مادر شهیدان شاهمیرزالو که عکس دو پسرشهیدش را روی دو طرف طاقچه بالای سرش گذاشته بود می گفت:هر روز با عکس پسرانم صحبت می کنم دقایقی را رجبعلی ودقایق را با علی.
مادر شهید پسرانش را با چشمانی پر اشک اینگونه تعریف می کند:علی آقا پسر بزرگم متولد1340بود وپاسداردر سال 60در منطقه عملیاتی کوره موش کرمانشاه به شهادت رسید وآقا رجبعلی متولد 1341 بود که در سال 59در منطقه پاوه کرمانشاه در دفاع از کشور به دست ضد انقلاب کور دل به شهادت رسید.هر دو پسر در کرمانشاه آسمانی شده اند
مادر شهید علاقه شدیدی به پسرانش داشت وبه آنها افتخار می کرد.
مادر در ادامه صحبتها از رجبعلی گفت که همرزم شهید چمران در جنگ های نامنظم بود وهیکل رشیدی داشته است.ننه علی از علی آقا خاطره ای تعریف کرد که بسیار جالب بود :زمانی که علی آقا در زمان جنگ سرباز بود در یک شب سرد زمستانی که برف می بارید به روستا آمد وگفت که مادراز جبهه فرار کرده ام .گفتم شیرم را حلالت نمی کنم اگر به جبهه برنگردی.فردا صبح علی آقا به جبهه کرمانشاه برگشت
موقعه خداحافظی از خانواده باصفا شاهمیرزالو خواهر شهید خوابی را که دیشب دیده بود را برایمان تعریف کرد خوابی بسیار عجیب ایشان گفتند که دیشب در خواب دیده بودند که در محضر مقام معظم رهبری هستم وایشان به من گفتند که شعری را بخوانم که هرکاری کردم نتوانستم شعربخوانم.صبح خواب را برای مادرم باز گو کردم که بعداز ساعاتی از سپاه تماس گرفتند که امروز به دیدار مادر شهید می آییم.
این خواب مرا یاد جمله سرور شهیدان اهل قلم انداخت که می فرمایید:پندار ما این است که شهدا رفته اند وما مانده ایم اما واقعیت اینست که زمان ما را با خود برده است وشهدا مانده اند
آری شهدا زنده اند و ما ......
ومادرانی همچون مادران وهب وجود دارند که به دور از قیل وغال زندگی در روستای کوچک زندگی می کنند و وجودشان مایه برکت روستاست
داود سلطانی
