در این نشست، رضا یکرنگیان مدیر انتشارات خجسته، فرزند میرحسین یکرنگیان و نویسنده کتاب‌هایی مانند تاریخ تهران، گلگون کفنان و سیری در تاریخ ارتش ایران، درباره تاثیر پدرش در علاقه‌مندی او به کتاب گفت: پدرم هر وقت می‌خواست قصه بگوید، برایم قصه‌های تاریخی تعریف می‌کرد. مرا به کوچه پس کوچه‌های تهران می‌برد و تاریخچه این کوچه‌ها را برایم می‌گفت. من از اول با کتاب آشنا شدم.
یکرنگیان ضمن اشاره به این موضوع که اسباب بازی من کتاب بود، ادامه داد: اول دبستان که بودم، ضمن اینکه درس‌های خودم را یاد می‌گرفتم، پدرم از من می‌خواست تا گلستان را بخوانم. به کلاس دوم که رسیدم، گلستان خوانی تمام شد و پدرم از من خواست تا پشت کتاب، تاریخی را که در آن کتاب را تمام کرده بودم، بنویسم.
وی که از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۴ در نیروی دریایی و در کار سررشته داری فعالیت می‌کرد، پس از این سال مدتی در بخش خصوصی مشغول به کار بود و در سال ۱۳۵۹ وارد انتشارات تیراژه شد، دراین باره نیز گفت: در سال ۱۳۵۹ نوه عمویم انتشارات تیراژه را خرید. من هم به این انتشارات رفتم و تا سال ۱۳۶۴ که در انتشارات تیراژه بودم، ۲۲ عنوان کتاب هم منتشر کردم.
انتشار ۱۳۰ عنوان کتاب در انتشارات خجسته
یکرنگیان در سال ۱۳۶۴ انتشارات خجسته را راه اندازی کرد، نخستین کتابی هم که در این انتشارات منتشر شد، «حسن صباح و جانشینان او» بود. وی همچنین به کتاب «سیری در تاریخ ارتش ایران» نیز که توسط پدرش منتشر شده بود، ضمایمی افزود و این کتاب را نیز در انتشارات خجسته منتشر کرد. یکرنگیان درباره اوضاع کتاب در سال ۱۳۶۴ گفت: اوضاع کتاب در سال ۱۳۶۴ خوب بود. در زمستان سال ۱۳۶۰ کتاب «موسولینی» را با تیراژ ۵ هزار نسخه چاپ کردم. این کتاب در خرداد ۱۳۶۱ هم در ۵ هزار نسخه تجدید چاپ شد.
مدیر انتشارات خجسته که سال‌هاست عضو اتحادیه ناشران و کتابفروشان است، درباره فعالیت در اتحادیه ناشران چنین بیان کرد: اعتقاد دارم که کار برای اینکه شکل بگیرد و پیشرفت کند، باید به صورت گروهی انجام شود. من از سال ۱۳۵۷ در اتحادیه ناشران هستم. در این اتحادیه، بخش آموزش را راه انداختیم. همچنین نشریه اتحادیه را هم منتشر می‌کردیم. مدتی هم عضو هیات مدیره اتحادیه بودم.
وی که هم اکنون عضو کمیسیون بازرسی اتحادیه ناشران است، درباره اقتصاد کتابفروشی گفت: هم کتابفروشی، هم نشر به سختی می‌گذرد. زندگی ما نشیب و اعتدال داشته، ما فراز نداشته‌ایم. الان تیراژ کتاب پایین آمده که گروه‌های مختلف باید کنار هم جمع شوند و دراین باره فکری بکنند.
یکرنگیان ضمن اشاره به اینکه در خانه‌ها کتاب‌های تاریخی نمی‌بینیم، درباره علت‌های کاهش مطالعه گفت: یکی از مسائل کم شدن میزان مطالعه، کتاب‌های درسی و کمک درسی است. انتشار این کتاب‌ها به نظرم درست نیست. دانشجویی که با کتاب‌های کمک درسی وارد دانشگاه می‌شود، با خرید پایان نامه هم لیسانس می‌گیرد.
مدیر انتشارات خجسته به این نکته اشاره کرد که تاکنون حدود ۱۳۰ عنوان کتاب در انتشارات خجسته منتشر شده که از این تعداد حدود ۱۲ کتاب هم به حوزه روزنامه نگاری اختصاص دارد. و دراین باره نیز یادآور شد: من به تولید انبوه معتقد نیستم. دلم می‌خواهد کاری که انجام می‌دهم، بدون نقص باشد. اغلب کتاب‌های انتشارات را هم خودم سفارش داده ام. در زمینه روزنامه نگاری از محضر دکتر معتمدنژاد بهره برده ام.
باید کتابفروشی‌ها را تقویت کرد
یکرنگیان معتقد است که رویکرد مردم به کتاب خوب شده و اعتماد مردم به کتاب هم افزایش یافته است، اما به برگزاری نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران به شکل فعلی اعتقادی ندارد و دراین باره نیز بیان کرد: نمایشگاه فعلی، بازار است. نمایشگاه جایی است که مخاطب باید با کتاب آشنا شود. اتفاقا از نمایشگاه بین المللی کتاب تهران استقبال می‌شود، اما آن‌هایی که از نمایشگاه استقبال می‌کنند، همان موجی هستند که از کنار غرفه‌ها عبور می‌کنند.
وی ضمن اشاره به این که باید کتابفروشی‌ها را تقویت کرد، گفت: من با نمایشگاه‌های استانی کتاب هم مخالفم. کتابفروشان شهرستان از این نمایشگاه‌ها لطمه می‌خورند. باید کتابفروشی‌ها را تقویت کرد، اما نمایشگاه، کتابفروشی‌ها را تقویت نمی‌کند.
مدیر انتشارات خجسته همچنین افزود: نمایشگاه باید مانند نمایشگاه کتاب فرانکفورت محل ارائه کتاب باشد. ممکن است نمایشگاه‌های کتاب فعلی به اقتصاد نشر کمک کند، اما کار هر ناشر یا کتابفروش تا ۳-۴ ماه راکد می‌شود.
وی درباره فضای مجازی نیز چنین نظر داد: الان فضای مجازی بی قانون و برای کتاب خطرناک است، مگر این که قانونی داشته باشد و بتوان آن را کنترل کرد. فضای مجازی به خاطر این که مخاطب در زمانی اندک، اطلاعاتی سطحی کسب می‌کند، در کنار تکنولوژی‌هایی مثل وایبر حکم همان حل المسائل را دارند و مفید نیستند.
یکرنگیان درباره نشر دولتی گفت: نباید نشر دولتی و غیر دولتی داشته باشیم. این موضوع به نشر آسیب می‌زند. ناشران دولتی در کار بخش خصوصی دخالت می‌کنند و امکانات فراوانی هم دارند. به نظرم نشر را باید به بخش خصوصی واگذار کنند.
این ناشر همچنین درباره حذف یارانه کاغذ نیز بیان کرد: یارانه کاغذ باید حذف می‌شد تا مشخص شود چه کسانی ناشر هستند، اما حذف یارانه کاغذ به این نتیجه منجر نشد. ضمن این که ما انتظار داشتیم به جای یارانه کاغذ از ناشر کتاب بخرند که این اتفاق هم نیفتاد.
وی در پایان سخنانش گفت: دوست دارم همکارانم به فکر حفظ آبروی کتاب باشند و به کتاب مثل یک کالا نگاه نکنند.
