خواجه حسینی در واحد طرح و عملیات و گردان پیاده 18 الغدیر در مسئولیت های مختلف فعالیت نمود و سرانجام در عملیات کربلای 5 بر اثر اصابت ترکش به قلبش به شهادت رسید. پیکر وی در گلزار شهدای خلد برین به خاک سپرده شد. از وی فرزندی به نام فاضله به یادگارمانده است.
گزیده ای از وصیّت‌نامه شهید
شهادت میراث گران‌بهایی است که از اولیای خدا به ما ارث رسیده است و آموخته ایم باید در راه حق ترک سر و جان کرده و حسین بن علی با شهادت خویش و 72 تن از یاران باوفایش این درس عظیم را به شیعیان جهان آموخت که مرگ سرخ به از زندگی ننگین است و ما آموخته ایم که در مکتب شهادت تشیّع باید چگونه برویم و چه زیبا شاعر گفته است که سر جدا، پیکر جدا، در محفل یار باید رفت.
وقتی اسم بسیج و بسیجی به گوشم می رسد، به خود می لرزم و حسرت آن می خورم که ای خدا، روزی هست که بتوانم چون بسیجی سرباز مهدی (عج) شوم. بارها آرزو داشتم همچنان بسیجیان قهرمان در خطوط مقدّم جندالله و پیکار با خصم زبون در کنار آنها که به حق از خودگذشتگان سربدار می باشند. باشم؛کسانیکه صحنه های نبرد را با دعاها و راز و نیازهای خویش عطرآگین نمودند. نمی دانم چرا و به کدامین دلیل از جان گذشته ها اینچنین فداکاری می کنند و عاشقانه به دنبال شهادت می روند؟!
آنها برای چه خانه و کاشانۀ خویش را رها کرده و به جبهه ها رفته اند؟ وقتی از آنها سؤال می کنی می گویند: چرا حسین خانه و کاشانۀ خود را رهاکرد، چرا حسین حج خود را رها کرد و به کربلا آمد؟ ای برادران بسیج سنگر شما در جبهه همیشه پرخواهد ماند اما همیشه به یاد داشته باشید که سنگرتان در شهرها یعنی پایگاه های محل هم باید پر باشد و خدای ناکرده روزی، اگر دشمن حمله کرد باید جوابش را از همین پایگاه ها بگیرد. هر چه شما کردید باید بدانید در شهرها پاسداری از خون شهید، آمدن در پایگاه محل است.
انتهای پیام/
