سیاست استعماری، فِرق اسلامی را از هم جدا کرده است
به‌گزارش خبرگزاری بسیج استان مرکزی؛ وحدت در لغت به معنی واحد و یکی شدن است. وقتی صحبت از وحدت اسلامی بین مذاهب می‌شود به معنای یکی شدن مذاهب نیست یعنی شیعه شدن سنی یا سنی شدن شیعه؛ بلکه وحدت به معنای اتحاد و همبستگی پیروان مذاهب مختلف اسلامی است با این اوصاف همه مسلمانان در حالیکه با هم اختلاف دارند با اتکاء بر مشترکات بسیاری که دارند برای حفظ و تعالی اسلام با یکدیگر همکاری و همیاری داشته باشند و در برابر دشمنان اسلام که هر دو دشمن واحدی دارند یک صف واحدی تشکیل دهند و از نفوذ بیگانگان و تسلط آنها بر مسلمانان جلوگیری نمایند.
شیعه و سنی در طول قرن‌های طولانی در مسائل گوناگون اختلاف نظر دارند و این امر گاهی اوقات از جانب فتنه‌گران باعث گسستها و حتی نزاع‌های فراوات در تاریخ شده است و یکی از عوامل تضعیف مسلمانان در حال حاضر در برابر هجمه‌های استعمار غرب همین امر بوده است .
شیعه و سنی هر دو مسلمان و در اعتقادات، احکام و اخلاق دارای اشتراک زیادی هستند و در مقابل اختلافاتی هم دارند ولیکن این اختلاف‌ها نباید به خصومت و دشمنی منجر شود و به اساس اتحاد و برادری اسلامی ضربه وارد سازد.
سیاست، سبب جدایی شیعه و سنی شده است. سیاست استعماری و دسیسه‌های بیگانگان، فِرق اسلامی از جمله شیعه و سنی را از هم جدا کرده است. با توجه به ضربالمثل معروف تفرقه بینداز و حکومت کن از این امر بیگانگان بهره‌برداری کرده و درصدد ضربه زدن به وحدت بین شیعه و سنی هستند. در این زمینه باید سیاست اسلامی برای مقابله با دشمن مشترک، پیوند را برقرار نماید.
با مطالعه در سیر تاریخی اسلام می‌توان شواهد فراوانی از وحدت و هم‌گرایی و آثار آن را در بین مذاهب اسلامی پیدا نمود و از آن به عنوان الگو و اسوه در جوامع اسلامی بهره برد.
از جمله سیره حضرت علی(ع) بهترین الگو برای برقراری اخوت و وحدت اسلامی است. آن حضرت برای حفظ وحدت مسلمانان از حقوق خویش نیز می‌گذشت و حتی از همکاری با مخالفان خود نیز دریغ نمی‌کرد.
در قرون اخیر بزرگانی از هر دو مذهب شیعه و سنی در جهت برقراری، تقویت و استحکام این وحدت کوشیده‌اند که از جمله افرادی چون آیت‌الله بروجردی، امام خمینی( ره)، علامه شرف الدین، سید جمال‌الدین اسدآبادی، امام موسی صدر از علمای شیعه و شیخ شلتوت را از بین اهل سنت نام برد.
در میان مسلمانان زمینه‌های وحدت بسیاری وجود دارد که با الگو و محور قرار دادن آنها می‌توان به وحدت رسید. قرآن، پیامبر اکرم(ص)، حضرت علی(ع)، مسئله مهدویت، محبت ائمه اطهار و اهل بیت(ع)، دفاع از مردم فلسطین و مقابله با دشمنی‌های اسرائیل و آمریکا را می‌توان از زمینه‌های وحدت امت اسلامی برشمرد.
با توجه با این همه دشمن از جمله آمریکا، اسرائیل، وهابیون و تکفیری‌ها، آیا صحیح است که دشمن جدیدی برای خود بوجود آورد؟
امروز اهل سنت در عراق و سوریه دوشادوش شیعیان در حال جهاد و مبارزه با گروه‌های تکفیری از جمله داعش هستند. مردم اهلسنت کشور ایران سرافراز، کسانی هستند که شهیدانی را تقدیم انقلاب اسلامی کرده و در مراسمات مختلف شرکت می‌کنند و به اهل بیت(ع) عشق می‌ورزند آیا شایسته نیست که با تاکید و پافشاری بر اشتراکات تشیع و اهل سنت بر دشمن واحد خود یعنی آمریکا و اسرائیل تمرکز داشته باشیم؟
امام خمینی (ره) فرمودند: ما با مسلمین اهل تسنن یکی و برادر هستیم. اگر کسی حرفی بگوید که باعث تفرقه بین مسلمان‌ها شود یا جاهل هستند یا از کسانی هستند که میخواهند بین مسلمانان اختلاف بیندازند.
مقام معظم رهبری درباره وحدت اسلامی اشاره داشتند: فرق اسلامی، همگی امتاسلامی محسوب و از تمام مزایای اسلامی برخوردارند و تفرقه بین طوایف مسلمین که خلاف تعلیمات قرآن کریم و سنت پیامبر(ص) است موجب تضعیف مسلمین و سوژه به دست دشمنان دادن است و این جایز نیست.
انتهای پیام/
