خبرگزاری بسیج مازندران، به نقل از شلمچه نیوز، حسن اخوان برادر جاوید الاثر کاظم اخوان در یادداشتی که به صورت یک نامه نگاشته شده و «توافق بدون خبرنگار» عنوان دارد خطاب به وزیر امور خارجه کشورمان محمدجواد ظریف می نویسد:همین جا اعلام میکنم این آخرین نامه ای است که به مسوولین جمهوری اسلامی ایران برای روشن شدن سرنوشت برادرم می نویسم واگر نسیم امیدی نبود و شبنم شوقی آین آخرین نامه را هم به شما نمی نوشتم اما بعد از این نامه سکوت خواهم کرد و با لب خاموش سخن خواهم گفت. می خواهم گم کنم خود را به خلوت های خاموشی.
متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار فرهنگی ما قرار گرفته است به شرح زیر است:
جناب آقای دکتر ظریف
وزیر محترم امور خارجه و سردار دیپلماسی ایران
با سلام و آرزوی توفیق الهی برای همه خبرنگاران و درود بر شهدای خبرنگار
روز پدر، روز مادر، روز پرستار، روز جانبازو...؛ همه اش را دوست دارم، اما روز خبرنگار را بیشتر دوست دارم اگر چه برای من باز شدن زخم هاي کهنه سی و سه ساله است اما باز امیدوار می شوم سرنوشت نامعلوم برادر خبرنگارم پس از 33سال دوباره مورد توجه قرار گیرد در حال و هوای روز خبرنگار گم شده ای دارم که سی و سه سال پیش در سرزمینی دیگر گم کرده ام؛ چیزی گم است؛ دور نیست؛ در همین نزدیکیست؛ اما سی و سه سال است کسی نشانه ای از او نداده و نمی دهد این سالها را که مرور می کنم می بینم نه او گم نشده است ما خود را گم کرده ایم.
جنابعالی خبر سازترین وزیر امور خارجه پس از انقلاب بوده اید و در نزد افکار عمومی تا قهرمان ملی ارتقا پیدا کرده اید کاری کردید کارستان دست مریزاد .
صدها خبرنگار از همه کشور های دنیا برای ارسال اخبار مذاکرات در وین حضور داشتند تا خبر نهایی یعنی توافق را به جهانیان اعلام کنند اما توافق بدون یک خبرنگار بود و آن خبرنگارکاظم اخوان بود، خبرنگار عکاس خبر گزاری جمهوری اسلامی ایران که 33سال پیش به همراه احمد متوسلیان ،سید محسن موسوی و تقی رستگار مقدم در حین ماموریت دیپلماتیک در لبنان توسط عوامل وابسته به رژیم صهیونیستی ربوده شد با کمال افتخار می گويم آنان براي كمك به ملت مظلوم لبنان در برابر حملات رژيم صهيونيستي به آنجا رفته بودند این چهار تن حماسه داران حماسه ساز بودند که در همه حضور های تکلیفشان و د رشرایط و فضا های مختلف برای ادای وظیفه بیش از حد توان خود کوشیده اند.آنان نشانه خدا هستند ، از تبار مرداني که پا به راه حق گذاشتند و خود نشانه راه شدند مومناني که در صراط حق بر مدار ولايت پا به راه شهادت گذاشتند يادگاران خدايي که بايد آنان را به ياد آورد نام آنان در تاریخ ثبت شده است کاظم برای من، بوي جهاد و شهادت و مقاومت مي دهد من و او عطر انفاس قدسي عارف شهید دکترچمران را به يادگار داریم و خط عشق و شهود واقعی را از او آموختیم تا جگر خون ما تا دل مجنون ما تا غم افزون ما کسب کند بهتری، شکر که ما سوختیم سوختن آموختیم وز جگر افروختیم شیوه سامندری.
من و برادرم همشهري امام رضا(ع)! هستیم مشهد شهر شهادت اولین جایی که جنابعالی بعد از پایان مذاکرات نفس گیرو تلاش شبانه روزی مذاکرت تشریف آوردید کاظم «اخوان» برادر من و شماست روزی که برادر خبرنگارم رفت نمی دانست، که حتی یک عکس نخواهد گرفت و خبری مخابره نخواهد کرد، چرا که خودش و همراهانش خبر ساز خواهند شد تاامروز که 17 مرداد سال 1394 مصادف با روز خبرنگار است 33 سال گذشته که او خود خبر شده ،خبر هایی که گاه شنیدنش جانمان را به لب می رساند و گاه روح افزا که خبری از نگارخبر ساز ما باز آید می‌گویند این همه سال گذشته است و دیگر خبری نیست. در نگاه آنها که عادت می‌کنند بی‌خبری خوش خبری نمی‌شود، بی خبری بی‌خبری است، بی عملی است. چیزی است که نتیجه‌اش وضعیت امروز ما است .سالهاست داغي بر دل ما باقي است فريادي در گلو مانده و چشماني كه از انتظار خشك شده است آهن که نیست جان ما آخر دل است نمی دانید بی او چه برما گذشته ومی گذرد روز خبرنگار ياد گمشده ای است كه دلمان براي ديدارش پر مي‌زنداما با گذشت بیش از سه دهه همچنان در برزخي خبري به سر مي‌بریم و هيچکس هنوز به طور قطع ازسرنوشت او وهمرانش خبر ندارد در این سالها به هر مسئولی برای روشن شدن و پیگیری سرنوشت او نامه نوشتیم،با مسوولین مختلف ملاقات کردیم با رسانه ها مصاحبه کردیم ،اما هیچگاه پاسخ روشن و دقیقی با دلایل متقن و محکم دریافت نکردیم با پای خسته عمری از پی او دویده ام اما باید همچنان در بیم وامید زندگی کنیم تا دستی از غیب برون آید و کاری کند.در 33سالی که خودش یک عمر است استخوان خورد کردیم مو سپید کردیم آیا تنهایی مادری که منتظر بازگشت فرزندش هست و جان به جان آفرین تسلیم کرده را دیده اید قصه آشنا و ساده‌ای دارد درویدادی که 33سال به‌طور مستقیم ما را تحت تأثیر خود قرار داد و هنوز هم با تبعات آن درگیریم و نمی‌توانیم بگوییم داستان غم انگیز آن تمام شده است آخرین وضعیت کاظم هرچه که می خواهد باشد شهادت و یا مقاومت فرقی نمی کند کاظم چه زنده برگردد چه شهید شده باشد ، شهید است فرقی نمی کند که شهید شده یا زنده باشد، هر جا هست حال خوشی دارد درخواست ما این است سرنوشت او و همراهانش را روشن کنید فقط در این صورت خانوادهای چشم انتظار آنان به آرامش می‌رسند مادران و پدران این عزیزان طعم خوش آرامش خیال و پایان انتظار را نچشیدند انتظار ظاهرا کلمه ساده‌ای به نظر می‌رسد فقط باید آن را تجربه کرد تا به سختی آن پی برد.
صدها خبرنگار از همه کشور های دنیا برای ارسال اخبار مذاکرات در وین حضور داشتند تا خبر نهایی یعنی توافق را به جهانیان اعلام کنند اما توافق بدون یک خبرنگار بود و آن خبرنگارکاظم اخوان بود، خبرنگار عکاس خبر گزاری جمهوری اسلامی ایران که 33سال پیش به همراه احمد متوسلیان ،سید محسن موسوی و تقی رستگار مقدم در حین ماموریت دیپلماتیک در لبنان توسط عوامل وابسته به رژیم صهیونیستی ربوده شد با کمال افتخار می گويم آنان براي كمك به ملت مظلوم لبنان در برابر حملات رژيم صهيونيستي به آنجا رفته بودند این چهار تن حماسه داران حماسه ساز بودند که در همه حضور های تکلیفشان و د رشرایط و فضا های مختلف برای ادای وظیفه بیش از حد توان خود کوشیده اند.آنان نشانه خدا هستند ، از تبار مرداني که پا به راه حق گذاشتند و خود نشانه راه شدند مومناني که در صراط حق بر مدار ولايت پا به راه شهادت گذاشتند يادگاران خدايي که بايد آنان را به ياد آورد نام آنان در تاریخ ثبت شده است کاظم برای من، بوي جهاد و شهادت و مقاومت مي دهد من و او عطر انفاس قدسي عارف شهید دکترچمران را به يادگار داریم و خط عشق و شهود واقعی را از او آموختیم تا جگر خون ما تا دل مجنون ما تا غم افزون ما کسب کند بهتری، شکر که ما سوختیم سوختن آموختیم وز جگر افروختیم شیوه سامندری.
من و برادرم همشهري امام رضا(ع)! هستیم مشهد شهر شهادت اولین جایی که جنابعالی بعد از پایان مذاکرات نفس گیرو تلاش شبانه روزی مذاکرت تشریف آوردید کاظم «اخوان» برادر من و شماست روزی که برادر خبرنگارم رفت نمی دانست، که حتی یک عکس نخواهد گرفت و خبری مخابره نخواهد کرد، چرا که خودش و همراهانش خبر ساز خواهند شد تاامروز که 17 مرداد سال 1394 مصادف با روز خبرنگار است 33 سال گذشته که او خود خبر شده ،خبر هایی که گاه شنیدنش جانمان را به لب می رساند و گاه روح افزا که خبری از نگارخبر ساز ما باز آید می‌گویند این همه سال گذشته است و دیگر خبری نیست. در نگاه آنها که عادت می‌کنند بی‌خبری خوش خبری نمی‌شود، بی خبری بی‌خبری است، بی عملی است. چیزی است که نتیجه‌اش وضعیت امروز ما است .سالهاست داغي بر دل ما باقي است فريادي در گلو مانده و چشماني كه از انتظار خشك شده است آهن که نیست جان ما آخر دل است نمی دانید بی او چه برما گذشته ومی گذرد روز خبرنگار ياد گمشده ای است كه دلمان براي ديدارش پر مي‌زنداما با گذشت بیش از سه دهه همچنان در برزخي خبري به سر مي‌بریم و هيچکس هنوز به طور قطع ازسرنوشت او وهمرانش خبر ندارد در این سالها به هر مسئولی برای روشن شدن و پیگیری سرنوشت او نامه نوشتیم،با مسوولین مختلف ملاقات کردیم با رسانه ها مصاحبه کردیم ،اما هیچگاه پاسخ روشن و دقیقی با دلایل متقن و محکم دریافت نکردیم با پای خسته عمری از پی او دویده ام اما باید همچنان در بیم وامید زندگی کنیم تا دستی از غیب برون آید و کاری کند.در 33سالی که خودش یک عمر است استخوان خورد کردیم مو سپید کردیم آیا تنهایی مادری که منتظر بازگشت فرزندش هست و جان به جان آفرین تسلیم کرده را دیده اید قصه آشنا و ساده‌ای دارد درویدادی که 33سال به‌طور مستقیم ما را تحت تأثیر خود قرار داد و هنوز هم با تبعات آن درگیریم و نمی‌توانیم بگوییم داستان غم انگیز آن تمام شده است آخرین وضعیت کاظم هرچه که می خواهد باشد شهادت و یا مقاومت فرقی نمی کند کاظم چه زنده برگردد چه شهید شده باشد ، شهید است فرقی نمی کند که شهید شده یا زنده باشد، هر جا هست حال خوشی دارد درخواست ما این است سرنوشت او و همراهانش را روشن کنید فقط در این صورت خانوادهای چشم انتظار آنان به آرامش می‌رسند مادران و پدران این عزیزان طعم خوش آرامش خیال و پایان انتظار را نچشیدند انتظار ظاهرا کلمه ساده‌ای به نظر می‌رسد فقط باید آن را تجربه کرد تا به سختی آن پی برد.
جناب آقای دکتر ظریف همه می دانند که وقت شما ضیق است اما خواهش می کنم در برابر 132سال سرجمع صبر و انتظار این چهار خانواده فقط سه دقیقه به حرف ما گوش دهید تعارفات و حاشیه‌رفتن در طرح یک درخواست ، زمان را هدر می‌دهد و امکان طرح آن را از بین می‌برد و حوصله شما را هم سر‌می‌برد من نمی دانم نظر رئیس جمهور محترم جناب آقای دکتر حسن روحانی و جنابعالی در مورد پیگیری روشن شدن سرنوشت خبرنگار و دیپلماتهای ربوده شده ایرانی در لبنان چیست؟ چون در این دو سال در این خصوص نه از شما و نه از رئیس جمهوری نه چیزی شنیده ام و نه چیزی دیده ام حمایت از اتباع یک کشور از سوي دولت متبوع آنها امري است که به واسطه علقه تابعیت بر عهده دولتها قرار دارد و یکی از وظایف مهم دولت در عرصه سیاست خارجی است.
اما همین جا اعلام میکنم این آخرین نامه ای است که به مسوولین جمهوری اسلامی ایران برای روشن شدن سرنوشت برادرم می نویسم واگر نسیم امیدی نبود و شبنم شوقی آین آخرین نامه را هم به شما نمی نوشتم اما بعد از این نامه سکوت خواهم کرد و با لب خاموش سخن خواهم گفت. می خواهم گم کنم خود را به خلوت های خاموشی.
علیرغم گذشت سی وسه سال ، ده دولتی که در گذشته بر مصدر امور بوده اند و با گذشت دو سال از عمر دولت یازدهم هنوز نمی توان با قاطعیت در باره سرنوشت این عزیزان اظهار نظر نمود دولتها آمده اند و رفته اند تا کنون سیاست دولتهای پیشین در روشن نمودن سرنوشت دیپلماتهای ربوده شده ایرانی در لبنان موفق نبوده است، ضمن ارج نهادن به تمامی تلاشهایی که صورت گرفته است چنین شرایطی نه در شأن دولتمردان است و نه در شأن شهروندان ایرانی است.
آیا از دولتی که خود را دولت تدبیر و امید می نامد و رئیس دستگاه دیپلماسی اش شما هستید مثل دولتهای قبلی برای حل این مشکل سی وسه ساله نیز کاری ساخته نیست خواستن اگر با تمام وجود با بسیج همه اندامها و نیروهای روح و با قدرتی که در صمیمیت است تجلی کند اگر همه هستیمان را یک خواستن کنیم یک خواستن مطلق شویم و اگر صادقانه و سرشار از امید و یقین و ایمان بخواهیم پاسخ خویش را خواهیم گرفت هرگز باور نمی کردم که سال های سال همچنان زنده ماندنم به طول انجامد زیستن در برزخ مشکل است و لحظات چنان به سختی و سنگینی بر من گام می نهند و دیر می گذرند که احساس می کنم خفه می شوم چه کسی باید غم شهروندان را بخورد و براي حل مشکلات آنان تلاش کند تصور می کنم غمخواري برای ما و عزیزانمان یک مفهوم انتزاعی و ساختگی است که اساسا هویتی ندارد.
جنابعالی به خوبی نشان دادید تقدیر ما تدبیر ماست .تدبیر برای کاهش درد و رنج و امید انسا نها است ما به شما به عنوان یکی از تاثیرگذارترین وزرای خارجه پس از انقلاب و مهمترین چهر ه دیپلماسی معاصر ایران برای حل معمای سرنوشت چهار شهروند ایرانی ربوده شده در سال1361در لبنان استمداد می طلبیم و ایمان داریم با اراده ای که در شما سراغ داریم به رنج سی و سه ساله ما پایان خواهید داد دفاع از حقوق شهروندان ایرانی به امنیت و منافع ملی ما برمی گردد و از حمایت افکار عمومی نیز برخوردار است. از این رو توانسته به نوعی حساسیت ملی به وجود آورد دو دهه پیش مکرراز مسئولین در خواست کردیم کمیته حقیقت یاب بین المللی تشکیل شود اما این موضوع عمدا و یا سهوا مورد تغافل قرار گرفت البته امسال در بیانیه وزارت خارجه به مناسبت سی وسومین سالگرد ربایش این عزیزان به تشکیل کمیته حقیت یاب اشاره شده است اگر چه صدر و ذیل این بیانیه خود دارای تناقض است اما پیگیری تشکیل این کمیته بسیارمهم است بیانیه های متعدد وزارت خارجه طی سالهای گذشته تا کنون مشکل ما را حل نکرده است.
در سه دهه گذشته فضای حمایت سیاسی در کشور ما همواره ماهیت غمبار وتراژیک داشته وزارت امور خارجه در مقام دستگاه سیاست خارجی کشور که همانند سایر دولتها متولی اصلی حمایت سیاسی از اتباع ایرانی است ووظیفه مهمی در حفظ غرور و هویت ملی اتباع ایرانی و در نهایت، آبروي اجتماعی کشورنسبت به پیگیري سرنوشت اتباع ایرانی در خارج از کشور دارد این وظیفه با تصویب قانون استیفاي حقوق اتباع و دیپلماتهاي ایرانی آسیب دیده از اقدامات دولتها ي خارجی در تاریخ بیست و ششم خرداد 1389 صورت قانونی به خود گرفت که به نوبه خود تأکید مجددي بر پیگیري وضعیت ایرانیان خارج از کشور است .
این مهم در بیانات ارزشمند مقام معظم رهبری نیز مورد تاکید قرار گرفته است مقام معظم رهبری در رهنمودهایی در دیدار با سفرای جمهوری اسلامی ایران درکشورهای اروپایی درباره اهمیت ارتباط با ایرانیان مقیم خارج فرمودند:
«به نظر من در مورد اتباع ایرانی مقیم کشور های دیگر کمی کوتاه می آئیم یعنی آن حساسیت لازم را به خرج نمی دهیم این مساله آبروی ماست باید در این زمینه بنشینید و برنامه ریزی کنید کاری هم نداشته باشید که انقلابی است یا انقلابی نیست. فرقی نمی کند ایرانی است. در حوزه کاری خودتان هرجا مشاهده کردید که یک ایرانی مشکلی پیدا کرده که با دولت طرف است و تحت تعقیب قرارمی گیرد،آن وقت شما جدا وارد شوید.همه دیپلماسی کشورحتی بیشتر از دیپلماسی کشور را به کار بگیرند.گاهی ما مبادلات داریم.خرید و فروش داریم،دادو ستد می شود. همه اینها را بگذارید که از تبعه ی ایرانی دفاع بکنید. »
جنابعالی یک معضل دوازه ساله کشور را حل کردید پس می توانید گذشته از یک وظیفه ملی به عنوان یک وظیفه انسانی مشکل سی و سه ساله ما را حل کنید سرنوشت برادر خبرنگارم را بینی و بین الله هرچه که هست روشن به ما اعلام کنید آقای روحانی در زمان انتخابات ریاست جمهوری فرمودند: «مردم صداقت می خواهند» ما نیز پس از گذشت سی وسه سال فقط صداقت می خواهیم.
صبر پیمبرانه ام آخر تمام شد
ای آیت امید به فریاد من برس
مطالبم را با اظهارات سه سال پیش «حجتالاسلام موسی فخر روحانی» که در مقطع زمانی ربایش 4شهروند ایرانی مسئولیت سفارت ایران در لبنان را بر عهده داشته است به پایان می برم :
«از آنجا که در عرف سیاسی حمله به یک دیپلمات و هر گونه تعرضی از این دست مفهومی کمتر از حمله و تعرض علیه یک ملت نداشته و ندارد؛ بنابر این گروگان گیری چهار دیپلمات ایرانی به معنای تعرض همه جانبه به ملت بزرگ ایران بود که طبعا قابل تحمل و تسامح نبود فقط باید عزمی در بین باشد و اشخاصی که شایستگی و لیاقت این مهم را دارند، برگزیده شوند تا این ننگ از دامان ما پاك شود. این ننگ نیست که مردانی مانند آقا محسن موسوی، احمد متوسلیان و همراهانشان سی سال اسیر اسراییل باشند؟ »
مشهد الرضا -هفدهم مرداد 1394
حسن اخوان
برادر خبرنگار کاظم اخوان
