نکند ما به فرانسه ظلم کرده‌ایم و خبر نداریم!

رئیس‌جمهور در گفت‌وگوی تلویزیونی، مذاکرات وین را موفق دانست و دو دستاورد اصلی برای آن ذکر کرد؛ «خروج پرونده ایران از فصل هفتم شورای امنیت و لغو تحریم‌های ظالمانه علیه ایران» اما بررسی‌های دقیق حقوقی و فنی نشان می‌دهد در عرصه عمل اتفاق دیگری افتاده است.

رجانیوز با درج این مطلب نوشت: این ادعا از اساس نادرست است زیرا ایران هیچگاه مانند عراق یا لیبی و ... ذیل «کلیت» فصل هفت نبوده بلکه تنها ذیل ماده 41 فصل هفت بوده که اتفاقا امروز هم بخشهایی از قطعنامه 2231 ایران را ذیل همین ماده از فصل هفت حفظ کرده است.

لذا نه در گذشته و نه الان هیچگاه ایران ذیل کلیت فصل هفت یا ماده 42 فصل هفت نبوده که منجر به حمله نظامی شود. تنها تفاوت گذشته با امروز اینجاست که قبلا ایران قرار داشتن ذیل ماده 41 فصل هفت و محدودیتهای اقتصادی را به رسمیت نمی‌شناخت ولی امروز در اثر مذاکرات دو سال قبل خودمان به دست خودمان به قرار گرفتن ذیل ماده 41 فصل هفت اقرار کرده و به آن رسمیت داده‌ایم.

توجه به این نکته نیز ضروری است که اگر قطعنامه‌های صادر شده علیه ایران از جمله قطعنامه 1929 ذیل «کلیت» فصل هفتم قرار می‌گرفت، بصورت اتوماتیک همه بندهای این فصل از جمله حتی بند 42 که مجوز استفاده از قوه قهریه علیه کشورها توسط سازمان ملل را صادر می‌کند نیز در مورد ایران قابل اجرا بود، چرا که فصل هفتم منشور شامل بندهای 39 تا 51 است اما قطعنامه‌های صادر شده علیه ایران در گذشته هیچکدام ذیل کلیت فصل هفتم منشور نبوده و تنها ذیل یک بند از این فصل یعنی بند 41 صادر شده است و جالب اینکه اکنون نیز همین رویه در قطعنامه جدید 2231 در پیش گرفته شده است.

درباره لغو تحریم‌های ظالمانه علیه ایران نیز متاسفانه آن طور که رئیس‌جمهور محترم اظهار داشته، متن نهایی مذاکرات در برجام واقعیت دیگری را منعکس می‌کند و آن اینکه در متن توافق وین خبری از لغو terminate یا حتی تعلیق suspend تحریم‌های کنگره نیست بلکه فقط از تعبیر cease به معنای «توقف موقت» تحریم‌های کنگره به کار رفته است. این در حالی است که رهبر انقلاب دراین‌باره در 2 تیر 1394 به عنوان یکی از خطوط قرمز اصلی مذاکرات، لغو تحریم‌های کنگره را مورد تاکید قرار داده و فرموده بودند: «تحریم‌های اقتصادی، مالی و بانکی چه مربوط به شورای امنیت، چه کنگره آمریکا و چه دولت آمریکا باید فورا هنگام امضای موافقتنامه لغو و بقیه تحریم‌ها هم در فواصل معقول برداشته شود.»

رجانیوز می‌افزاید: آقای روحانی در بخش دیگری از سخنانش نیز با اشاره غیرمستقیم به سفر پرحاشیه فابیوس به تهران و فرش قرمز دولت زیر پای وی، گفت: «خواهش من از مردم این است که فضای کشور را تبدیل به فضای امن کنند و زمانی که وزیر خارجه کشوری به کشورمان می‌آید نگوییم که این دولت چند سال پیش فلان کار خطا را انجام داده است؛ چرا که چنانچه پرونده‌های قدیمی را رو کنیم آنها نیز همین کار را انجام می‌دهند.»

این بخش از سخنان رئیس‌جمهور اشاره به انتقادات مطرح شده درباره نقش فابیوس در ورود به فرآورده‌های خونی آلوده از جمله ایدز و هپاتیت برای نخستین‌بار به ایران داشت اما جالب اینکه آقای روحانی خیلی سریع از این مسئله عبور کرد و پاسخ نداد چرا ایران باید به خاطر کشته شدن صدها نفر از مردمش به خاطر این فاجعه سکوت کند و آن را فراموش کند اما دولت آمریکا به حمید ابوطالبی معاون سیاسی دفتر رئیس‌جمهور که بیش از سی سال قبل به دانشجویان تسخیرکننده سفارت آمریکا در حد «ترجمه» کمک می‌کرده است، ویزای ورود به کشورش را نداد؟

همچنین بیان این جمله از سوی آقای روحانی مبنی بر اینکه «نگوییم که این دولت چند سال پیش فلان کار خطا را انجام داده است؛ چرا که چنانچه پرونده‌های قدیمی را رو کنیم آنها نیز همین کار را انجام می‌دهند.» نشان می‌دهد ظاهرا ایشان به عنوان رئیس‌جمهور کشور باور دارد که ایران ظلمی در حق کشورهای دیگر از جمله فرانسه انجام داده است! در حالی که تاریخ نشان می‌دهد دولت ایران هیچ‌گاه علیه ملت فرانسه کوچک‌ترین اقدامی را انجام نداده و این بخش از سخنان رئیس‌جمهور به لحاظ راهبردی یک اشتباه بزرگ است چرا که به نوعی اقرار علیه خود محسوب می‌شود.