به گزارش خبرگزاری بسیج، دنیا حیدری در روزنامه جوان نوشت:
نزدیک شدن تعطیلات نیمفصل، بحث اردوهای خارجی را بار دیگر داغ کرده، بحثی که نقل محافل این روزهای مدیران فوتبالی است. مدیرانی که تا همین دیروز ناله بیپولی سر داده بودند و برای پرداخت مطالبات عقبافتاده، بدهی بازیکنان و مربیان قبلی کاسه گدایی به دست گرفته بودند، اما با نزدیک شدن به تعطیلات نیمفصل گویی تمام دغدغههای مالی خود را به دست فراموشی سپردهاند که باز هم تنها نام کشورهای خارجی در دفترهای روزانهشان به عنوان محل برپایی اردو دیده میشود.
نه اوضاع نابسامان اقتصادی تغییری در تفکرات آنها ایجاد کرده و نه بدهیهای انباشته شدهای که مدعی هستند اجازه نمیدهد کمر راست کنند. در هر شرایطی که باشند، بحث اردو که به میان بیاید، کمپهای خارجی اولویت اول و آخرشان است و خواسته سرمربی تیم نیز بهانه خوبی برای مشروعیت بخشیدن به کارشان است. اردوهایی کهای کاش بار فنی و تاکتیکی خاصی در پی داشت و تمامش ریختن پول بیتالمال به جیب دلالها و کمپهای بیکیفیت کشورها دور و نزدیک نبود!
مسئله داشتن یا نداشتن کمپهای مناسب داخلی نیست، بحث بیتوجهی آقایان به برداشت بیرویه از جیب مردم و عدم نظارتی است که آنها را در این مسیر آزاد میگذارد. مسئله حرفهای متناقض مدیرانی است که ادعا دارند در پرداخت مطالبات بازیکنان ماندهاند و صدای سرمربی و بازیکنانشان درآمده و حتی گاه کار را به اعتصاب نیز کشانده است، اما حرف از برپایی اردوهای پرخرج خارجی که به میان میآید گویی کوچکترین مشکل مالی ندارند که اینگونه بیمحابا برای رفتن به کمپهای دوبی، ابوظبی، ترکیه، قطر و... برنامه میریزند.
سؤال مهم این است که اگر پولی در دستوبالشان نیست برای ساکت کردن صدای اعتراض مربیان و بازیکنان یا پرداخت مطالبات بازیکنان و مربیانی که رفتند و پروندههای متعدد در فیفا از آنها بجا مانده، چطور هیچ فرصتی را برای برپایی اردوهای خارجی از دست نمیدهند و اولویتشان همواره اردو زدن در کمپهای بیدروپیکر ترکیه است یا رفتن به دوبی، ابوظبی، قطر و کمپهایی که بدون تردید اردو زدن در آنها هزینههای هنگفتی را به دنبال دارد. هزینههایی که البته حرفی از کمرشکن بودن آن به زبان نمیآید، شاید، چون رفتن به اردوهای خارجی برای آقایان هم فال است و هم تماشا!
نکته قابل تأمل در این رفتوآمدهای بیحاصل، چشم بسته ناظرانی است که قرار بود مانع از اعزامهای برونمرزی شوند، ناظرانی که به نظر میرسد چربش آنها فقط برای برخی رشتههای ملی است، نه تیمهای باشگاهی که سالهاست از جیب مردم ارتزاق میکنند و ترسی هم بابت ریختوپاشهای بیحسابوکتابی که قرض روی قرض میگذارد و نتیجه و سودی هم تاکنون در پی نداشته، ندارند.
پرسپولیس که مدیریت آن چه زمان عرب و چه انصاریفرد مدام از مشکلات مالی و ناتوانی در پرداخت مطالبات برانکو و شرمنده شدن برابر کالدرونی که هنوز پولش را نگرفته مینالد، درست در روزهایی که باید به دنبال پر کردن حساب باشگاه باشد برای پرداخت هزینههای جاری و قدیمی که کار دست تیم ندهد، به دنبال برپایی اردوهای پرخرج نیمفصل در کشورهای عربی حاشیه خلیج همیشه فارس است، بیآنکه کسی مدیرعامل آن را مورد بازخواست قرار دهد که اگر پول برای اردوی برونمرزی هست، چرا مطالبات کالدرون یا برانکو پرداخت نمیشود. البته این داستان مختص پرسپولیس نیست و فردا استقلال، سپاهان و دیگر تیمها نیز کمافیسابق به همان راهی میروند که امروز پرسپولیس میرود، بیآنکه آبی از آب تکان بخورد. همین بیکفایتیهای مدیریتی و عدم نظارت است که باعث میشود بدهی روی بدهی بیاید و با وجود این همه ولخرجی و حیفومیل بیتالمال، همواره پروندههای قطور شکایت مالی از باشگاههای ایرانی در فیفا انباشته شود.