محمد(ص)، بهانه رحمت پروردگار بر عالمیان

حجت الاسلام نجفی با بیان اینکه اولین دلیلی که انسان را به انسانیت رساند و مقام خلیفه اللهی را نصیبش کرد خاطرنشان کرد : عنایت حضرت پروردگار به او بود که اگر این عنایت حضرت رب شامل حالش نمی گردید، هرگز آدم و فرزندانش به محوریت در عالم امکان دست نمی یافتند و اشرفیت بر جمیع مخلوقات را تجربه نمی نمودند و در میان فرزندان آدم و حوازادگان عالم، یکدانه ای است که اقلیم بالا برایش فرش است و عشق حضرت دوست برایش عرش، فاتح قله (فکان قاب قوسین) و ساکن مقام حبیب اللهی، یتیم مدینه محمد بن عبد الله(صلی الله علیه و آله وسلم) که عالم امکان و تمام هستی، به طفیل وجودش به موهبت وجود نائل آمدند و در زمره کائنات شدند.

وی بیان داشت: محمد(ص) کسی است که مقام بندگی، ایمان، عصمت– طهارت- رسالت- حکومت- اولویت- و اول المسلمین و اخلص الموحدین و اخشع العابدین- بودن، و دارا بودن خصائصی چون فضل عظیم- مانع عذاب- موید به نصر الهی- رووف و رحیم- مسافر معراج- رحمه للعالمین- اسوه حسنه- و خاتم النبیین- بودنش، او را چو خورشیدی بی مانند کرده است.

حجت الاسلام نجفی در پایان خاطر نشان کرد : محمد(ص) بهانه رحمت پروردگار بر عالمیان و واسطه فیض قدسی اوست، هرچند که بی خردانی از همان زمان طلوع اسلام و آغاز برآمدن صدای دلنشین دعوتش، قلب رئوفش را به بی ادبی ها و ستیزه های جاهلی رنجه کردند. اما این پیامبر رحمت و این فرستاده مبارک، هماره نوید دهنده رحمت الهی است و بی شک قلب مهربانش، خواسته ای جز هدایت بشریت ندارد. هتاکی امروزه بی خردانی از تبار اعراب جاهلی که در بیچارگی غوطه ورند و شنیدن صدای دلربای محمدی(ص) را بر نمی تابند یادآور همان بی مهری های سالهای نخستین تولد اسلام است که روز را در پیش چشمان رسول خدا(ص) چون شب ظلمانی می نمود اما هماره دعای خیر او بدرقه راه آنان بود. آنکه امروز محمد(ص) را نمی شناسد را چه گناهی است. هرچند که هتاکی مزدوران شیطان را راه توجیهی نمی توان یافت اما آیا مسلمانان توانسته اند چهره پیامبر عزیز خود را آنچنان که شایسته است به جهانیان بشناسانند آیا خردمندی یافت می شود که او را بشناسد و از صمیم قلب زبان به ستایش او نگشاید .بی شک آنکه بیش از دشمن دانا مورد نکوهش است، دوست نادان است که چهره ای عبوس از پیامبر رحمت به نمایش می گذارد و یا از معرفی چهره ملکوتی او آنسان که باید، عاجز است.