سیاست ولنگاری وارداتی دولت بحران اقتصادی را تشدید کرده است

عبدالمجید شیخی کارشناس مسائل اقتصادی در گفتگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری بسیج، اظهار داشت: دیدگاه های اقتصادی دولت دور از واقعیت های اقتصاد ایران است، باید اقتصاد معیشتی مردم در نظر گرفته شود، در شرایط موجود و بعد از برداشته شدن تحریم‌ها، مسئولان اجرایی کشور باید مراقب باشند که کشور دروازه ورود کالاهای خارجی و بازار مصرفی برای این کالاها تبدیل نشود.

وی با تأکید براینکه دولت با سیاست های ولنگار وارداتی خود و عدم توجه به تولید و تنظیم بازار و عدم بکار گیری بازار پولی و مالی در جهت تولید، آسیب بسیاری به اقتصاد ملی وارده کرده افزود: همه این موارد در کنار هم اقتصاد را به مرز بحران رسانده است، ما باید در شرایط جدید در جهت جذب سرمایه گذاران و سرمایه گذاری در جهت خروج از رکود تولید استفاده کنیم. منابع مالی در جهت فعال سازی در بخش تولید،‌ صنعت و کشاورزی به کار گرفته شود تا شاهد پیشرفت صنعت و اقتصاد کشور باشیم.

شیخی بیان داشت: هدف دولت از سیاست هایی که در پیش گرفته بود اقتصاد نبود بخش قابل توجهی از برنامه های اجرایی دولت در زمینه اقتصادی نمایشی و کلیشه ای بوده است و اقدام اجرایی خاصی برای بخش تولیدی انجام نشده است.

 وی با بیان این مطلب که اقدام اساسی برای تحقق این برنامه ها که خوب بودند سر موقع انجام ندادند، اضافه کرد: چند نوع برنامه دولت برای خروج از رکود اعم از کارت اعتباری ارایه کرده است و بخشی از آن برنامه هایی بود که جاری و غیر مستقیم با اقتصاد درگیر بوده است.
 
وی با بیان اینکه منابع پولی و مالی برای بخش تولیدی از سوی دولت ارائه نشده است، افزود: برای تحقق سیاست های اقتصاد مقاومتی نظام بانکی باید حامی تولید ملی باشد، بنابراین بانک ها بدون هر گونه مانعی باید از واحدهای تولیدی حمایت کنند اما بانک‌های ما تسهیلات در اختیار تولیدکنندگان  قرار نمی دهند و یا اگر می دهند سودهای کلانی را از تولیدکننده دریافت می کنند.

وی تصریح کرد: واحدهای تولیدی با هزینه‌های فراوان به بهره‌برداری رسیده و نتیجه آن تولید کالای داخلی در کشور شده که مشتری ندارد و مشتریان به دلیل وفور کالای خارجی در بازار، متقاضی کالای خارجی شده اند؛ این در حالی است که کالای خارجی باکیفیت پایین اما در ظاهر شبیه کالای باکیفیت و مرغوب به قیمت پایین عرضه می‌شود چراکه یکی از حقوق قانونی را پرداخت نکرده و به‌وفور در سطح جامعه است و تولیدکننده دیگر جای عرض‌اندام ندارد این تعبیری جز ولنگاری اقتصادی ندارد.