بابایی برای نگارش کتاب با دوستان و اعضای شورای نویسندگان این مسجد مانند محمد ناصری، سعید فلاح‌پور، اصغر آبخضر، فرج‌الله سلحشور، ناصر نادری، معتمدان مسجد جوادالائمه(ع) چون حسین معینی، علی سلطان‌محمدی، دوستان شهید حبیب غنی‌پور در نشریه «کیهان بچه‌ها» از جمله حمید ریاضی و رسول فلاح‌پور، محمد‌رضا کاتب، علی جعفریان، احمد دهقان، هادی علی‌اکبری، مؤسس کتابخانه مسجد، رضا ثانی‌خانی، مدیر مدرسه‌ای که شهید غنی‌پور در آن تدریس می‌کرد، حسین امینی که شهید غنی‌پور او را به عنوان مراد خود می‌دانست و در وصیت‌نامه‌هایش بارها نام او را برده بود، مصاحبه کرده است. بخش دیگر منابع بابایی در این کتاب را همچنین مصاحبه‌های به جای مانده از مرحوم امیرحسین فردی درباره مسجد جوادالائمه(ع) و شهید غنی‌پور تشکیل داده است.
وی پیش از این درباره این کتاب گفت: در خلال زندگینامه حبیب غنی‌پور، به نقش مرحوم امیرحسین فردی، فرج‌الله سلحشور و بهزاد بهزادپور هم پرداخته‌ام. این کتاب می‌تواند سیر شکل‌گیری جشنواره ادبی غیر دولتی موفق در عرصه پایداری، چون جشنواره ادبی شهید حبیب غنی‌پور را به خوبی برای علاقه‌مندان به نشر ادبیات دفاع مقدس بازگو کند.
این نویسنده حوزه دفاع مقدس ادامه داد: نقش مکان فرهنگی چون مسجد جوادالائمه(ع) که در محله‌ای دور افتاده تهران واقع شده است، در رشد و شکوفای جوانان برایم جالب بود. جوانانی که اکنون هر کدامشان از وزنه‌های ادبیات دفاع مقدس کشور هستند.
بابایی درباره شیوه پرداختن به این اثر توضیح داد: من از دوران کودکی تا زمان شهادت غنی‌پور را بر پایه دست‌نوشته‌های وی و انجام مصاحبه با دوستان، نزدیکان و هم‌رزمان وی نوشته‌ام. وقتی وارد کار نوشتن این اثر شدم، با دنیایی از ناگفته‌ها رو‌به‌رو شدم و گفتم کاش زودتر به این موضوع می‌پرداختیم.
