زلال که گردوغبارش سرمه چشم زائران و لمسش حسرتی بر دل کربلا نرفته‌ها است، به چندمتر مکعب عشق ختم می‌شود که دیدن انتهای شش گوشه‌اش به هرچشمی لیاقت نمی‌دهد، آن‌ها که جامانده‌اند می‌دانند حسرت این حرف‌ها تا کجای دل آدمی می‌رود و آن‌ها که در این مسیر به یادِ عزای کرب و بلا گام برمی‌دارند، اما شوقی شگرف دارند از دیدار سید و سالار شهیدان.
اما کربلایی‌ها که یادشان نمی‌رود جامانده‌ها را ... همان‌هایی که به هر مسافری می‌رسیدند برای گرفتن حلالیت قول التماس دعا می‌گرفتند از زائر خوش سعادت کربلا و غبطه می‌خوردند به نداشتن توفیقِ این دیدار آسمانی.
اما زائری که به عشق اباعبدالله از زمین و زمان کسب حلالیت می‌گیرد تا زیارتش به عرش برسد و مقبول واقع شود که از یاد نمی‌برد اشک‌های جاماندگان را، همان‌ها که آهِ حسرت ریختند از راهی نشدن به مسیرِ عشق؛ زوار حسینی هر قدم به یاد جابربن عبدالله انصاری و شمردن عمود‌های مسیر تا رسیدن به غایتِ عشق نام می‌برند آن‌ها که از یادشان می‌گذرد را: نخستین قدم را به یاد بچه‌های محل، قدم دوم را به یاد بچه‌های مسجد، قدم سوم را به یاد بچه‌های کلاس، قدم چهارم را به یاد بچه‌های هیئت و تمام مسیر را به یاد والدینی برمی‌دارم که حب حسین (ع) را از کودکی در قلب و روحم آمیختند و آموختند بیعت با حسین ابن علی (ع) را.
اما امسال هر زائر گیلانی به نیابت از شهدای استان گام‌هایش را برمی‌دارد تا شهیدش را با خود روانه بین الحرمین الشریفین کند تا شهید را به شهید و خودش را به آفاق برساند، به یا شهید حامد، به یاد شهید سعید، به یاد حاج مهدی خوش سیرت، به یاد سردار شهید املاکی به یاد حاج وحید رزاقی به یاد بابک خوش تیپ و خوش چهره دهه هفتادیمان که عکس رُخ زیبایش خالی است در میان این همه شور حسینی و شعور مردم گیلانش در موکب‌های سراپا خدمت عاشقی در کربلای معلی و تمام این مسیرِ رؤیایی.
چهار روز مانده، تنها چهار روز، شمارش معکوس برای بزرگ‌ترین اجتماع دنیا در نقطه‌یِ دلدادگی شیعه و سنی، مسیحی و هندو و پاکستای، ایرانی و افغانی، آمریکایی و اروپایی در نینوای دنیا آغاز شده و قلب همه این عشاق تپد تا ظهر اربعین شانه به شانه هم بدون توجه به رنگ پوست و نژاد و ملیت و آبا و اجداد در سوگ حسینی ناله بزنند و بر سر و سینه بکوبند که برای آزادگی دنیا قیام کرد.
این جمعیت میلیونی که با هر مشقتی شده داغ سوزان آفتاب عراق را تاب می‌آورند برای ابراز ارادت خود به خاندان عصمت، مشت محکمی نیز بر دهان آنانی هستند که می‌خواهند عزت اسلام را به اندازه مثقالی پائین بیاورند، اما نمی‌توانند و دیدن این همه ازدحام و شلوغی که رسیدن زائرین را به عمود‌های انتهایی مشکل می‌کند پاسخی برتر از هر پاسخ است، سکوتی که نمایش قدم‌های زائران به رخ دنیا می‌کشد و این کنگره عظیمِ بین‌المللی را زیبا و خاطره‌انگیز و تماشایی می‌کند از هر توضیح و پاسخی برای اقتدار اسلام و مذهب شیعه حسینی (ع) برتر والاتر است.
این که می‌گویند: حب الحسین یجمعنا؛ همین گام‌های محکمی است که سفید و سیاه، زرد و سرخ و گندمگون را از اقسا نقاط جهان برای برپایی بزرگ‌ترین راهپیمایی دنیا، برای برلب داشتن لبخندی تمام نشدنی به روی هر زائری که در مسیر می‌بینیم و برای بی‌منت‌ترین محبت‌ها به آنان که نمی‌شناسیمشان و حب حسین (ع) آن‌ها را در مسیرمان نشانمان می‌دهد و توفیق خدمت به زائرین خسته‌ای که با پای برهنه مسیر عشق الهی و این سفر امام زمانی را طی می‌کنند نصیبمان می‌شود، پس نمی‌شود که تا رسیدن به عمود ۱۴۰۰ و دیدن باب القبله و یک قدمی زیارت فرزند مظلوم فاطمه زهرا (ع) جا ماندگان و شهدایی که بر گردنمان حق دارند را از یاد ببریم و دوباره می‌شماریم گام‌هایمان را به یاد آرزومندان کربلا و اربعین ... قدم پنجم ... قدم ششم ... قدم هفتم ...
انتهای پیام/
ارسال نظرات
غیرقابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۰
آخرین اخبار
