به گزارش خبرنگار خبرگزاری بسیج غرب اصفهان، استاد اسماعیل شیران در سال 1316در محله بیدآباد اصفهان متولد و از سن 7 سالگی در نزد استاد غلامحسین چرخکار، کار گوزه گری را آغاز کرد. پس از چندی نزد اساتید نامبرداری چون حاج سید حسین موسوی زاده و حاج میرزا عباس ایلی کاشیکاری را نیز آموخت.
استاد شیروان همراه با دو برادرش استادان علی محمد و محمد تقی به گونه ای حرفه ای کار سفالگری را پی گرفت تا آنجا که با اقتباس از گذشته و خلاقیت فردی،، مبدع سبکهای نوینی در این فن شد.
پدر پیر هنرمند شهر ما مدتی را نیز به همراه دکتر محمدتقی آشوری در دانشگاه هنر اصفهان، زمان زیادی را صرف تحقیق و پژوهش در زمینه لعاب زرین فام کرد و موفق شد تا پس از 6 قرن این هنر را باز تولی نماید و به نسل جدید آموزش دهد. از کوشش های بسیار این استاد برجسته و کهنه کار می توان به راه اندازی آزمایشگاه علمی سفال و اهتمام در تربیت شاگردان بنام و هم چنین به کاوش ممتد در دقایق کوزه گری اشاره کرد.
وی در 4 دهه اخیر توانسته فعالیتهای مستمر و مداوم خود را در این رشته همراه با جوانان که اکنون نام و رسمی برای خود دارند را پایدار کند. وی به مدت 20 سال در خانه هنرمندان مشغول به آموزش بوده است و در طی این مدت سال‌ها فعالیت سه بار عنوان برترین استاد در زمینه هنرهای متفاوت را به نام خود کرده است.
استاد شیران دارای تحصیلات عالیه دکترای لعاب سازی در دانشگاه های هنر فعالیت و تدریس می نمودند.
این استاد پیر با اشاره به خاطراتش یادآور شد که کوزه ای به ارتفاع 2 متر که یک هنر جمعی بوده به همراه دیگر یاران طراحی از استاد یزدی زاده، قلم گیری استاد علی قیصر و استاد خورشیدی و دو برادرشان به نامهای محمد تقی و علی محمددر سال 57 ساختند و به موزه شیراز برده شد که در حال برگشت متأسفانه به علت احمال کاری در بسته بندی از بین رفت و فقط چند تکه به همراه عکس از این اثر به جا مانده است.
وی بسیاری از هنرهای خود را به مسئولین دولت وقت اهدا کرده است در ضمن متذکر شوم که تندیس ایشان در موزه معاصر ایران به نمایش در آمده است.
پدر بزرگوار گله و شکایتی داشت که از هیچ ارگان و سازمانی حقوق و دستمزدی دریافت نمی نمایند و تحت پوشش هیچ بیمه ای هم نیست و امورات خود را از طریقق فروش زحمت دست خودش که فقط خارجی ها استقبال می کنند می گذراند. وی در حال حاضر در کارگاهی واقع در حمام علیقلی آقا مشغول به کار است.
