به گزارش خبرگزاری بسیج، آیتالله حاج شیخ محمدحسین سیبویه حائری که اغلب مشهدی‌ها مقتل‌خوانی وی در روز عاشورا را از نزدیک دیده و پای منبرش گریه کرده‌اند، درگذشت.
وی که از اساتید حوزه علمیه خراسان بود و زیرنظر اساتیدی همچون مرحوم پدرش آیتالله حاج شیخ محمدعلی سیبویه و حضرات آیات حاج شیخ جعفر رشتی، حاج شیخ یوسف حائری خراسانی و حاج سید محمدهادی میلانی کسب فیض کرده بود، به‌علت بیماری کلیوی چند روزی در بیمارستان امام زمان(عج) مشهد بستری بود و امروز درگذشت.
به گزارش تسنیم، مراسم تشییع پیکر آیتالله حاج شیخ محمدحسین سیبویه حائری ساعت 9 صبح پنجشنبه 14 آبان از محل حسینیه نجفی‌ها واقع در چهارراه شهدای مشهد برگزار می‌شود.
زندگی‌نامه آیتالله حاج شیخ محمدحسین سیبویه حائری
آیتالله سیبویه متولد سال 1306 شمسی در شهر مقدس کربلا بودند که بعد گذران دوران ابتدایی عازم نجف شدند و به تحصیل در علوم حوزوی پرداخت. پدر ایشان آیتالله محمد علی سیبویه از علمای و مراجع زمان خود محسوب می‌شدند و مادر وی هم نوه آیتالله شیخ محمد باقر اصفهانی بود.
مرحوم آیتالله سیبویه از شاگردان زبده مرحوم امام و آیتالله خوئی(ره) به‌شمار می‌رفت که پیش از این از محضر استادانی همچون پدر خویش در مبحث ادبیات، فقه، اصول و تفسیر و دروس آیات حاج شیخ جعفر رشتی در بحث منطق و معالم و حاج شیخ محمد علی سُنقُری و حاج شیخ محمد خطیب در درس شرح لمعه بهره جستند.
دروس رسائل و مکاسب را نزد حاج شیخ محمدرضا اصفهانی و حاج شیخ یوسف حائری خراسانی در کنار درس تفسیر حاج سید محمدهادی میلانی شرکت کردند و پس از آن از محضر آیات حاج سی احمد اشکوری در مکاسب و حاج شیخ مجتبی لنکرانی در کفایه و دروس حاج شیخ صدرای بادکوبه‌ای و حاج سید محمدباقر محلاتی کسب فیض کردند.
وی در ادامه مبحث خارج خود را با حضور در درس آیتالله حاج میرزاحسن یزدی و پس از آن آیتالله میرزاحسن بجنوردی و میرزاباقر زنجانی پی گرفت و در دروس آیتالله خوئی و مرحوم امام(ره) نیز شرکت کردند.
آیتالله سیبویه در حوزه نجف به تدریس علوم حوزوی پرداخت و با فعالیت در مسجد جامع شیخ طوسی(ره) آن‌جا را به پایگاهی علمی مذهبی در تبلیغ معارف دین و مذهب شیعه تبدیل کرد و در سال 1358 که توسط صدام از نجف اخراج شد، به‌همراه جمعی از علماء مشهد را جهت حضور و ادامه فعالیت خود برگزید.
وی در مشهد نزدیک به حرم علی بن موسی الرضا(ع) مدرسه علمیه امام حسین(ع) را تأسیس کرد و به تدریس علوم دینی و تربیت طلاب و روحانیون ممتاز مشغول شد، درس خارج وی نیز تا چند سال پیش ادامه داشت که بر اثر مریضی و وخامت وضعیت جسمانی تعطیل شد.
یکی از خصوصیات مطرح وی توجه و بهادادن به تبلیغ، منبر و روضه‌خوانی بود که خود در نجف و در مشهد به آن اهتمام می‌ورزید.
