به گزارش خبرگزاری بسیج به نقل از یزدبانو؛ منصوره قیاسی، خاطر نشان کرد: حجاب و عفاف دو مقوله جدا هستند که اگر با همدیگر جمع شود ارزشمند است و حجاب و عفاف به تنهایی کفایت نمیکند.
وی با توجه به شرع حجاب را به معنای پوشش بیان کرد و افزود: عفاف رفتارهایی هست که هم در زنها و هم در مردها دیده میشود.
این مسئول ادامه داد: در جامعه دیده میشود، کسانی هستند که حجاب کامل را دارند اما عفاف را رعایت نمیکنند؛ مثلا در محیطهای کاری که زن و مرد مختلط هستند دیده میشود زنها حجاب کامل را دارند ولی بحث عفاف را رعایت نمیکنند.
قیاسی که معتقد است در جمهوری اسلامی بر روی بحث حجاب خیلی خوب کار شده است؛ اگرچه در پیگیری عملی مسئولین بایستی بیش از این وارد کار شوند، اظهار کرد: از اول انقلاب تاکنون هیچ دولتی مانع بد حجابی نشده و در بحث عفاف خیلی ضعیف کار شده است.
وی گفت: بسیاری از مردم هستند که از حجاب تعریف مشخص دارند ولی مصداق های عفاف را نمیدانند و امیدوارم که بحث عفاف توسط کارشناسان برای مردم تبیین شود.
قیاسی با اشاره به اینکه حجاب و عفاف میراث ملی ایرانیان است، تصریح کرد: اگر پیشینه قبل از اسلام در ایران را بنگریم میبینیم که زرتشتیان از گذشته تاکنون با پوشش قابل قبولی دیده میشوند.
وی با تاکید بر درنظر گرفتن خط قرمزهای شرع توسط مسلمانان خاطر نشان کرد:چیزی که ما را امروز پایبند کرده و برای ما اهمیت زیادی دارد خط قرمزهای شرع است و ما به عنوان یک مسلمان باید حجاب و عفاف را به دید شرعی بنگریم.
حجاب فقط مقابل نامحرم؟
قیاسی با بیان اینکه حجاب و عفاف زمانی اهمیت پیدا می کند که زن و مرد درمقابل نامحرم قرار می گیرند، تصریح کرد: در زمینه پوشش دو بعد شرع مقدس واخلاق داریم؛ زن اگر در برابر محارم خود پوششی اندک داشته باشد، از نظر شرعی اشکال ندارد ولی از نظر اخلاقی دارای اشکال است.
وی افزود: در صورتی که فردی کل بدن جز عورت را در برابر محارم برهنه کند از نظر شرعی مشکلی ندارد اما زیبایی آنجاست که مقولههای شرع و اخلاق در کنار هم قرار گیرد و در اینصورت فرد متشخص و با وقار به نظر می رسد.
قیاسی در پاسخ به این سوال که «آیا مکانی در یزد وجود دارد که در حوزه عفاف و حجاب به خانودهها آموزش دهد؟» اظهار کرد: به طور مشخص اینگونه مکانی وجود ندارد ولی یکی از دستورالعملهای حوزههای علمیه فعالیت در این مقوله می باشد.
مدیر حوزه علمیه حضرت زینب(س) گفت: حرفی که بعضی افراد میزنند که «ما به حجاب نرسیده ایم»، باید به آنها گفت: دو حکم مشخص نوشته شده است یکی حلال و دیگری حرام؛ و وقتی شخصی اینرا بداند باید رعایت کند؛ این بهانه آوردن است.