جای خالی نقوش ایرانی روی نوشت افزارایرانی

به گزارش خبرگزاری بسیج از شهرستان دشتی؛ از تکاپوی بیش از حد و جنب و جوش کودکان که دست در دست والدین خود ویترین‌های فروشگاه‌های عرضه نوشت افزارها را برانداز می‌کنند، می شود به راحتی نزدیک شدن مهرماه را حس کرد.

آن روز هم طبق عادت عصرگاهی خود جهت خرید روزنامه‌های روز  به تنها عرضه کننده مطبوعات در سطح شهر مراجعه کردم در حالی که مشغول خواندن تیترهای روزنامه‌های آن روز هستم دو کودک خردسال به همراه پدر خود وارد فروشگاه می‌شوند.

دختر و پسر خردسال در همان ابتدا به سراغ دفترهای خوش رنگ و طرحی که بر روی یکی از طبقات و قفسه‌های فروشگاه خودنمایی می‌کرد رفتند و با شادی و اشتیاق  بسیار دفترچه‌هایی را که منقش به طرح  یکی از شخصیت‌های کارتونی غربی(باب اسفنجی)هست را به پدر خود نشان می‌دهند .

سایر خریدهایشان را نیز از سر کنجکاوی دنبال می‌کنم، مدادتراش،  مداد پاکن، مداد، کیف، همه و همه را از همان طرح اول انتخاب می‌کنند .

علاقه بیش از حد آن دو کودک خردسال  و تاکید بیش از حدشان به خرید لوازم با نقوش کارتون‌های  غربی برایم بسیار جالب بود از فروشنده میزان استقبال خریداران از کالا و  نوشت افزارهایی که منقوش به طرح و رنگ‌های وطنی هستند را جویا می‌شوم  پاسخ این  است: کودکان در همان بدو ورود به فروشگاه جویای نوشت افزارهایی با طرح‌های  کارتون‌ها و انیمیشن‌های غربی نظیر بن تن، باب اسفنجی و .... می‌شوند!

کمتر کسی است که پیگیر لوازمی با طرح وطنی شود دلیل آن هم کاملا روشن  است!

فروشنده مشغول توضیح دادن بود که مادری به همراه کودک خردسال خود وارد فروشگاه شدند و این بار به جای کودک خود مادر پیگیر نوشت افزارهای دارای طرح‌های غربی می‌شود که این نکته برایم بسیار جالب می‌نمود.

متاسفانه این‌ها تنها بخش کوچکی از واقعیت‌های امروزی جامعه ماست. بیش از یک دهه از به روی کار آمدن دو عروسک وطنی دارا و سارا با آن همه تبلیغات می‌گذرد و در این چند ساله اخیر تنها سیاهی و سایه‌ای از آن نام و آوازه‌ی اولیه آن عروسک‌های دوست داشتنی باقی مانده است، به گونه‌ای که شاید برای کودکان دهه‌ی 90 شاید نام این دو عروسک کاملا نامی غریب  و مبهم باشد.

دلیل آن هم تنها و تنها ورود تفکر و اندیشه ی غریی در ارایه و پخش برنامه‌های تلوزیونی و الگو برداری غلط کودکان ما از این ستاره‌ها و قهرمانان غربی است.

سوالات متعددی ذهنم را مشغول کرده است مثل اینکه چرا نباید کودک ایرانی به دنبال البسه و لوازمی با طرح دارا و سارا یا کلاه قرمزی و دوستانش باشد؟ چرا نباید از این پتانسیلی که در کنار فرهنگ خود داریم  حداکثر استفاده  را ببریم؟

بدون شک خانواده‌ها نیز در نحوه‌ی این تصمیم گیری‌های کودکانمان نقشی اساسی را ایفا می‌کنند. پس چه زیباست که با توجه به جنب و جوش این روزهای اخیر کودکان به همراه خانواده‌ای خود در بازار جهت خرید وسایل مورد نیازشان خانواده‌های عزیز این اصول را نیز در نحوه‌ی خریدشان لحاظ کنند.

وحید ابراهیمی